The king of War นิยาย บท 396

เฝิงจี้จงร้องไห้แล้ว เขาตกใจจนร้องไห้

ชายหนุ่มคนหนึ่งที่แม้แต่ผู้นำตระกูลเฝิงยังคุกเข่าขอให้ลงโทษ เกรงว่าต่อให้เป็นผู้นำของสามตระกูลใหญ่แห่งเมืองเอก คงไม่เป็นเช่นนี้หรอกมั้ง?

เขาจะรู้ได้อย่างไร ต่อให้ผู้นำของตระกูลเมิ่งและตระกูลหนิงมีชีวิตอยู่ ยามอยู่ต่อหน้าหยางเฉิน แม้แต่ผายลมยังไม่กล้าปล่อยออกมาสักนิด

“เธอบอกว่าน้องสาวฉันเป็นเมียน้อย แทรกแซงความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับสามีเธอ?”

สายตาหยางเฉินมองไปทางหยางหลิ่วอีกที

หยางหลิ่วสีหน้าหวาดกลัวเต็มที่ ทันใดนั้นในหัวสมองปรากฏภาพตอนแรกที่ตระกูลหยางยังอยู่ หยางเฉินมาที่ตระกูลหยาง ระหว่างที่ยกมือ สังหารยอดฝีมือตระกูลหยางไปหลายคน

เดิมทีหล่อนอยากจะพึ่งพาอำนาจของตระกูลเฝิง มาแก้แค้นหยางเฉิน แต่วินาทีนั้นที่ผู้นำตระกูลเฝิงคุกเข่าลงแทบเท้าหยางเฉิน หล่อนถึงสำนึกได้ อยากจะไปหาหยางเฉินเพื่อแก้แค้น เกรงว่าชาตินี้ไม่มีความหวังเลย

“ไม่ หล่อนไม่ใช่เมียน้อย และไม่ได้แย่งสามีของฉันด้วย”

สมองของหยางหลิ่วเหมือนรัวกลอง สั่นสะเทือนอย่างบ้าคลั่ง รีบพูดทันที “เป็นสามีฉัน เขาคือคนสารเลว ทั้งที่แต่งงานกับฉันแล้ว ยังอยากไปพัวพันกับน้องสาวคุณ”

“การตายของเขาไม่เกี่ยวข้องกับใครทั้งสิ้น เป็นเขาหาเรื่องใส่ตัวเอง”

“ฉันต่างหากที่เป็นนังแพศยา นึกไม่ถึงจะกล้าเหยียดหยามน้องสาวของท่าน เป็นฉันที่มีตาหามีแววไม่ โง่เขลาเป็นอย่างยิ่ง”

ไม่รอให้หยางเฉินสอบถามต่อไป หยางหลิ่วยอมรับผิดด้วยตนเอง พูดทั้งหมดออกมาต่อหน้าสาธารณชนแล้ว

บางทีคงผ่านไปนานเกิน หล่อนถึงได้ลืมเลือนความหวาดกลัวที่หยางเฉินนำมาให้หล่อนไปบ้าง

เวลานี้ เฝิงฉวนคุกเข่าขอรับโทษ ถึงเตือนสติหล่อนให้นึกถึงความสยองขวัญของหยางเฉินได้

ถ้าหยางเฉินอยากฆ่าหล่อน ยังง่ายดายเหลือเกิน

“ตอนแรกฉันไว้ชีวิตตระกูลหยางไปครั้งหนึ่ง แต่เป็นเพราะเธอ ชีวิตอันนี้เลยพังย่อยยับถึงที่สุด

หยางเฉินมองทางหยางหลิ่วด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ เอ่ยปากพูดขึ้น

เปรี้ยง!

หยางหลิ่วเพียงรู้สึกว่าคำพูดของหยางเฉินเหมือนสายฟ้าฟาด ระเบิดดังข้างหูของตนเอง

หลังหล่อนอึ้งทึ่งไปในชั่วขณะนั้น ประหม่าเป็นอย่างยิ่ง คุกเข่าลงแทบเท้าของหยางเฉิน โขกศีรษะลงบนพื้นอย่างหนัก

“ตึง! ตึง! ตึง!”

หล่อนโขกศีรษะพลางอ้อนวอน “คุณหยาง ฉันสำนึกผิดแล้ว ขอร้องท่านปล่อยตระกูลไปด้วยค่ะ ฉันสำนึกผิดจริงๆ แล้ว.......”

หยางเฉินไม่ได้สนใจ สำหรับเขานั้น ความเป็นความตายของตระกูลหยาง เขาไม่ได้เก็บมาคิด

ตอนแรกที่ไว้ชีวิตตระกูลหยางไปสักครั้ง เป็นตระกูลหยางช่วงชิงเอาเอง

เพียงแต่ชีวิตครั้งนั้นอยู่ภายใต้ข้อเสนอว่าตระกูลหยางจะไม่แก้แค้น

ปัจจุบันนี้ คาดไม่ถึงว่าผู้หญิงคนนี้อยากจะยืมมือของคนอื่นมาล้างแค้นตนเอง

แค่จุดนี้ ตระกูลหยางก็ไม่มีทางรอดอีกแล้ว

“ที่แท้สาวสวยคนนั้นไม่ใช่เมียน้อย แต่เป็นผู้หญิงโง่เง่าคนนี้พูดจาเหลวไหลเอง!”

“ฉันว่าแล้ว! ผู้หญิงที่สวยขนาดนั้น จะเป็นเมียน้อยของคนอื่นได้อย่างไรกัน?”

“พี่เขยของหล่อนเก่งกาจขนาดนั้น หล่อนจะไปแย่งผู้ชายของนังแพศยาคนหนึ่งได้อย่างไรกัน?”

.......

คนมุงดูเหล่านั้นเมื่อสักครู่ยังซุบซิบนินทาฉินยีอยู่เลย เวลานี้กลับเปลี่ยนโทนเสียงฉับพลัน แต่ละคนชี้ไปที่หยางหลิ่ว ก่นด่าเสียงต่ำ

เฝิงฉวนที่คุกเข่าอยู่ด้านข้าง หลังจากฟังเฝิงจี้จงและหยางหลิ่วแล้ว ก็พอเข้าใจเรื่องราวที่ผ่านมาได้คร่าวๆ

เวลานี้ ในดวงตาของเฝิงฉวนเต็มไปด้วยไฟโกรธแล้ว อยากพุ่งเข้าไปฆ่าเจ้าสารเลวสองคนนี้ในตอนนี้จนใจแทบขาด

ตอนแรก ตระกูลหยางพังพินาศ ตระกูลหยางพาญาติพี่น้องบางส่วนในตระกูลมุ่งตรงไปเมืองจินเหอทันใด บากหน้ามาพึ่งพาตระกูลเฝิง

เพราะภรรยาของผู้นำของตระกูลหยาง หยางเซี่ยงหมิง เป็นคนของตระกูลเฝิง

ดังนั้นเฝิงฉวนถึงรับคนของตระกูลหยางเหล่านี้ไว้

เพียงแค่นึกไม่ถึงว่าคนที่พังตระกูลหยาง ก็คือชายหนุ่มตรงหน้าคนนี้