The king of War นิยาย บท 395

บอกว่าอยากรับหยางเฉินเป็นพี่ชาย ถึงแม้เป็นเธอที่พูดออกมาเอง แต่เป็นเพราะตอนนั้นมันอดใจไว้ไม่ได้ ถึงพูดว่าอยากรับหยางเฉินเป็นพี่ชาย

แต่เห็นได้ชัดว่าหยางเฉินคิดจริงแล้ว เห็นเธอเป็นน้องสาวจริงๆ

มีคำพูดนี้ของหยางเฉิน ความหวาดกลัวในใจของฉินยีมลายหายไปในชั่วพริบตาเดียว ในใจเต็มไปด้วยความรู้สึกอบอุ่น

“โอ๊ะ? น้องเมียกลายมาเป็นน้องสาวเหรอ?”

หยางหลิ่วได้ยินคำพูดของหยางเฉินแล้ว พูดจาอย่างหน้าตาหยอกเย้า

เฝิงจี้จงหัวเราะเสียงดังขึ้นมา “ฉันว่าเป็นน้องสาวคนรักมากกว่ามั้ง? ฮ่าๆๆๆ~”

เห็นท่าทางของสองคนที่กำเริบเสิบสานหัวเราะเสียงดัง ฉินยีเพียงรู้สึกสะอิดสะเอียน

เวลาผ่านไปแต่ละวินาที ในชั่วพริบตาเดียวก็ผ่านไปห้านาทีแล้ว ทว่ายังคงไม่เห็นเฝิงฉวนพาคนเข้ามา

หกนาที!

แปดนาที!

สิบนาที!

ไม่นานก็มาถึงสิบนาทีแล้ว แต่ว่าเฝิงฉวนยังไม่ปรากฏตัวออกมา

“ไอ้หนุ่ม สิบนาทีก็ถึงแล้ว ผู้นำเฝิงที่แกพูดถึง ทำยังไม่มาอีกล่ะ?”

เฝิงจี้จงยกมือดูที่ข้อมือแวบหนึ่ง พูดแบบเสียดสี “กล้ามาเสแสร้งต่อหน้าฉัน นี่ไม่ใช่แกกำลังตบหน้าตัวเองอยู่เหรอ?”

หยางหลิ่วแสยะปากหัวเราะขึ้นมา “พี่คะ เมื่อกี้ฉันบอกพี่ไปแล้ว เขาเป็นแค่ลูกเขยแต่งเข้าบ้านผู้หญิงคนหนึ่ง มีสิทธิ์อะไรสั่งให้ผู้นำเฝิงมาด้วยตัวเองได้กัน?”

ในแววตาลึกของหล่อนเต็มไปด้วยความเคียดแค้นที่บิดเบี้ยว

ความจริงหล่อนรู้จักความยิ่งใหญ่เกรียงไกรของหยางเฉิน ตอนแรกนั้นหยางเฉินเพียงพาชายกำยำสูงใหญ่คนเดียวมาเยือนตระกูลหยาง ระหว่างยกมือกระหน่ำฆ่ายอดฝีมือชั้นสูงของตระกูลหยางได้

คำพูดประโยคเดียว บีบตระกูลหยางเซ็นสัญญาที่ไม่เป็นธรรม ใช้ราคาถูกที่สุด มาเอากิจการหลายสิบปีของตระกูลหยาง โอนให้แก่หยางเฉิน

จากนั้นตระกูลหยางถูกตระกูลนับไม่ถ้วนของเมืองโจวเฉิงพาคนมาล้อมโจมตี ถ้าไม่ได้สติปัญญาอันเฉียบแหลมของผู้นำของตระกูลหยาง เกรงว่าวันนั้นคนของตระกูลหยางคงต้องตายทั้งหมด

หลังออกมาจากเมืองโจวเฉิง ตระกูลหยางก็ยากจนข้นแค้น อยากจะฟื้นตัวกลับมารุ่งเรืองแบบตระกูลหยางในอดีต เดิมทีไม่มีความหวังใดๆ

ยังมีผู้ชายที่หล่อนรักที่สุด เพราะฉินยี ถึงตกตึกตายไป

ทุกอย่างนี้ ที่เป็นแบบนี้ก็เพราะผู้ชายและผู้หญิงตรงหน้าคู่นี้!

ปัจจุบันนี้ ตระกูลเฝิงนำสิทธิ์การจัดงานประชุมแลกเปลี่ยนให้แก่ตระกูลเมิ่ง ตระกูลเมิ่งสัญญาว่าจะสนับสนุนตระกูลเฝิงขึ้นมามีตำแหน่ง ในสายตาหยางหลิ่ว พึ่งพามือของตระกูลเฝิง ถึงจะสามารถแก้แค้นคืนได้

เวลานี้ หล่อนจะยอมปล่อยโอกาสที่จะได้เหยียบย่ำหยางเฉินและฉินยีไปได้อย่างไร?

“พี่ชาย จากที่ฉันดู พี่อย่าไปมัวแต่พูดไร้สาระกับพวกเขามากขนาดนี้เลย”

“ถึงแม้ผู้หญิงคนนี้จะเป็นของมือสอง แต่ก็ถือว่าหน้าตาดีระดับหนึ่ง พี่เอาหล่อนไปตรงๆ ให้หล่อนปรนนิบัติพี่ดีๆ สักคืน”

“จำเป็นต้องมาพูดไร้สาระกับพวกเขามากขนาดนั้นด้วยเหรอ? คิดจริงหรือว่าพวกเขาจะเรียกผู้นำเฝิงมาได้?”

หยางหลิ่วหัวเราะคิกคักพูดขึ้น

ต้องพูดว่าผู้หญิงคนนี้ความคิดเหี้ยมโหดเสียเหลือเกิน ทั้งที่หล่อนรู้จักความแกร่งของความสามารถหยางเฉิน ยังจงใจยุยงเฝิงจี้จงให้ฝืนใจฉินยีอีก

นี่ไม่ใช่กำลังช่วยเฝิงจี้จง แต่เป็นกำลังทำลายเขา!

เพราะหยางหลิ่วรู้แจ่มแจ้ง ถ้าเกิดเฝิงจี้จงลงไม้ลงมือกับฉินยี หยางเฉินจำเป็นต้องเอาชีวิตเขาแน่

รอหยางเฉินฆ่าเฝิงจี้จงทิ้งแล้ว ตระกูลเฝิงที่มีแนวโน้มรุ่งเรืองขึ้นในปัจจุบันนี้ จะปล่อยหยางเฉินไปได้อย่างไร?

เฝิงจี้จงหัวเราะเสียงดังขึ้นมา หัวเราะอย่างบ้าระห่ำแล้วพูดว่า “น้องสาวพูดมีเหตุผล ในเมื่อเป็นแบบนี้ ฉันไม่เถียงกับพวกเธอแล้ว ประธานฉิน เธอนอนเป็นเพื่อนฉันคืนหนึ่ง แล้วฉันจะปล่อยพี่ชายคนรักของเธอไป เป็นยังไงบ้าง?”

กำลังพูดอยู่ เฝิงจี้จงยื่นมือไปทางฉินยี

หยางเฉินหรี่ดวงตาเล็กน้อย กำลังอยากลงมือ ในเวลานี้เอง เสียงตะโกนดุดันดังขึ้นจากหน้าประตูร้านอาหาร “หยุดเดี๋ยวนี้นะ!”

ภายใต้ความตกใจของทุกคน ภาพชายวัยกลางคนอยู่ภายใต้การอารักขาของชายกำยำรูปร่างสูงใหญ่หลายคน วิ่งเข้ามาในร้านอาหารแบบเหงื่อเต็มหน้า

ชั่วขณะนั้นมือของเฝิงจี้จงแข็งค้างกลางอากาศ ในโทรศัพท์ก่อนหน้านี้ ท่วงทำนองเสียงเปลี่ยนไป เขาฟังไม่ออกว่าเป็นเสียงของเฝิงฉวน

แต่ตอนนี้ เขาได้ยินชัดเจนอย่างมาก เป็นผู้นำของตระกูลเฝิง เสียงของเฝิงฉวน