The king of War นิยาย บท 363

ฉินยีในเวลานี้ ดวงตาแดงก่ำ หน้าเต็มไปด้วยความเศร้าใจและผิดหวัง

หยางเฉินอยู่ในใจของเธอ มีภาพลักษณ์ของสามีผู้สมบูรณ์แบบมาโดยตลอด

เธอรู้สึกภาคภูมิใจแทนพี่สาวของตนเอง ที่สามารถแต่งงานกับผู้ชายยอดเยี่ยมขนาดนี้

แต่ปัจจุบันนี้ เพื่อนสนิทที่สุดของพี่สาวตนเอง คาดไม่ถึงควงแขนของหยางเฉินไว้ แค่คิดก็รู้แล้วว่าเธอผิดหวังในตัวหยางเฉินมากแค่ไหน

“เสี่ยวยี เธออย่าพึ่งเข้าใจผิด ฉันกับซูซานที่แตะกันเมื่อกี้ คือทางนี้คนเยอะเกินไป หล่อนใส่รองเท้าส้นสูงอีก หล่อนกลัวหกล้ม ถึงกอดแขนฉันเอาไว้”

ขณะนั้นหยางเฉินลนลานอยู่บ้าง รีบพูดอธิบาย

ความจริงก็เป็นเช่นนี้ หลายปีมานี้ เขาเคยครอบครองฉินซีผู้หญิงเพียงคนเดียว

ในใจมีแค่ผู้หญิงคนนี้คนเดียวเท่านั้น!

“ซูซาน คุณรีบอธิบายกับเสี่ยวยีสิ!” หยางเฉินพูดอย่างร้อนใจพอสมควร

ซูซานถึงได้สติกลับมา จงใจทำท่าทางสับสน “เสี่ยวยี ที่หยางเฉินพูดเป็นความจริง เธออย่าเอาเรื่องนี้ไปบอกพี่สาวเธอเด็ดขาดนะ!”

“ในเมื่อเธอบอกแล้วว่าเป็นฉันเข้าใจพวกเธอผิด ทำไมเธอยังกลัวฉันเอาเรื่องนี้ไปบอกพี่สาวฉันล่ะ?”

ฉินยีมองทางซูซานด้วยท่าทางเสียดสีสอบถามไป

ซูซานหน้าสับสนเต็มที่ ดวงตาแดงก่ำ ท่าทางร้องไห้สะอึกสะอื้น คว้าแขนของฉินยีเอาไว้ พูดขอร้อง “เสี่ยวยี ถือว่าฉันขอร้องเธอนะ เธออย่าบอกพี่สาวเธอเด็ดขาด”

“พวกเราเป็นเพื่อนสนิทกันมาหลายปีขนาดนี้ ฉันเห็นค่าความสัมพันธ์ระหว่างพวกเรามากจริงๆ”

“ถ้าถูกเข้าใจผิดเล็กน้อยจริงๆ หล่อนจะมองฉันอย่างไรกัน?”

ซูซานในเวลานี้ ดูเหมือนกำลังอธิบาย แต่กลับเผยลักษณะที่หวาดผวาแบบหนึ่งออกมา

หล่อนไม่อธิบายเสียยังดีกว่า แต่ท่าทางพยายามอธิบายสุดแรงนี้ กลับทำให้ฉินยียิ่งแน่ใจเพิ่มขึ้น ผู้หญิงคนนี้มีความสัมพันธ์ที่ไม่ชัดเจนกับหยางเฉิน

“หุบปาก!”

ฉินยีพูดอย่างโมโห “ผู้หญิงแบบเธอนี้ เดิมทีไม่คู่ควรมาเป็นเพื่อนรักของพี่สาวฉัน! ถือว่าพี่สาวฉันตาถั่วไป ถึงยังเห็นเธอเป็นเพื่อนสนิทได้”

เธอมองทางหยางเฉินอย่างโมโหเดือดดาล “หยางเฉิน เรื่องนี้ ฉันจะต้องบอกพี่สาวฉันด้วยตัวเองแน่นอน พี่จัดการตัวเองให้ดีแล้วกัน!”

พูดจบ เธอหมุนตัวแล้วเดินไป

หยางเฉินมึนงงไปหมด ระหว่างตนเองและซูซาน เดิมไม่มีความสัมพันธ์ใดๆ

เพียงแค่ถูกควงแขนขึ้นมา อารมณ์ของฉินยีก็ฮึกเหิมเช่นนี้แล้ว?

เขาไม่กลัวฉินยีจะเอาเรื่องนี้ไปบอกฉินซี แต่ถูกฉินยีสงสัยไปอยู่แบบนี้ เขาไม่สบายใจมากๆ

“หยางเฉิน ขอโทษนะ ฉัน.......”

ซูซานทำท่าทางรู้สึกผิดในใจ คำพูดของหล่อนยังไม่ทันจบ ก็ถูกหยางเฉินตัดบทก่อน “ไม่เป็นไร เดิมทีระหว่างพวกเราก็ไม่มีอะไร ผมจะอธิบายให้เสี่ยวซีเข้าใจเอง”

“หยางเฉิน อย่าเด็ดขาดนะ!”

ชั่วขณะนั้นซูซานร้อนใจแล้ว ตาแดงก่ำพูดว่า “ถ้าถูกเสี่ยวซีเข้าใจผิดจริง ถึงแม้ต่อไปจะเข้าใจความจริงแล้ว ในใจหล่อนคงมีความแสลงใจกับฉันแน่”

“เสี่ยวซีไม่ใช่คนแบบนั้น!”

หยางเฉินทำหน้าเย็นชา ขณะเดียวกันในใจยังมีความรู้สึกโกรธระดับหนึ่ง

ฉินซีเป็นคนแบบไหน เขารู้ดีมาก ขอเพียงอธิบายกระจ่าง ฉินซีจะต้องไม่เข้าใจผิดแน่นอน

แต่ซูซานกลับเอาแต่พูดมาว่ากลัวฉินซีเข้าใจผิด นี่เห็นได้ชัดเจนคือไม่เชื่อฉินซี

พูดจบ เขาไม่ได้สนใจซูซานอีก ตามเข้าไปหาทางที่ฉินยีเดินไป “เสี่ยวยี รอฉันก่อน!”

มองภาพด้านหลังของหยางเฉินจากไป ซูซานสีหน้าซีดเซียวแทบหนึ่ง

ตั้งนาน เธอถึงส่ายหน้าแบบขมขื่น “ในใจของคุณ ฉินซีสำคัญขนาดนั้นจริงเหรอ?”

ตั้งแต่ครั้งแรกตอนเจอหยางเฉินที่ปู๋เย่เฉิง หล่อนไม่สนใจหยางเฉินสักนิด

จนถึงหน้าประตูบ้านตระกูลซู ตอนมีคนขับรถอยากชนหล่อน หยางเฉินเข้าไปช่วยชีวิตในชั่วพริบตาเดียว หล่อนตกหลุมรักหยางเฉินเข้าครั้งแรก

ต่อมาระหว่างทางไปเมืองโจวเฉิง หยางเฉินใช้รถของตนเอง ชนรถของนักฆ่าที่พยายามตามสังหารหล่อน ภาพของหยางเฉิน ยิ่งประทับในหัวสมองของหล่อนอย่างลึกซึ้ง

ต่อมาตอนที่หล่อนรู้ว่าหยางเฉินจะไปตระกูลเมิ่งแห่งเมืองเอก ยังร้อนใจแทนหยางเฉิน ขอร้องบิดาตนเอง ให้ไปช่วยเหลือที่ตระกูลเมิ่ง แต่ทว่ากลับถูกซูเฉิงอู่ปฏิเสธ