The king of War นิยาย บท 478

ในฐานะผู้นำตระกูลหวง แม้ว่าส่วนใหญ่ต้องพึ่งพาเกาสง แต่ถ้าหากเขาเป็นคนโง่ที่โกรธง่ายจริงๆ ไม่ว่าเกาสงจะมีอุบายแยบยลอย่างไร หวงเทียนเชิงก็เป็นบุคคลไร้ความสามารถที่ประคับประคองไม่ไหว

เขาเข้าใจได้อย่างรวดเร็วว่า หยางเฉินมาโดยมีจุดประสงค์

หยางเฉินไม่ได้ปิดบังอะไรเลย เขาพยักหน้าอย่างตรงไปตรงมา “ต่อจากนี้ไป ตระกูลหวงจะอยู่ภายใต้การควบคุมของผม ผมไม่เพียงจะคืนเกาสงให้กับคุณเท่านั้น แต่ยังจะช่วยคุณจัดการกับภัยอันตรายที่แฝงอยู่ของตระกูลหวงด้วย”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ สีหน้าของหวงเทียนเชิงก็เปลี่ยนไปอย่างมาก ความโกรธปรากฏขึ้นบนใบหน้า ก่อนจะตะโกนขึ้นมาทันที “หนุ่มน้อย ผมหวงเทียนเชิงอยากให้ตระกูลหวงฟังคำสั่งผมคนเดียว แต่ผมจะไม่ขายผลประโยชน์ของตระกูลเพื่อผลประโยชน์ส่วนตัว!”

“ต้องการควบคุมตระกูลหวง ความกระหายของคุณ มันไม่มากไปหน่อยเหรอ?”

หวงเทียนเชิงกล่าวอย่างโกรธเคือง

หยางเฉินคาดการณ์ปฏิกิริยาของหวงเทียนเชิงไว้แล้ว จึงไม่รู้สึกแปลกใจเลย เพียงแค่ยิ้มเล็กน้อย “ถ้าคุณไม่ยินดี ผมไปหาหวงเทียนเฉินก็ได้ เพื่อตำแหน่งเจ้าบ้าน เขาต้องยินดีมากแน่ๆ สำหรับเงื่อนไขที่ผมเสนอ”

“ไม่มีทาง!”

หวงเทียนเชิงส่ายหัวอย่างหนักแน่น “หวงเทียนเฉินอยากได้ตำแหน่งเจ้าบ้านมานานแล้ว แต่เขาจะไม่มีวันขายผลประโยชน์ของตระกูลเพื่อตำแหน่งเจ้าบ้านเด็ดขาด”

หยางเฉินยิ้มเหยียดหยาม “นี่เป็นเพียงแค่ความคิดที่คุณอยากให้เป็นเท่านั้น ตราบใดที่ผมสัญญาว่าจะให้ตำแหน่งผู้นำตระกูลหวงกับเขา อย่าว่าแต่จะให้ตระกูลหวงยอมสวามิภักดิ์ให้ผมเลย ต่อให้บอกให้เขาฆ่าคนที่มีความสัมพันธ์ทางสายเลือดอย่างคุณ เขาก็ยินดี คุณเชื่อไหม?”

เมื่อหยางเฉินพูดเช่นนี้ออกมา สีหน้าของหวงเทียนเชิงก็เปลี่ยนไปอย่างมาก เขาพูดอย่างหงุดหงิดที่สุด “เป็นไปไม่ได้! เป็นไปไม่ได้เด็ดขาด!”

“ระหว่างเรา ถึงแม้จะมีการต่อสู้แย่งชิงตำแหน่งเจ้าบ้านมาโดยตลอด แต่ก็จำกัดอยู่ที่ตำแหน่งของเจ้าบ้านเท่านั้น!”

“ไม่ว่ายังไง ระหว่างพวกเราก็เป็นลูกพี่ลูกน้องกันโดยสายเลือด จะต่อสู้กันดุเดือดแค่ไหน ก็ไม่มีทางถึงขั้นฆ่าปิดปากกันได้!”

หวงเทียนเชิงมีอารมณ์หงุดหงิดมาก ดูเหมือนกำลังอธิบาย แต่ในทางตรงกันข้ามเหมือนอับอายจนเกิดโทสะ

มีเพียงตัวเขาเองเท่านั้นที่รู้ว่า หวงเทียนเฉินจะทำอย่างนั้นเพื่อตำแหน่งเจ้าบ้านหรือไม่

หยางเฉินรู้ว่าคนแบบนี้จะไม่มีวันเชื่อในสิ่งที่เขาพูด ถ้าไม่แสดงโฉมหน้าที่แท้จริงออกมา

หยางเฉินเพียงแค่ยิ้มบางๆ ไม่โต้แย้งใดๆ เขาหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาแล้วกดโทรออกไป

ไม่นานอีกฝ่ายก็รับสาย เขาออกคำสั่งว่า “บอกหวงเทียนเฉิน ถ้าหากต้องการตำแหน่งเจ้าบ้านของตระกูลหวง ก็ให้ติดต่อผมเดี๋ยวนี้!”

พูดจบ เขาก็วางสายไปทันที

หวงเทียนเชิงคิ้วขมวด ความเผด็จการของหยางเฉินทำให้เขารู้สึกอึดอัดมาก แต่ก็ทำอะไรไม่ได้

ด้วยศักยภาพที่หยางเฉินเคยแสดงออกมาก่อน หากต้องการฆ่าเขาในตอนนี้ มันเป็นเรื่องง่ายดายเหลือเกิน

“ให้หวงเทียนเฉินโทรกลับหาคุณ? คุณไม่รู้เลยว่าเขาเป็นคนแบบไหน”

“ธาตุแท้เขาเป็นคนหยิ่งยโสมาก เจ้าเล่ห์ปลิ้นปล้อนกับคนอื่น นอกเสียจากเขาจะแน่ใจว่า คุณสามารถช่วยให้เขาได้ตำแหน่งเจ้าบ้าน มิฉะนั้นเขาจะไม่มีทางรับปากคุณ”

“ผมขอเตือนคุณว่า อย่าโลภมากเกินไป ตระกูลหวงอาจจะร่วมมือกับคุณ หรือเป็นมิตรกับคุณ แต่จะให้ยอมสวามิภักดิ์ต่อคุณ มันเป็นไปไม่ได้เด็ดขาด!”

“เมื่อก่อนเป็นไปไม่ได้ ตอนนี้ก็เป็นไปไม่ได้ ในอนาคตยิ่งเป็นไปไม่ได้!”

หวงเทียนเชิงกล่าวอย่างเย็นชา

แต่ในขณะที่เสียงเขาเงียบลง ก็มีเสียงเรียกเข้าจากมือถือดังขึ้นอย่างกะทันหัน

มันเป็นโทรศัพท์มือถือของหยางเฉิน

หยางเฉินหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาดูเห็นหมายเลขแปลกๆ แล้วยิ้มออกมา “เมื่อก่อนมีคนบอกว่า ที่คุณขึ้นเป็นผู้นำตระกูลหวงได้ ทั้งหมดเป็นเพราะความช่วยเหลือของเกาสง ตอนนั้นผมยังไม่เชื่อ แต่ตอนนี้ ในที่สุดผมก็เชื่อแล้ว!”

“เพราะคนอย่างคุณ ถ้าไม่มีใครคอยช่วยเหลือ ก็อย่าหวังจะได้เป็นเจ้าบ้าน”

หยางเฉินพูดจบ ก็รับสายทันที แล้วกดปุ่มเปิดลำโพง

“สวัสดีครับคุณหยาง ผมคือหวงเทียนเฉินจากตระกูลหวง เมื่อกี้คนของคุณบอกว่าคุณให้ผมโทรกลับ ไม่ทราบว่าคุณหยางมีอะไรให้ผมรับใช้ครับ?”

ทันใดนั้นเสียงที่คุ้นเคยก็ดังขึ้น ในน้ำเสียงเต็มไปด้วยการประจบสอพลอ