The king of War นิยาย บท 479

หยางเฉินไม่พูดอะไร มองหวงเทียนเชิงอย่างไร้ความรู้สึก

หลังจากนั้นไม่นาน อารมณ์ของหวงเทียนเชิงก็สงบลงมาก สองตาจับจ้องหยางเฉินแล้วพูดว่า “ในเมื่อคุณเป็นคนมาหาผม ก็ต้องเห็นอะไรดีๆ ให้ตัวผม ถ้าผมบอกว่า ผมยินดีที่จะนำพาตระกูลหวง สวามิภักดิ์ต่อคุณ คุณแน่ใจไหมว่าจะให้ผมนั่งตำแหน่งนี้อย่างมั่นคง?”

หยางเฉินพยักหน้า “แน่นอน ถ้าไม่อย่างนั้นบทสนทนาที่ผมคุยกับหวงเทียนเฉินเมื่อครู่ ถือว่าได้ออกคำสั่งแล้ว ไม่ใช่ให้เขารอฟังข่าวจากผม”

ทันใดนั้นหวงเทียนเชิงก็หลับตาลง สูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วลืมตาขึ้น ภายในดวงตาที่ใสซื่อกะพริบระยิบระยับ “ตกลง ผมรับปาก! ขอเพียงคุณสามารถช่วยให้ผมได้ยึดครองตระกูลหวง อย่างสมบูรณ์ ตระกูลหวงทั้งหมดจะเชื่อฟังคุณทุกอย่าง!”

เมื่อได้ยินสิ่งที่หวงเทียนเชิงพูด รอยยิ้มก็ปรากฏขึ้นที่มุมปากของหยางเฉิน “ดี!”

เจตนาเดิมของหยางเฉินในการเดินทางไปยังเมืองเยี่ยนตูในครั้งนี้ ก็เพื่อขัดขวางการแต่งงานของอ้ายหลิน และถือโอกาสสะสางปัญหาของตระกูลหวงไปด้วย

ตอนนี้เรื่องการแต่งงานของอ้ายหลินถือว่าได้รับการสะสางแล้ว จากการแสดงออกของหยางเฉินและหม่าชาวในตระกูลหวังก่อนหน้านี้ นอกเสียจากว่าตระกูลอ้ายจะรนหาที่ตาย ถ้าไม่อย่างนั้นจะไม่มีวันปฏิเสธการคบหาระหว่างอ้ายหลินกับหม่าชาว

หวงเทียนเชิงยังแสดงออกว่าเต็มใจสวามิภักดิ์ให้ตน เช่นนี้แม้ว่าตนจะยังไม่ได้เหยียบเมืองเยี่ยนตู แต่ก็จะได้ควบคุมตระกูลหวงซึ่งเป็นหนึ่งในแปดตระกูลแห่งเยี่ยนตูแล้ว

เมื่อได้เข้าควบคุมตระกูลหวงอย่างสมบูรณ์แล้ว เขาก็จะไปที่ตระกูลอวี๋เหวินด้วยตัวเอง เพื่อตามหาและถามคนคนนั้นว่า เหตุใดตอนแรกถึงต้องการขับไล่ตนและแม่ออกจากตระกูล แล้วยังไล่ออกจากเมืองเยี่ยนตูด้วย

เมื่อนึกถึงเหตุกาณ์ในอดีต ในสายตาของหยางเฉินก็เย็นเยียบ

ในขณะเดียวกัน ณ ห้องผู้ป่วยระดับ VIP ห้องหนึ่งของโรงพยาบาลชุมชนเยี่ยนตู

หวงเทียนเฉินและหวงจง สีหน้ามีแต่ความตื่นเต้น

“ไอ้โง่หวงเทียนเชิงนั่น เห็นเจ้าหนุ่มคนนั้นเป็นคนไม่มีบทบาทอะไร ครั้งนี้เขาเจอของแข็งเข้าให้แล้วจริงๆ”

“ใช่แล้ว ก่อนหน้านี้ในเมืองหนันหยัง ตอนที่ผมถูกเจ้าหนุ่มนั่นจับกดให้คุกเข่าต่อหน้าสาธารณชน ผมก็รู้ว่าเจ้าหนุ่มนั่นไม่ธรรมดาอย่างที่เห็นภายนอก เจ้าโง่หวงเทียนเชิงยังกล้าส่งลูกชายของตัวเองไปหาเจ้าหนุ่มนั่น โง่จนถึงขีดสุด “

“เอาล่ะ เจ้าหนุ่มนั่นเป็นสัตว์ประหลาดที่ตระกูลหวงไม่สามารถรับมือได้ เขาหลบได้แม้แต่กระสุน ลูกน้องของเขาก็เป็นสัตว์ประหลาดเช่นกัน ในเวลาสั้นๆ ไม่กี่วินาที สามารถถอดชิ้นส่วนปืนด้วยมือเดียว”

สองพ่อลูกเข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ย ไม่มีทางปิดบังความสะเทือนใจอย่างรุนแรงที่มีต่อหยางเฉินในคำพูดของพวกเขาได้

“พ่อครับ อย่าบอกนะว่าท่านรับปากเจ้าหนุ่มนั่นจริงๆ ว่าจะยอมสวามิภักดิ์ให้เขา หลังจากที่ท่านได้เป็นผู้นำตระกูลหวง?” จู่ๆ หวงจงก็ถามขึ้น

หวงเทียนเฉินยิ้มเยาะ “เขาจริงจังเกินไปหน่อยหรือเปล่า?”

“ถ้าจะให้ตระกูลหวงของเราสวามิภักดิ์ อย่าว่าแต่คนหนุ่มอายุยังไม่ถึงสามสิบเลย แม้แต่ราชวงศ์แห่งจิ่วโจวก็ยังไม่มีคุณสมบัติพอ!”

หวงเทียนเฉินพูดด้วยสีหน้าเคร่งขรึม “ชื่อเสียงของนายพลหนึ่งคนมาจากกระดูกแห้งกรังนับหมื่น! ที่ฉันตกลงตามเงื่อนไขของเขา ก็แค่การเสแสร้งรับปากเท่านั้น หลังจากที่เขาช่วยให้ฉันได้สืบทอดตำแหน่งผู้นำตระกูลหวง มันก็จะถึงเวลาตายของเขา!”

“พ่อต้องการจะฆ่าเขาเหรอ?”

หวงจงถามด้วยความแปลกใจ

“เขามีทักษะในด้านศิลปะการต่อสู้ที่แข็งแกร่งมาก แต่แล้วยังไงล่ะ? ปืนกว่ายี่สิบกระบอกยังทำอะไรเขาไม่ได้ ฉันไม่เชื่อว่าปืนไรเฟิลซสไนเปอร์กว่ายี่สิบกระบอก จะยังทำอะไรเขาไม่ได้เหมือนกัน?”

หวงเทียนเฉินหัวเราะเยาะ ในคำพูดเต็มไปด้วยเจตนาฆ่าต่อหยางเฉิน

หวงจงได้ยินเช่นนี้ ภายในใจก็สั่นสะท้านอย่างรุนแรง สติปัญญาบอกเขาว่า หยางเฉินแข็งแกร่งมาก อาจจะไม่เกรงกลัวต่อปืนไรเฟิลซุ่มยิง

แต่เมื่อนึกถึงความอัปยศอดสูที่หยางเฉินนำมาให้ตน เจตนาฆ่าที่เขามีต่อหยางเฉินก็มากขึ้นเรื่อยๆ เขาพูดอย่างขบเขี้ยวเคี้ยวฟันว่า “พ่อพูดถูก ไม่ว่าเขาจะแข็งแกร่งแค่ไหน ปืนไรเฟิลซุ่มยิงกว่ายี่สิบกระบอกก็สามารถยิงเขาจนพรุนได้!”

และในเวลานี้เอง ประตูห้องพักผู้ป่วยก็ถูกผลักเปิดออกอย่างกะทันหัน

“ใครน่ะ?”

ขณะที่สองพ่อลูกกำลังคุยอย่างออกรสชาติ ก็ได้ยินเสียงประตูถูกเปิดออก พวกเขาต่างหันไปมองที่ประตูทันที

ในเวลานี้ เห็นชายรูปร่างสูงใหญ่กำลังล็อกประตูห้องผู้ป่วยและหันหลังให้พวกเขา

“หม่าชาว!”

เมื่อสองพ่อลูกเห็นชายรูปร่างสูงใหญ่หันกลับมา สีหน้าของทั้งสองก็เปลี่ยนไปมากทันที มันเต็มไปด้วยความสะพรึงกลัว

โดยเฉพาะหวงจง ยิ่งหวาดกลัวจนบอกไม่ถูก

เขาเคยเห็นกับตาตัวเองแล้วว่า หม่าชาวแข็งแกร่งเพียงใด

ในเวลานี้ เขามาถึงห้องผู้ป่วย แล้วยังล็อกประตูห้องผู้ป่วยอีกด้วย เขาต้องการจะทำอะไรกันแน่?

“คุณหม่านี่เอง คุณหม่ามาหาเรา เพราะคุณหยางต้องการสั่งการอะไรพวกเราใช่ไหม?”

หวงเทียนเฉินได้สติก่อน รีบพูดด้วยรอยยิ้มสอพลอ