The king of War นิยาย บท 482

ต้องยอมรับว่าอ้ายชวนเป็นผู้ชายที่ฉลาดและเด็ดขาดมาก

แค่เพียงสละตำแหน่ง มันจะนำประโยชน์มากมายมาสู่วงศ์ตระกูล

“อะไรนะ?”

“พ่อบอกว่า ต้องการสละตำแหน่งเจ้าบ้านให้อ้ายหลินเหรอ?”

“อย่าว่าแต่อ้ายหลินเป็นผู้หญิงเลย เธอเป็นเพียงรุ่นที่สามในตระกูลอ้าย ตำแหน่งเจ้าบ้าน ถึงอย่างไรก็ไม่ตกมาถึงเธอได้!”

“คุณปู่ ท่านพูดอะไรผิดไปหรือเปล่า?”

…

คนของตระกูลอ้าย แต่ละคนพูดด้วยอารมณ์ตื่นเต้น หลายคนคิดว่าอ้ายชวนพูดผิดไป

แต่อ้ายชวนกลับส่ายหน้า เมื่อเห็นคนของตระกูลอ้ายมีท่าทางกระวนกระวายใจเช่นนี้ เขาจึงตะคอกอย่างโกรธเคืองว่า “ผมไม่ได้แก่จนเลอะเลือน เรื่องนี้ตกลงตามนี้ วันนี้ดึกแล้ว พรุ่งนี้ผมจะเชิญตระกูลใหญ่ทั้งหมดในเมืองเยี่ยนตูเข้าร่วมพิธีมอบตำแหน่งผู้นำให้กับอ้ายหลิน”

จนกระทั่งเวลานี้เองที่ทุกคนตระหนักว่า อ้ายชวนจะยกตำแหน่งผู้นำให้อ้ายหลินจริงๆ

“คุณปู่ ฉันขอปฏิเสธ!”

ในขณะนั้น จู่ๆ เสียงที่คุ้นเคยก็ดังขึ้น

อ้ายหลินลุกขึ้นยืน แล้วพูดด้วยสีหน้านิ่งเฉย “คุณปู่ ท่านก็รู้ว่าฉันไม่ได้ปรารถนาเช่นนี้ ได้โปรดยกเลิกคำสั่งด้วย!”

อ้ายหลินเป็นผู้หญิงที่อยู่ตามลำพังและรักอิสระมาโดยตลอด เธอจะมาเป็นผู้นำอยู่ในวงศ์ตระกูลได้อย่างไร?

อ้ายชวนขมวดคิ้ว มองอ้ายหลินด้วยสายตาคุกคาม

เขาเคยชินกับการเป็นเจ้าบ้าน ในตระกูลอ้าย เขาเป็นคนที่พูดจาน่าเชื่อถือมาโดยตลอด ไม่อนุญาตให้ใครมาโต้แย้งการตัดสินใจของเขา

ตอนแรกอ้ายหลินปฏิเสธเรื่องการสมรส เคยโต้แย้งการตัดสินใจของเขาต่อหน้าทุกคน และตอนนี้ก็ต้องการโต้แย้งอีก

“อ้ายหลิน เธอต้องรู้ว่าเธอเองก็เป็นสมาชิกของตระกูลอ้าย ควรจะอุทิศกำลังเพื่อตระกูลอ้าย”

อ้ายชวนเอ่ยปากพูดว่า “ฉันรู้ดีว่า เธอเคยชินกับอิสรภาพและไม่ชอบถูกจำกัด แต่เธอต้องรับตำแหน่งผู้นำของตระกูลอ้าย เธอสามารถมอบให้พ่อของเธอจัดการทุกอย่างได้”

ถ้าเป็นเมื่อก่อน อ้ายชวนจะยอมถอยได้อย่างไร?

ในเวลานี้ คำพูดของเขาเห็นได้ชัดว่าได้สละตำแหน่งแล้ว

ความหมายของเขาเข้าใจได้ง่ายมาก เขาเพียงต้องการให้อ้ายหลินดำรงตำแหน่งเป็นผู้นำของตระกูลอ้าย แต่เรื่องราวภายในวงศ์ตระกูลสามารถมอบให้คนอื่นจัดการได้

หยางเฉินย่อมเข้าใจความหมายของอ้ายชวน เพียงแค่อาศัยอ้ายหลินมาช่วยให้ได้สิ่งที่ตนต้องการ

การครอบครองตำแหน่งผู้นำในวัยเช่นนี้ได้โดยไม่ปล่อย จะมีใครไม่ใช่จิ้งจอกเฒ่าบ้าง?

คนประเภทนี้ ถ้าพูดให้น่าฟังหน่อย ก็คือสามารถเสียสละตัวเองได้เพื่อผลประโยชน์ของวงศ์ตระกูล

ถ้าพูดตรงๆ มันก็คือความเป็นใหญ่เหนือผู้ใด

แม้ว่าอ้ายชวนจะถอยให้ก้าวหนึ่งแล้ว แต่สายตาของอ้ายหลินยังคงแน่วแน่ เธอส่ายหัวแล้วพูดว่า “คุณปู่ ได้โปรดยกเลิกคำสั่งด้วย!”

“เธอยังจะปฏิเสธอีกเหรอ?”

อ้ายชวนสีหน้าโกรธเกรี้ยว พูดด้วยน้ำเสียงที่ไม่เป็นมิตรอย่างเห็นได้ชัด

“อ้ายหลิน เธอยังไม่รีบขอบคุณคุณปู่ที่มอบตำแหน่งผู้นำให้กับเธออีก”

อ้ายหมิงซวี่ร้อนใจขึ้นมาทันที จึงรีบพูดโน้มน้าว

เขาเป็นพ่อของอ้ายหลิน อ้ายหลินเป็นคนแบบไหน เขาย่อมรู้ดี

แต่ก็เช่นเดียวกัน อ้ายชวนเป็นคนแบบไหน เขาก็รู้ดี

ถ้าอ้ายหลินยังคงปฏิเสธ เป็นไปได้มากว่าอ้ายชวนจะระเบิดอารมณ์

“ใช่แล้ว อ้ายหลินเธออย่าได้คืบจะเอาศอก เจ้าบ้านยกตำแหน่งผู้นำให้กับเธอเพราะเห็นความสำคัญของเธอ แล้วเธอยังกล้าปฏิเสธอีกเหรอ?”

“ในความคิดของฉัน คุณปู่ไม่ควรให้ตำแหน่งผู้นำให้กับเธอ เธอเป็นผู้หญิง มีคุณสมบัติอะไรบ้าง?”

“ก็ใช่น่ะสิ ตอนนี้ยังกล้าเถียงคุณปู่ต่อหน้าทุกคนอีก ไม่มีความเกรงใจเลย!”