The king of War นิยาย บท 443

“อีกฝ่ายเป็นถึงผู้สืบทอดของตระกูลหวง คุณหยางสร้างความอับอายกับเขาต่อหน้าผู้คนแบบนี้ จะมีอันตรายหรือเปล่านะ ？”

……

ผู้คนที่อยู่ในงานต่างก็มีสีหน้าที่เต็มไปด้วยความตื่นเต้น ในขณะที่คนส่วนมากต่างก็เห็นชอบในตัวหยางเฉิน แต่ก็มีคนไม่น้อยเลยที่เกิดความกังวลขึ้นในใจ

บนใบหน้าของหวงเจิ้งในตอนนี้บีดเบี้ยวอย่างมาก

วันนี้ก็ขายหน้ามากพอแล้ว แต่หยางเฉินกลับยังกล้าขู่ว่าจะทำให้เขาอยู่ในเจียงโจวตลอดไปอีก

ถ้าหากหยางเฉินไม่ตาย วันข้างหน้าเขาจะมีหน้าที่ไหนกลับไปยังตระกูลหวงอีก ？

หรือต่อให้เขากลับไปแล้ว เกรงว่าตระกูลหวงคงจะไม่มีทางปล่อยเขาไปเป็นแน่ ？

“ไอ้หนุ่ม สิ่งที่นายทำไม่ใช่การท้าทาย แต่เป็นการรนหาที่ตาย ！”

หวงเจิ้งพูดด้วยใบหน้าที่อึมครึม แววตาเต็มไปด้วยความชั่วร้าย

แต่หยางเฉินก็ยังคงไม่ได้สนใจ เพียงแต่ลุกขึ้นยืนมาประจันหน้ากับตงเชยด้วยสีหน้าเรียบเฉย

ใจดวงน้อยของเย่เสี่ยวเตี๋ย กระโดดโลดเต้นอย่างบ้าคลั่ง แววตาที่จ้องมองไปยังหยางเฉินล้วนเต้มไปด้วยความหลงใหล

นี่เขาเพื่อเธอแล้ว ถึงได้ยอมต่อกรกับตระกูลหวงอย่างนั้นหรอ ？

และในเมื่อกี้ในตอนที่เขาให้เธอตกลงทำสัญญากับเขาอย่างหนึ่ง จะเป็นเรื่องที่เขาอยากครอบครองเธอหรือเปล่า ？

ถ้าหากเขาอยากจะครอบครองตัวเอง แบบนั้นตัวเธอควรจะทำอย่างไรดี？

ในเมื่อตอบตกลงไปแล้ว หากเขาอยากให้ฉันทำอะไร ฉันก็จะยอมทั้งนั้น ！

เย่เสี่ยวเตี๋ยครุ่นคิดเหลวไหลไปมา เมื่อนึกถึงเรื่องที่ไม่สามารถพูดออกมาได้ ใบหน้าของเธอก็แดงก่ำขึ้นมา ดูแล้วน่ารักเอามากๆ

เธอแอบชำเลืองมองหยางเฉิน และเห็นว่าหยางเฉินไม่ได้มองมาที่ตัวเอง ถึงค่อยถอนหายใจออกอย่างโล่งอก

“ตงเชย ในเมื่อเจ้าหมอนี้อยากหาที่ตาย อย่างนั้นก็สั่งสอนเขาก่อนแล้วกัน ！”

หวงเจิ้งออกคำสั่งให้กับตงเชย

แต่แล้วตงเชยกลับเพิกเฉย เขาที่ยืนห่างจากหยางเฉินประมาณสองเมตรยืนนิ่งด้วยใบหน้าเคร่งขรึม

ขณะที่หยางเฉินนยังคงนั่งอยู่กับที่ของตัวเอง มองไปยังตงเชยด้วยใบหน้าที่เรียบนิ่ง

ไม่ขยับ！

สิ่งนี้กลับทำให้ตงเชยรับรู้ถึงภัยคุกคามที่รุนแรงแทน

“เจ้าหนุ่ม ตระกูลหวงแห่งเยี่ยนตู ไม่ใช่สิ่งที่คุณจะมาขัดแย้งด้วยได้ ผมขอเตือนว่าอย่ามายุ่งเรื่องของคนอื่นให้มากเลยจะดีกว่า”

ตงเชยลองใช้ชื่อตระกูลหวงมาใช้ในการโน้มน้าวหยางเฉิน

เห็นได้อย่างชัดเจนว่าเขาไม่ได้ต้องการที่จะลงมือกับหยางเฉิน เพราะเด็กหนุ่มที่ทำให้ตัวเขาไม่สามารถมองออกได้เลย ถือเป็นเรื่องที่น่าประหลาดอย่างมาก

ได้ยินมาว่าชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าคนนี้ได้ฆ่าชายผู้เป็นอันดับที่เก้าของสมาคมบูโดมาแล้ว

แต่ความแข็งแกร่งของตัวเขาเองนั้นก็มีมากกว่าชายคนนั้นไปเพียงนิดเดียวเท่านั้น

“ตงเชย จะไปพูดพร่ำอะไรกับเขานักหนา？จัดการเขาก่อนแล้วค่อยพูด！” หวงเงกัดฟันพูดออกมา

การฉีกหน้าของหยางเฉินและเย่เสี่ยวเตี๋ยก็ทำให้เขาหงุดหงิดมากพออยู่แล้ว ตอนนี้แม้แต่ตงเชยก็ยังไม่ลงมือทำตามคำสั่งของเขาในทันทีอีก

“ขอโทษด้วยครับ！”

ตงเชยไม่มีความลังเลใดๆ อีกต่อไป เพียงชั่วพริบตา เขาก็ฟาดเท้าขึ้นมาพุ่งเข้าหาตัวหยางเฉินทันที

เขาในฐานะคนตระกูลหวง ทั้งยังถูกจัดให้มาคอยคุ้มกันหวงเจิ้ง ไม่ต้องพูดก็เข้าใจได้อย่างชัดเจน

สำหรับคำสั่งของหวงเจิ้งแล้ว เขาเลือกได้เพียงต้องทำตามเท่านั้น

“คุณหยางระวังด้วยค่ะ！”

เย่เสี่ยวเตี๋ยร้องตะโกนตกใจออกมา

ถึงแม้เธอจะรู้ว่าหยางเฉินนั้นมีความแข็งแกร่ง แต่ชื่อเสียงของตงเชย เธอเองก็เข้าใจอย่างแจ่มแจ้งเหมือนกัน ซึ่งในตอนนี้เธอยังต้องแอบกังวลแทนหยางเฉินเสียแล้ว

ทุกคนที่อยู่ในห้องโถงการประมูลต่างพากันตื่นตกใจ ยังไม่ทันได้พูดคุยกันก็ลงมือใช้กำลังเลยหรอ？

ใบหน้าของหวงเจิ้งเต็มไปด้วยรอยยิ้มเยาะเย้ย： “กล้ามาท้าทายฉัน ก็ต้องจบแบบนี้แหละ！รอให้แกตายแล้ว เจียงผิงและหนันหยังทั้งสองเมืองจะยังมีใครกล้าหืออีก？”

นี่เป็นโอกาสเดียวของเขาแล้ว！