The king of War นิยาย บท 333

หยางเฉินยังคงอยู่ห่างจากหม่าชาวในระยะหนึ่ง แต่เขาผู้ที่มีประสาทสัมผัสในการฟังที่ดี จึงได้ยินคำพูดของชายหนุ่มคนนั้นอย่างชัดเจน

นามสกุลหวง และยังเป็นคู่หมั้นของอ้ายหลินอีกด้วย ดูแล้วต้องเป็นคนของตระกูลหวง หนึ่งในแปดตระกูลแห่งเย็นตูอย่างแน่นอน

ก่อนหน้านี้อ้ายหลินเคยบอกหยางเฉินแล้วว่าเธอจะสละความสุขของเธอเพื่อแต่งงานกับคนตระกูลหวง

แต่ไม่คิดเลยว่าอีกฝ่ายจะตามมาถึงเจียงโจวเลย

“หยางเฉิน ดูเหมือนพี่อ้ายกำลังมีปัญหาอยู่นะ เรารีบเข้าไปดูกันเถอะ!”

ฉินซีก็สามารถรับรู้ถึงบรรยากาศแห่งความตึงเครียดจากที่ไกล

ซึ่งข้างหลังหวงอันยังมีชายวัยกลางคนในชุดจีนคนหนึ่ง แม้ร่างกายของเขาจะไม่แข็งแรงเท่าหม่าชาว แต่ออร่าในตัวเขาไม่ได้ด้อยกว่าหม่าชาวเลย และเห็นได้ชัดว่าเขาก็เป็นยอดฝีมือคนหนึ่ง

แต่ถึงอย่างไรก็ไม่ได้น่าแปลกใจเลยที่คนรุ่นใหม่ของแปดตระกูลแห่งเย็นตูจะมีคนคุ้มกันอยู่ข้างกาย และมันก็เป็นเรื่องปกติอยู่แล้ว

“คุณมาได้ไง?”

เมื่ออ้ายหลินเห็นหวงอัน สีหน้าของเธอก็ดูไม่มีความสุขทันที จากนั้นเธอเดินอ้อมหม่าชาวแล้วพูดกับหวงอันอย่างไม่สบอารมณ์

แม้หม่าชาวจะปฏิเสธการจับมือทักทาย แต่หวงอันก็ไม่ได้รู้สึกโกรธ เขาเพียงแค่ดึงมือกลับไปแล้วยิ้มจางๆ บนใบหน้า “ผมมาทำธุระส่วนตัวกับผู้อาวุโสของตระกูลที่เจียงโจว พอดีได้ข่าวว่าคุณอยู่ที่นี่ ก็เลยแวะมาหา”

“พี่ชาว ซ้อ ขอโทษด้วยนะที่ให้พี่สองท่านรอนานเลย!”

ในขณะนี้หยางเฉินกับฉินซีได้เดินเข้ามา และหยางเฉินก็พูดด้วยรอยยิ้ม

แต่คำว่าพี่ชาวกับซ้อของหยางเฉินได้ทำให้หม่าชาวกับอ้ายหลินถึงกับตกใจ แต่ไม่นานหลังจากนั้นพวกเขาก็เข้าใจเจตนาของหยางเฉิน

ในทางกลับกัน หวงอันที่ได้ยินคำพูดของหยางเฉินเมื่อครู่นี้ ความเป็นคุณชายของเขาก่อนหน้านี้ได้หายไป และแทนที่ด้วยความเย็นชาทันที

“ไอ้หนู นายเรียกอ้ายหลินว่าอะไรนะ?”

หวงอันหรี่ตามมองหยางเฉิน และน้ำเสียงของเขาก็เต็มไปด้วยกลิ่นอายแห่งการสังหารที่รุนแรง

แต่บอดี้การ์ดที่ยืนอยู่ข้างหลังกลับรู้สึกถึงแรงกดดันอันมหาศาลจากตัวของหยางเฉิน เขาจึงขยับตัวเข้าใกล้หวงอันตามสัญชาตญาณ

“คุณไม่เข้าใจภาษาคน? หรือว่าหูของคุณมีปัญหาครับ?”

หยางเฉินพูดอย่างเฉยเมยพร้อมกับรอยยิ้มเย้ยหยันที่มุมปากของเขา

“อยากตายใช่มั้ย!”

หวงอันโกรธทันที

“หวงอัน คุณจะทำอะไร?”

อ้ายหลินก็เดินเข้ามาขวางอยู่ตรงหน้าหยางเฉินด้วยความไม่พอใจ

เธอรู้สถานะของหยางเฉินดี และเธอรู้ว่าด้วยอิทธิพลของหยางเฉินแล้ว เขาไม่จำเป็นต้องให้เกียรติหวงอันเลยก็ได้

แต่ตระกูลหวงที่อยู่เบื้องหลังหวงอันอาจจะสร้างปัญหามากมายให้กับหยางเฉินได้

เธอจึงไม่อยากให้เรื่องส่วนตัวของเธอต้องเป็นเหตุในการเป็นภาระของคนอื่น

“อ้ายหลิน คุณรู้ตัวไหมว่าคุณกำลังทำอะไรอยู่?”

หวงอันเพ่งมองไปที่อ้ายหลินแล้วพูดอย่างโกรธเคือง “คุณเป็นคู่หมั้นของผม แต่คุณกลับปกป้องผู้ชายคนอื่นต่อหน้าผม คุณรู้ตัวไหม การกระทำของคุณไม่ได้ต่อต้านแค่ผมคนเดียว แต่คุณต่อต้านตระกูลหวงทั้งตระกูลของผม!”

“ฉันเคยสัญญาจะแต่งงานกับคุณเมื่อไหร่?” อ้ายหลินพูดอย่างโกรธเคือง

“เพราะผู้ชายคนนี้?”

หวงอันยื่นมือออกมาชี้ไปที่หม่าชาวแล้วถามด้วยความโกรธ

“คุณยังไม่ได้แต่งงาน และยังก็ยังโสด ฉันจะอยู่กับใครมันเกี่ยวอะไรกับคุณไหม?”

ในเวลานี้ อ้ายหลินแสดงท่าทีแข็งกร้าวแล้วยื่นมือออกไปควงแขนของหม่าชาว

“คุณไม่กลัวการกระทำของคุณจะสร้างปัญหาใหญ่ให้กับครอบครัวตระกูลอ้ายเหรอ?”

หวงอันหรี่ตาแล้วพูดอย่างข่มขู่

“ที่แท้ก็ลูกแหง่อีกคนที่คอยพึ่งพาครอบครัวสินะ”

หยางเฉินยิ้มพูดอย่างเย้ยหยัน

“ไอ้หนู นายเชื่อไหมว่าข้าจะฆ่านายที่นี่ได้อย่างไม่มีอุปสรรคเลย?” หวงอันจ้องเขม็งไปที่หยางเฉิน

หยางเฉินสายตาเย็นชา “คุณรู้ไหมว่าผมเกลียดอะไรมากที่สุด?”

“อะไร?”

หวงอันถามกลับด้วยสัญชาตญาณของคนสงสัย

“สืบ!”

ในขณะที่เสียงพูดของเขาลดลง หยางเฉินก็หายตัวไปในทันที

“คุณชายอัน ระวังครับ!”

บอดี้การ์ดชุดจีนที่อยู่ข้างๆ ตกใจตะโกนออกมาและพยายามหยุดหยางเฉิน