The king of War นิยาย บท 521

หลังจากเย่ม่านอึ้งอยู่นาน เธอตกใจ และรีบพูดพัลวัน “หยางเฉิน รีบคุกเข่าขอบคุณตาสิ!”

“เย่ม่าน นี่เธอกำลังจะเอาตระกูลเย่ที่สร้างมากว่าร้อยปี มอบให้คนอื่นเหรอ” เย่ชังพูดอย่างโมโห

“ตลก!”

เย่ม่านยิ้มเย้ยหยัน “หยางเฉินเป็นลูกเขยฉัน ทำไมถึงเป็นคนนอกล่ะ หรือว่าพ่อต้องเอาตำแหน่งเจ้าบ้านให้นาย ถึงจะเหมาะสมงั้นเหรอ”

“อีกอย่าง พ่อตัดสินใจแล้ว นายมีสิทธิ์ก้าวก่ายการตัดสินใจของพ่อเหรอ”

“หรือการที่นายได้เป็นทายาทสืบสกุลมานาน เลยเคยชินกับการใช้อำนาจเจ้าบ้าน”

เย่ม่านพูดอย่างไม่เกรงใจ

เย่ชังหน้าเปลี่ยนสี เขามองเย่จี้จงที่แววตาเคร่งขรึม และพูดอย่างหวาดกลัว “เย่ม่าน เธออย่าพูดอะไรไร้สาระ!”

“ฉันพูดไร้สาระเหรอ นายกำลังเถียงการตัดสินใจของพ่อชัดๆ นายพูดขัดขึ้นมาแล้ว นายกำลังก้าวก่ายการตัดสินใจของพ่อไม่ใช่หรือไง”

เย่ม่านแสยะยิ้มและถามขึ้น

ในสถานการณ์แบบนี้ เธอต้องเหยียบย่ำเย่ชังให้สาสม

หลายปีมานี้ เย่ชังกดขี่เธอมาตลอด กว่าจะหาโอกาสแบบนี้ได้ ไม่ใช่เรื่องง่าย เธอต้องใช้ให้คุ้ม

หยางเฉินเป็นลูกเขยของเธอ ถ้าหยางเฉินสืบทอดตำแหน่งเจ้าบ้าน งั้นเธอก็คือแม่ยายของเจ้าบ้าน เธอจะมีอำนาจรองจากหยางเฉินไม่ใช่เหรอ

ผลตอนนี้ เหนือกว่าแผนการที่เธอคิดไว้ก่อนหน้านี้ มันสมบูรณ์แบบมาก

“คุณน้า ลุงรองทำเพื่อตระกูลเย่ คุณพูดกับลุงรองแบบนี้ จะเกินไปหน่อยหรือเปล่า”

“หยางเฉินเป็นลูกเขยของน้า แน่นอนว่าน้าอยากให้เขาเป็นผู้สืบทอดตำแหน่งเจ้าบ้าน”

“แต่ยังไง เขาก็ไม่ใช่คนในตระกูลเย่ ถึงจะเปลี่ยนนามสกุล ก็เปลี่ยนความจริง ที่เขาเป็นคนนอกไม่ได้หรอก”

“ตระกูลเย่ของเราให้ความสำคัญด้านสายเลือดมาก ถึงเขาจะเก่งขนาดไหน แล้วยังไงเหรอ”

เย่หวูซวงพูดขึ้น จู่ๆ เขาก็เล่นงานเย่ม่าน

จู่ๆ เย่ชังกับเย่หวูซวงมีความคิดเห็นตรงกัน และร่วมมือกันเล่นงานเย่ม่าน

หยางเฉินยังไม่แสดงท่าทีอะไร เขาขำกับเรื่องที่เกิดขึ้น

การที่เย่จี้จงเสนอให้เขาเป็นเจ้าบ้านตระกูลเย่ เป็นสิ่งที่เหนือความคาดหมาย นี่แสดงให้เห็นถึงความไม่ธรรมดาของเย่จี้จง

เขาทุ่มสุดตัว เพื่อความก้าวหน้าของตระกูลเย่

อย่างที่เย่ชังกับเย่หวูซวงพูด ไม่ว่ายังไง ก็เปลี่ยนความจริง ที่หยางเฉินเป็นคนนอกไม่ได้หรอก

ถ้าหยางเฉินไม่ซื่อสัตย์ขึ้นมา ตระกูลเย่ก็จะตกเป็นของเขา โดยที่เขาไม่ต้องทำอะไรเลย

“หุบปากให้หมด!”

ขณะที่เย่ชัง เย่หวูซวง และเย่ม่านกำลังปะทะฝีปากกัน จู่ๆ เย่จี้จงตวาดออกมาเสียงดัง

ทั้งสามคนจึงเงียบ ใบหน้าของเย่ชังกับเย่หวูซวง เต็มไปด้วยความไม่สบอารมณ์ มีเพียงเย่ม่าน ที่มีสีหน้าชอบใจ

“เรื่องนี้ตกลงเช่นนี้ ฉันให้เวลาสามวัน จัดการเรื่องส่วนตัวให้เรียบร้อย จากนั้นพาเย่เสี่ยวซีมาเจอฉัน!”

“เมื่อถึงตอนนั้น ฉันจะเตรียมพิธีมอบตำแหน่งให้ เมื่อเสร็จเรียบร้อย นายก็คือเจ้าบ้านตระกูลเย่”

“นายมีอะไรจะพูดไหม”

ราวกับว่าเย่จี้จงตัดสินใจแล้ว หยางเฉินจะไม่ปฏิเสธ เมื่อพูดเรื่องพิธีมอบตำแหน่ง เขาจึงเพิ่งถามความเห็นของหยางเฉิน

เย่ชังกับเย่หวูซวงมีสีหน้าไม่พอใจ พวกเขาจ้องหยางเฉินเขม็ง

สำหรับพวกเขาแล้ว โชคหล่นทับขนาดนี้ มีหรือหยางเฉินจะปฏิเสธ

ขณะที่ทุกคนกำลังตกตะลึง หยางเฉินส่ายหน้า และพูดด้วยสีหน้าเรียบเฉย “ผมขอปฏิเสธ!”