The king of War นิยาย บท 362

เมืองเอกในวันนี้ คึกคักกว่าปกติ บนท้องถนนล้วนเป็นผู้คนไปทุกที่

ทั้งหมดนี้สามารถใช้คำว่าเบียดเสียดแน่นขนัดมาบรรยายได้

โดยเฉพาะเป็นสถานที่จัดงานประชุมแลกเปลี่ยนของเมืองเอก โรงแรมจงโจวเพราะเป็นประชุมแลกเปลี่ยนธุรกิจสามปีมีครั้ง แทบจะเป็นผู้มีอิทธิพลชั้นนำของทั้งมณฑลเจียงผิงที่มากัน

นอกจากตระกูลชั้นนำแล้ว ยังมีตระกูลเล็กมากมาย ย่อมไม่พลาดมาร่วมงานประชุมเช่นนี้ด้วย

การประชุมแลกเปลี่ยนที่แท้จริง มีเพียงตระกูลใหญ่ชั้นนำของแต่ละเมืองถึงมีสิทธิ์เข้าร่วม ผู้มีอิทธิพลตระกูลอื่นๆ ยังสามารถใช้การประชุมนี้ มาแลกเปลี่ยนกับตระกูลอื่นๆ ของแต่ละเมือง

“คุณหยางครับ การประชุมจริง ต้องรอตอนสองทุ่มถึงเริ่มครับ”

กวนเจิ้งซานพูดว่า “ถ้าเป็นช่วงปกติของตอนจัดงานประชุมแลกเปลี่ยนแต่ละครั้ง เศรษฐีบางส่วนที่ไม่มีสิทธิ์เข้าร่วมประชุมแลกเปลี่ยนจะนำของดีที่แท้จริงบางส่วนออกมาขายครับ ถ้าเกิดโชคดี ไม่แน่อาจจะเจอของเล่นดีๆ ส่วนหนึ่งเลยครับ”

หยางเฉินพยักหน้าเล็กน้อย เขาเข้าใจในจุดนี้ชัดเจนแน่นอน

การประชุมแลกเปลี่ยนต้องรอเวลาสองทุ่มถึงจะเริ่มต้น เหตุผลที่เขาเข้ามาก่อนล่วงหน้าคืออยากจะมาสัมผัสถึง งานประชุมที่สามปีถึงจัดขึ้นครั้งหนึ่งนี้สักหน่อย

กวนเจิ้งซานพูดขึ้นทันใด “ช่วงเวลาประชุมแลกเปลี่ยน โรงแรมจงโจวอยู่ในสถานะปิด มีเพียงคนที่นำบัตรเชิญประชุมแลกเปลี่ยนมาเท่านั้นถึงสามารถเข้าไปได้ ขอเพียงคุณแสดงบัตรเชิญออกมา ก็เข้าโรงแรมได้แล้วครับ”

“ส่วนภายในโรงแรม ยังมีของดีบางส่วนที่ฝ่ายดำเนินงานจัดเตรียมไว้ และมีของดีที่มอบหมายให้ทางฝ่ายดำเนินงานขายบางส่วนด้วยครับ เหมือนว่าจะเป็นภาพศิลปะคัดลายมือและภาพวาดโบราณ ที่ควรมีก็มีหมดครับ”

“นอกจากนี้ยังมีรถหรูรุ่นลิมิเต็ดส่วนหนึ่ง และที่ดินคฤหาสน์ที่ประเมินค่าไม่ได้ ล้วนมีความเป็นไปได้ที่จะนำออกมาครับ”

“ป้ายโฆษณาโดยรอบของโรงแรม และโฆษณาที่ฉายบนจอ ล้วนราคาสูงลิ่วทั้งนั้น แม้กระทั่งมีคนยอมเสียค่าโฆษณาหลายร้อยล้าน เพื่อมาฉายโฆษณาบนจอแสดงของโรงแรมครับ”

ฟังเรื่องพวกนี้ที่กวนเจิ้งซานพูดมา หยางเฉินตกใจพอสมควร “ไม่เสียแรงเป็นงานประชุมธุรกิจที่สามปีมีครั้งหนึ่ง ยังเอาคำว่าธุรกิจคำนี้ มาสะท้อนได้อย่างแจ่มแจ้งกระจ่างดีจริง”

“ใช่ครับ ฝ่ายผู้จัดงานแต่ละครั้งสามารถได้รับผลประโยชน์จำนวนมหาศาลจากเหตุนี้กัน”

กวนเจิ้งซานพูดด้วยหน้าตาทอดถอนใจ “โดยเฉพาะหน้าจอยักษ์ด้านนอกของโรงแรม โฆษณาที่ถ่ายทอดด้านบนนั้น ล้วนผ่านการคัดเลือกมา ถึงจะสามารถฉายได้”

“สถานการณ์รอบนอกของงานประชุมแต่ละครั้ง ล้วนถ่ายทอดออกไปทั่วประเทศ แม้กระทั่งต่างประเทศเอง ยังสามารถชมได้ครับ เพียงแค่ค่าโฆษณาบนจอด้านนอกโรงแรม ก็เป็นเงินก้อนโตแล้วครับ”

หยางเฉินเหมือนเป็นคนด้อยประสบการณ์มาเจอกับโลกที่แปลกมหัศจรรย์ โดยเฉพาะอย่างยิ่งยังเป็นครั้งแรกที่เข้าร่วมงานประชุมแบบนี้ ยังอยากรู้อยากเห็นอย่างมากจริงๆ

“คุณหยางครับ ตอนนี้คุณอยากไปเดินเล่นข้างนอก หรือว่าไปพักผ่อนในโรงแรมครับ?”

กวนเจิ้งซานสอบถามทันใด

หยางเฉินหัวเราะแล้ว “พวกคุณไม่ต้องห่วงผม รอประชุมแลกเปลี่ยนเริ่มขึ้น ผมจะเข้างานไปโดยตรง ตอนนี้ขอถือโอกาสเดินดูข้างนอกสักหน่อย”

หลังแยกตัวมาจากกวนเจิ้งซานและกวนเสว่ซง หยางเฉินหมุนตัวออกไป

การประชุมแลกเปลี่ยนเริ่มตอนสองทุ่ม เขายังมีเวลาอีกมากให้ดูด้านนอกหน่อย

“หยางเฉิน!”

หยางเฉินพึ่งเดินออกมาได้ไม่กี่ก้าว เสียงที่ประหลาดใจเสียงหนึ่งดังขึ้นมาด้านหลังเขาฉับพลัน

“คุณมาได้อย่างไรกัน?”

หยางเฉินหันหน้า แปลกใจอยู่บ้าง

บนหน้าซูซานตื่นเต้นพอสมควร “งานประชุมสามปีมีครั้ง ฉันจะพลาดไปได้อย่างไรกัน?”

“คุณหยาง!”

เวลานี้ มีภาพคนที่คุ้นเคยปรากฏตัวขึ้นอีก เป็นซูเฉิงอู่

ครั้งนี้ข้างกายของซูเฉิงอู่ คาดไม่ถึงยังมีผู้หญิงอายุน้อยคนหนึ่งตามมาด้วย ดูขึ้นมาเหมือนอายุน้อยกว่าซูซาน แต่หน้าตาคล้ายกันมาก

ใบหน้างดงามอย่างมากเหมือนกัน เพียงแค่บนหน้าเต็มไปด้วยความเย็นชาดูไม่กล้าเข้าใกล้อยู่เต็มเปี่ยม

หยางเฉินรู้ว่าซูซานยังมีน้องสาวแท้ๆ อีกคนหนึ่ง เห็นได้ชัดว่าใช่หญิงสาวคนนี้

ถ้าไม่ใช่ซูซาน เดิมทีหยางเฉินคงจะไม่สนใจซูเฉิงอู่

ครั้งก่อนเขาไปตามหาโจวยู่ชุ่ยที่ตระกูลเมิ่ง จงใจปล่อยข่าวออกไป แต่ที่ทำให้เขาผิดหวังคือ ตระกูลซูไม่ได้ไปด้วย

ซูเฉิงอู่เข้าใจชัดเจนเช่นกันว่าหยางเฉินไม่ได้ชื่นชอบเขาสักเท่าไร จึงหัวเราะแล้วพูดกับลูกสาวข้างกายว่า “หันหัน ท่านนี้คือคุณหยางที่พ่อเคยพูดให้ลูกฟัง”

หญิงสาวมองหยางเฉินด้วยหน้าตาไร้อารมณ์ พูดแนะนำตนเองอย่างแข็งทื่อ “สวัสดีค่ะคุณหยาง ฉันชื่อชูหัน!”