The king of War นิยาย บท 441

แล้วคนที่กล้าเข้ามาแย่งประมูลราคาในเวลาแบบนี้ นอกจากหวงเจิ้งแห่งเทืองเยี่ยนตูแล้ว ยังจะเป็นใครได้อีก ？

เย่เสี่ยวเตี๋ยหรี่ตายิ้มมองไปยังหวงเจิ้ง ในตอนที่จ้องมองหวงเจิ้งอยู่นั้น เหมือนกำลังมองดูคนตายคนหนึ่ง

เธอรู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อยอยู่ในใจ เธอรู้ว่าหยางเฉินเป็นคนที่มีอำนาจ และก็รู้ด้วยว่าหยางเฉินเป็นคนที่ชอบใช้กลยุทธ์มากกว่าใช้กำลังเอาชนะ

การกระทำของหวงเจิ้ง ถือเป็นการปิดทางให้กับการผ่อนคลายความสัมพันธ์ของหยางเฉินกับตระกูลหวงในอนาคตอย่างเห็นได้ชัด

หยางเฉินและเย่เสี่ยวเตี๋ยรู้ว่าหวงเจิ้งคือใคร แต่คนอื่นๆ นั้นไม่มีใครรู้จักเลย แล้วในทันใดนั้นภายในห้องโถงก็เกิดเสียงฮือฮาขึ้นมา

“โห！คนโง่จากไหนกัน？บังอาจกล้ามาแย่งประมูลกับคุณเฉิน นี่สมองโดนลาเตะออกไปแล้วหรือไงกัน ？”

“นี่มันคนโง่ชัดๆ ไม่รู้เลยหรือไงว่าคุณหยางคือใคร ？”

“ผมดูแล้ว เจ้าโง่นี่ อีกเดี๋ยวจะต้องได้ชดใช้อย่างสาหัสแน่นอน”

สายตาของผู้คนเต็มไปด้วยความเฝ้ารอ

หวงเจิ้งทำทีเอาหูไปนาเอาตาไปไร่ไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น เพียงแต่หรี่ตาลงมองหยางเฉินแล้วพูด ： “ไอ้หนุ่ม ถ้าหากตอนนี้นายเปลี่ยนใจ ยอมมาจำนนต่อตระกูลหวง ที่ดินผืนนี้ฉันจะยกให้ฟรีๆ เลย”

“ตระกูลหวง？ตระกูลหวงไหนกัน？”

“ในเมืองเจียงผิงกับเมืองหนานหยัง มีตระกูลหวงด้วยหรอ ？”

“เจ้าโง่นี่ คิดว่าตัวเองคือใครกัน ？ถึงได้กล้าคิดจะให้คุณหยางยอมจำนนด้วย ดูแล้วหมูยังฉลาดกว่าเขาเสียอีก”

“รีบหุบปากเลย！ตระกูลหวงที่กล้ามาสั่งให้คุณหยางยอมจำนนด้วย นอกจากตระกูลหวงหนึ่งในแปดตระกูลแห่งเยี่ยนตูแล้ว ยังจะมีตระกูลหวงไหนอีก ？”

ในที่สุด ก็มีคนที่รู้จักตัวตนของหวงเจิ้ง เหล่าเศรษฐีที่เพิ่งจะพูดจาด่าทอหวงเจิ้งเมื่อสักครู่นี้ ในตอนนี้ต่างก็พากันปิดปากเงียบทันทีด้วยความตกใจจนตัวสั่นเทา

พวกเขาที่เดิมทีคิดจะประจบประแจงหยางเฉิน ทว่าตอนนี้คู่แข่งของหยางเฉินเป็นถึงตระกูลใหญ่หนึ่งในแปดตระกูลแห่งเยี่ยนตู

“หนึ่งพันล้าน！”

แล้วในตอนที่หยางเฉินกำลังจะเสนอราคาประมูลอีกครั้ง ขณะเดียวกัน คนที่ข้างๆ เขาอย่างเย่เสี่ยวเตี๋ย ก็ชูป้ายขึ้นอย่างกะทันหัน

เพียงเอ่ยปากพูด ทุกคนในงานถึงต้องตกตะลึง！

“หนึ่งพันล้าน？”

“แม่เจ้า！ที่ดินที่เริ่มประมูลที่หนึ่งร้อยล้าน กลับมีการประมูลเพิ่มสูงเป็นสิบเท่าแล้ว ！”

“สาวสุดสวยคนนี้ เป็นใครอีก？”

ฉากในตอนนี้ดุเดือดอย่างถึงที่สุด กรรมการการประมูลตื่นเต้นจนพูดไม่ปะติดปะต่อกัน ： “พัน……หนึ่งพันล้าน！คุณผู้หญิงคนนี้ประมูลราคาอยู่ที่หนึ่งพันล้าน ！ยังมีท่านไหนที่จะประมูลอีกหรือไม่ครับ？”

ใบหน้าของหวงจิ้งมีเพียงความเย็นชา และความอึมครึมที่แทบจะทะลักออกมา

เขารู้ว่าเงินที่หยางเฉินสามารถนำออกมาได้นั้นจำกัดอยู่ที่หนึ่งพันล้านเท่านั้น

ยิ่งไปกว่านั้น ตอนนี้เยี่ยนเฉินกรุ๊ปก็ไม่ได้อยู่ในมือของเขาเพียงคนเดียว เงินหนึ่งพันล้านจึงไม่สามารถนำออกมาใช้เลยด้วยซ้ำ

ดังนั้นเขาถึงได้เตรียมเงินหนึ่งพันล้านมาร่วมงานประมูลครั้งนี้ เพื่อที่จะได้ครอบครองที่ดินริมแม่น้อยเหล่าหลงผืนนั้น แล้วสร้างสุสานขึ้นมาเพื่อรังควานหยางเฉิน บังคับให้หยางเฉินยอมจำนน

แต่สิ่งที่ทำให้เขาไม่คาดคิดเลยก็คือตระกูลเย่ที่เข้ามายุ่งเรื่องนี้ด้วยอย่างกะทันหันแบบนี้

“ตระกูลเย่ นี่คิดจะเข้ามายุ่งงั้นหรอ？”

หวงถามพลางมองไปยังเย่เสี่ยวเตี๋ยด้วยสายตาเกลียดชัง

เย่เสี่ยวเตี๋ยยิ้มแป้นออกมา： “อาหวงกำลังพูดอะไรกันคะ ？มีเพียงแค่ตระกูลหวงที่ได้รับอนุญาตให้ประมูลได้ แต่ตระกูลเย่ของเราจะร่วมประมูลด้วยไม่ได้หรอคะ？”

“อย่ามาเรียกกันอย่างสนิทสนมแบบนี้ ฉันไม่ได้มีหลานสาวอย่างเธอ！”

หวงเจิ้งพูดอย่างเย็นชา： “ฉันขอเตือนเลยว่าเธอยอมแพ้การประมูลนี้ซะจะดีกว่า！”

“ทำไมคะ？ตระกูลหวงกลัวแล้วงั้นหรอคะ？”

เย่เสี่ยวเตี๋ยพูดด้วยสีหน้าที่ยังคงเต็มไปด้วยรอยยิ้ม

“1001ล้าน！”

หวงเจิ้งที่คร้านจะพูดพร่ำ ร้องเสนอราคาประมูลต่อ

ครั้งนี้ เขาเพิ่มเพียงแค่เพียงหนึ่งล้านเท่านั้น

“อาหวง เมื่อกี้คุณยังใจป้ำเพิ่มราคาประมูลถึงห้าร้อยล้านเลยเชียวนะคะ ตอนนี้ไม่มีเงินแล้วหรอคะ ？ทำไมถึงเพิ่มแค่ล้านเดียวล่ะคะ？” เย่เสี่ยวเตี๋ยพูดด้วยหน้าที่ยิ้มระรื่น

ในใจของหวงเจิ้งมีความรู้สึกไม่สู้ดีอย่างมาก แต่เขาก็ยังพูดเยาะเย้ย： “ทำไม？นี่เธอคิดจะยอมแพ้การประมูลแล้วงั้นหรอ？แบบนี้ว่าตระกูลเย่ของเธอ ยอมแพ้ต่อตระกูลหวงแล้วด้วยหรือเปล่า ？”

“อาหวง พูดกับคุณตามตรงเลยนะคะ ในมือของหนูอย่าว่าแต่ 1500ล้านเลยค่ะ แม้แต่ 100ล้านหนูก็ยังไม่มีเลยค่ะ หนูจน ！”

“อีกอย่างก็บอกไปแล้วว่าเมื่อกี้หนูก็แค่พูดล้อเล่นเท่านั้น หนูจะกล้าไปแย่งที่ดินผืนนั้นกับอาหวงได้ยังไงกันคะ ？”

“หนูเป็นแค่ผู้หญิงบอบบางคนหนึ่งเท่านั้น ตอนอยู่ใน ตระกูลเย่ก็ไม่ได้เป็นคนสำคัญอะไร แบบนี้หนูจะเป็นตัวแทนของตระกูลเย่ได้อย่างไร？”

“ถ้าหากว่าน้าหวงอยากจะแข่งขันกับ ตระกูลเย่จริงๆ ล่ะก็ อย่างนั้นไปหาคุณพ่อของหนูเถอะค่ะ ！มาแข่งกับหนู ไม่ใช่ว่าคุณกำลังลดฐานะตัวเองไปหน่อยหรอคะ ？”

เย่เสี่ยวเตี๋ยยิ้มอย่างมีความสุข ใบหน้าเต็มไปด้วยสะใจจากแผนการที่บรรลุเป้าหมาย

คราวนี้ หวงเจิ้งนิ่งอึ้งอย่างสุดขีด

เดิมทีนี่เป็นการแข่งขันกับหยางเฉิน และเขาก็หวังจะใช้การประมูลครั้งนี้บังคับให้หยางเฉินยอมแพ้ แต่เย่เสี่ยวเตี๋ยกลับมาขัดขวางแผนการของเขาเสียอย่างนั้น

อีกทั้งยังต้มเขาซะเปื่อยเลยด้วย！

ถ้าหากเรื่องนี้ดังกลับไปถึงตระกูลของตัวเอง ว่าตัวเขานั้นแพ้ให้กับเด็กน้อยจากตระกูลเย่ ทั้งยังเป็นเด็กสาวอีกด้วย แบบนี้เขาหวงเจิ้งจะเงยหน้ายอมรับได้อย่างไร ？

หวงจงถูกบังคับให้คุกเข่า ถึงได้ถูกขับออกจากตำแหน่งผู้สืบทอดตระกูล

จากเรื่องก็สามารถบอกได้แล้วว่าตระกูลหวงนั้นให้ความสำคัญกับเรื่องเกียรติยศมากขนาดไหน ตอนนี้เขาดันแพ้ใต้กำมือของเด็กสาวจากตระกูลเย่ อย่างนี้ตระกูลหวงจะยอมให้อภัยเขาได้อย่างไรอีก ？

และที่สำคัญคือ ในมือของเขาตอนนี้ไม่มีเงิน 1500ล้านด้วยซ้ำ

และหากไม่มีคนเข้าประมูลเพิ่ม เขาก็จะต้องได้รับความอับอายยันต้นตระกูล ถ้าถึงเวลานั้นไม่มีเงินซื้อที่ดิน ควรจะทำยังไงดี ？

“อาหวง สีหน้าของคุณดูเหมือนจะไม่สู้ดีเลยนะคะ คุณคงไม่ได้ป่วยหรอกใช่ไหมคะ？”

เย่เสี่ยวเตี๋ยทำเป็นพูดด้วยความประหลาดใจราวกับแม่มดน้อยคนหนึ่ง แล้วจากนั้นเธอก็ส่ายหน้า ทำเป็นเหมือนกำลังพูดกับตัวเอง ： “ไม่น่าจะเป็นไปได้นะ เมื่อกี้นี้อาหวงยังดีๆ อยู่เลย ในระยะเวลาสั้นแบบนี้จะป่วยได้ยังไงกัน ？”

“ถ้าไม่ป่วย แล้วสีหน้าของอาหวงจะดูแย่ลงได้ขนาดนี้ยังไงกันล่ะ ？”

“เอ๊ะ！อาหวง สีหน้าของคุณดูแย่ลงกว่าเดิมแล้ว คุณเป็นอะไรกันแน่คะเนี่ย ？”

“อ๊า！หนูเข้าใจแล้ว！”