The king of War นิยาย บท 441

แล้วคนที่กล้าเข้ามาแย่งประมูลราคาในเวลาแบบนี้ นอกจากหวงเจิ้งแห่งเทืองเยี่ยนตูแล้ว ยังจะเป็นใครได้อีก ？

เย่เสี่ยวเตี๋ยหรี่ตายิ้มมองไปยังหวงเจิ้ง ในตอนที่จ้องมองหวงเจิ้งอยู่นั้น เหมือนกำลังมองดูคนตายคนหนึ่ง

เธอรู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อยอยู่ในใจ เธอรู้ว่าหยางเฉินเป็นคนที่มีอำนาจ และก็รู้ด้วยว่าหยางเฉินเป็นคนที่ชอบใช้กลยุทธ์มากกว่าใช้กำลังเอาชนะ

การกระทำของหวงเจิ้ง ถือเป็นการปิดทางให้กับการผ่อนคลายความสัมพันธ์ของหยางเฉินกับตระกูลหวงในอนาคตอย่างเห็นได้ชัด

หยางเฉินและเย่เสี่ยวเตี๋ยรู้ว่าหวงเจิ้งคือใคร แต่คนอื่นๆ นั้นไม่มีใครรู้จักเลย แล้วในทันใดนั้นภายในห้องโถงก็เกิดเสียงฮือฮาขึ้นมา

“โห！คนโง่จากไหนกัน？บังอาจกล้ามาแย่งประมูลกับคุณเฉิน นี่สมองโดนลาเตะออกไปแล้วหรือไงกัน ？”

“นี่มันคนโง่ชัดๆ ไม่รู้เลยหรือไงว่าคุณหยางคือใคร ？”

“ผมดูแล้ว เจ้าโง่นี่ อีกเดี๋ยวจะต้องได้ชดใช้อย่างสาหัสแน่นอน”

สายตาของผู้คนเต็มไปด้วยความเฝ้ารอ

หวงเจิ้งทำทีเอาหูไปนาเอาตาไปไร่ไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น เพียงแต่หรี่ตาลงมองหยางเฉินแล้วพูด ： “ไอ้หนุ่ม ถ้าหากตอนนี้นายเปลี่ยนใจ ยอมมาจำนนต่อตระกูลหวง ที่ดินผืนนี้ฉันจะยกให้ฟรีๆ เลย”

“ตระกูลหวง？ตระกูลหวงไหนกัน？”

“ในเมืองเจียงผิงกับเมืองหนานหยัง มีตระกูลหวงด้วยหรอ ？”

“เจ้าโง่นี่ คิดว่าตัวเองคือใครกัน ？ถึงได้กล้าคิดจะให้คุณหยางยอมจำนนด้วย ดูแล้วหมูยังฉลาดกว่าเขาเสียอีก”

“รีบหุบปากเลย！ตระกูลหวงที่กล้ามาสั่งให้คุณหยางยอมจำนนด้วย นอกจากตระกูลหวงหนึ่งในแปดตระกูลแห่งเยี่ยนตูแล้ว ยังจะมีตระกูลหวงไหนอีก ？”

ในที่สุด ก็มีคนที่รู้จักตัวตนของหวงเจิ้ง เหล่าเศรษฐีที่เพิ่งจะพูดจาด่าทอหวงเจิ้งเมื่อสักครู่นี้ ในตอนนี้ต่างก็พากันปิดปากเงียบทันทีด้วยความตกใจจนตัวสั่นเทา

พวกเขาที่เดิมทีคิดจะประจบประแจงหยางเฉิน ทว่าตอนนี้คู่แข่งของหยางเฉินเป็นถึงตระกูลใหญ่หนึ่งในแปดตระกูลแห่งเยี่ยนตู

“หนึ่งพันล้าน！”

แล้วในตอนที่หยางเฉินกำลังจะเสนอราคาประมูลอีกครั้ง ขณะเดียวกัน คนที่ข้างๆ เขาอย่างเย่เสี่ยวเตี๋ย ก็ชูป้ายขึ้นอย่างกะทันหัน

เพียงเอ่ยปากพูด ทุกคนในงานถึงต้องตกตะลึง！

“หนึ่งพันล้าน？”

“แม่เจ้า！ที่ดินที่เริ่มประมูลที่หนึ่งร้อยล้าน กลับมีการประมูลเพิ่มสูงเป็นสิบเท่าแล้ว ！”

“สาวสุดสวยคนนี้ เป็นใครอีก？”

ฉากในตอนนี้ดุเดือดอย่างถึงที่สุด กรรมการการประมูลตื่นเต้นจนพูดไม่ปะติดปะต่อกัน ： “พัน……หนึ่งพันล้าน！คุณผู้หญิงคนนี้ประมูลราคาอยู่ที่หนึ่งพันล้าน ！ยังมีท่านไหนที่จะประมูลอีกหรือไม่ครับ？”

ใบหน้าของหวงจิ้งมีเพียงความเย็นชา และความอึมครึมที่แทบจะทะลักออกมา

เขารู้ว่าเงินที่หยางเฉินสามารถนำออกมาได้นั้นจำกัดอยู่ที่หนึ่งพันล้านเท่านั้น

ยิ่งไปกว่านั้น ตอนนี้เยี่ยนเฉินกรุ๊ปก็ไม่ได้อยู่ในมือของเขาเพียงคนเดียว เงินหนึ่งพันล้านจึงไม่สามารถนำออกมาใช้เลยด้วยซ้ำ

ดังนั้นเขาถึงได้เตรียมเงินหนึ่งพันล้านมาร่วมงานประมูลครั้งนี้ เพื่อที่จะได้ครอบครองที่ดินริมแม่น้อยเหล่าหลงผืนนั้น แล้วสร้างสุสานขึ้นมาเพื่อรังควานหยางเฉิน บังคับให้หยางเฉินยอมจำนน

แต่สิ่งที่ทำให้เขาไม่คาดคิดเลยก็คือตระกูลเย่ที่เข้ามายุ่งเรื่องนี้ด้วยอย่างกะทันหันแบบนี้

“ตระกูลเย่ นี่คิดจะเข้ามายุ่งงั้นหรอ？”

หวงถามพลางมองไปยังเย่เสี่ยวเตี๋ยด้วยสายตาเกลียดชัง

เย่เสี่ยวเตี๋ยยิ้มแป้นออกมา： “อาหวงกำลังพูดอะไรกันคะ ？มีเพียงแค่ตระกูลหวงที่ได้รับอนุญาตให้ประมูลได้ แต่ตระกูลเย่ของเราจะร่วมประมูลด้วยไม่ได้หรอคะ？”

“อย่ามาเรียกกันอย่างสนิทสนมแบบนี้ ฉันไม่ได้มีหลานสาวอย่างเธอ！”

หวงเจิ้งพูดอย่างเย็นชา： “ฉันขอเตือนเลยว่าเธอยอมแพ้การประมูลนี้ซะจะดีกว่า！”

“ทำไมคะ？ตระกูลหวงกลัวแล้วงั้นหรอคะ？”

เย่เสี่ยวเตี๋ยพูดด้วยสีหน้าที่ยังคงเต็มไปด้วยรอยยิ้ม

“1001ล้าน！”

หวงเจิ้งที่คร้านจะพูดพร่ำ ร้องเสนอราคาประมูลต่อ

ครั้งนี้ เขาเพิ่มเพียงแค่เพียงหนึ่งล้านเท่านั้น

“อาหวง เมื่อกี้คุณยังใจป้ำเพิ่มราคาประมูลถึงห้าร้อยล้านเลยเชียวนะคะ ตอนนี้ไม่มีเงินแล้วหรอคะ ？ทำไมถึงเพิ่มแค่ล้านเดียวล่ะคะ？” เย่เสี่ยวเตี๋ยพูดด้วยหน้าที่ยิ้มระรื่น