The king of War นิยาย บท 450

“ครับ!”

เกาสงรีบตอบทันที ดวงตาแฝงด้วยแผนชั่วร้าย เหล่มองไปที่ตึกเยี่ยนเฉินกรุ๊ป และพูดอย่างเย็นชาว่า “พูดดีๆไม่ชอบ ถ้างั้นก็ใช้วิธีบังคับ!”

พูดจบ ก็หันหลังเดินออกไป

หยางเฉินอยู่ในออฟฟิสของประธาน ใช้เวลาไปครึ่งวัน เฉพาะเซ็นชือ ก็เซ็นไปแล้วร้อยฉบับ

แม้ว่าเขาจะปล่อยวางอำนาจไปมาก แต่ยังไงเขาก็เป็นประธาน และเรื่องบางสิ่งจะต้องจัดการด้วยตัวเอง

“ท่านประธาน!”

เมื่อใกล้เลิกงานตอนเที่ยง ฉินยีเปิดประตูเดินเข้ามา ใบหน้ามีความเคร่งขรึมเล็กน้อย

“เกิดอะไรขึ้น?” หยางเฉินถาม

“เมื่อกี้มีข่าวออกมา ที่ดินแม่น้ำเหล่าหลงบนฝั่งตะวันออก ได้เริ่มก่อสร้างแล้ว”

ฉินยีพูดอย่างด้วยสีหน้าเคร่งขรึม “ตระกูลหวงได้แพร่ข่าวออกมาว่า จะมีการสร้างสุสานที่นั่น ซึ่งเป็นสุสานที่ใหญ่ที่สุดในภาคใต้!”

ตามที่ตั้งของทางการจิ่วโจว จะมีการแบ่งออกเป็นภาคตะวันออก ภาคตะวันตก ภาคใต้ ภาคเหนือ และกลางรวมห้าภาค

และเมืองเจียงผิงและเมืองหนันหยัง เป็นเขตของภาคใต้

เป็นไปได้ว่า ถ้าตระกูลหวงต้องการสร้างสุสานแห่งนี้จริงๆ มันจะทำให้เกิดความโกลาหลมาก

ผลกระทบของสุสานนี้ยิ่งมากเท่าใด คฤหาสน์เหล่านั้นที่อยู่ในคฤหาสน์กุหลาบก็จะมีมูลค่าตกต่ำลง

ในเวลานั้น ไม่เพียงแต่ราคาคฤหาสน์กุหลาบเท่านั้นที่จะตกต่ำลง แต่มูลค่าหลักทรัพย์ตามราคาตลาดของเยี่ยนเฉินกรุ๊ป ก็จะตกต่ำลงด้วย

หยางเฉินขมวดคิ้ว “เคลื่อนไหวได้เร็วมาก!”

เขารู้ดีว่า ทำไมตระกูลหวงถึงเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว

ในเวลาเช้า เกาสงพ่อบ้านของตระกูลหวง เพิ่งไปหาเขา โดยบอกว่าต้องการร่วมมือกับหยางเฉินเพื่อจัดการกับตระกูลอวี๋เหวิน ทำไมหยางเฉินจะไม่เข้าใจ เป้าหมายที่แท้จริงของอีกฝ่ายคือเจียงผิงและหนันหยังล่ะ?

“นี่คือการบังคับให้ฉันประนีประนอมเหรอ?” หยางเฉินเยาะเย้ย ด้วยสายตาพิฆาต

“คุณหมายถึง ตระกูลหวงจงใจเหรอ?” ฉินยีถามด้วยความประหลาดใจ

หยางเฉินไม่ต้องการให้ฉินยีเข้ามาเกี่ยวข้องด้วย และพูดว่า “เรื่องนี้ฉันจะจัดการเอง เธอรอฟังข่าวจากฉันก็พอ”

“พี่เขย ระวังตัวด้วย!”

ฉินยีพูดด้วยท่าทางกังวล

หยางเฉินยิ้มและพยักหน้า “วางใจได้!”

ตอนบ่ายสามโมง หยางเฉินคนเดียว มุ่งหน้าไปยังอาคารจงอี้

อาคารจงอี้เป็นอสังหาริมทรัพย์ที่สร้างเสร็จเมื่อปีที่แล้ว ตั้งอยู่ในสถานที่สำคัญในการพัฒนาพื้นที่จัดแสดงนิทรรศการใหม่ และถือได้ว่าเป็นสถานที่สำคัญในการก่อสร้างของเจียงโจว

บริษัทซันชายน์จำกัด ก็อยู่ข้างใน

ก็คือบริษัทที่รับผิดชอบการก่อสร้างสุสานแม่น้ำเหล่าหลงบนฝั่งตะวันออกในครั้งนี้ ขณะนี้ได้ถูกตระกูลหวงกว้านซื้อกิจการไปแล้ว

ใช้เงิน 1.5 พันล้านซื้อที่ดินผืนนี้ นับประสาอะไรกับการสร้างสุสาน แม้ว่าจะเป็นการสร้างคฤหาสน์ ก็เป็นการลงทุนที่ขาดทุน

เพื่อบังคับให้หยางเฉินยอมประนีประนอม ตระกูลหวงได้ลงทุนไปเยอะมาก

หยางเฉินขึ้นลิฟต์ มาถึงชั้น16 ทางด้านซ้ายของลิฟต์ เป็นห้องประชุมของบริษัทซันชายน์จำกัด

“ฉันรอคุณมานานแล้ว!”

หยางเฉินเพิ่งเข้าไปในห้องประชุม เป็นชายวัยกลางคนที่นั่งอยู่ในตำแหน่งหัวหน้า พูดด้วยสีหน้าเคร่งขรึม

ในเวลานี้ ห้องประชุม ก็เต็มไปด้วยผู้คน

คนที่พูดคือทายาทของตระกูลหวง หวงเจิ้ง

ตงเชยผู้มีพลังแข็งแกร่งสูงสุดของตระกูลหวง ยืนอยู่ข้างหลังเขา

ทันทีที่เขาเห็นหยางเฉิน ตงเชยก็อดไม่ได้ที่จะตัวสั่น นึกถึงเมื่อวาน เขาเกือบตายในมือของชายหนุ่มคนนี้ และถึงตอนนี้ เขายังมีความหวาดผวา

ในตำแหน่งแรกทางด้านซ้ายข้างๆหวงเจิ้ง มีชายชราใส่ชุดสูทและรองเท้าหนัง และเป็นคนที่ตอนเช้าได้ไปที่เยี่ยนเฉินกรุ๊ป พ่อบ้านตระกูลหวงคนที่ไปหาหยางเฉิน ชื่อเกาสง

สำหรับคนอื่นๆ หยางเฉินไม่เคยเห็นมาก่อน

“คุณหยางทบทวนดีแล้วใช่ไหม ต้องการร่วมมือกับตระกูลหวงใช่ไหม?”

เกาสงถามด้วยรอยยิ้ม ดวงตาแฝงไปด้วยความขี้เล่น