The king of War นิยาย บท 523

หม่าชาวหัวเราะอย่างเขินอาย “พี่เฉิน ตอนนี้ต้องคุยเรื่องการแต่งงานกันแล้วไม่ใช่เหรอ จะให้เรียกพี่อ้าย คงดูไม่เหมาะสม”

เพื่อนรักทั้งสองคน คุยเล่นกันระหว่างทางกลับโรงแรมเมืองเยี่ยนตู

“เอี๊ยด”

จู่ๆ หม่าชาวเหยียบเบรกอย่างแรง ขณะเดียวกันก็ตะโกนออกมา “พี่เฉิน ระวัง!”

เสียงล้อเสียดสีกับถนน จนเกิดเสียงดังแสบแก้วหู ตัวรถดริฟต์อย่างรุนแรง และอ้อมผ่านรถออฟโรด ยี่ห้อฮัมเมอร์คันสีดำ ที่จู่ๆ ก็มาจอดขวางอยู่ข้างหน้า

จากนั้น ตัวรถหยุดลงข้างทาง

“พี่เฉิน ดูท่าว่าจะมีคนรนหาที่ตายอีกแล้ว!”

หม่าชาวจ้องไปที่ชายวัยกลางคน ข้างนอกหน้าต่าง และพูดด้วยสีหน้าเคร่งขรึม

มีรถออฟโรด ยี่ห้อฮัมเมอร์ จอดอยู่ข้างชายวัยกลางคน

เมื่อกี้ จู่ๆ รถคันนี้ก็ขับสวนเข้ามาชน ถ้าไม่ใช่เพราะหม่าชาวตัดสินใจรวดเร็ว รถทั้งสองคนคงชนกันแล้ว

คันหนึ่งเป็นรถที่ทนทาน อย่างรถออฟโรดยี่ห้อฮัมเมอร์ ส่วนอีกคันคือรถมายบัค ถ้าทั้งสองคันชนกัน คนที่จะบาดเจ็บ คงเป็นคนที่อยู่ในรถมายบัค

หยางเฉินก็เห็นเงาของคนที่อยู่ข้างรถฮัมเมอร์ เขาหรี่ตาลง “สมาคมบูโด!”

เขาเคยเจอคนของสมาคมบูโด คนพวกนี้ใส่ชุดที่ใช้สำหรับศิลปะการต่อสู้ เหมือนกลัวคนไม่รู้ว่ามาจากสมาคมบูโด

“สมาคมบูโดเหรอ มาแก้แค้นหรือเปล่า”

หม่าชาวมองชายวัยกลางคน ด้วยสีหน้าหวาดระแวง

หม่าชาวรู้สึกถึงความน่าเกรงขามจากอีกฝ่าย

“เขาแข็งแกร่งมาก เว้นแต่นายจะปลดปล่อยพละกำลังออกมาทั้งหมด ไม่งั้นอาจจะแพ้!”

หยางเฉินมองเพียงแวบเดียว ก็รู้พละกำลังของอีกฝ่าย ว่าอยู่ประมาณระดับใด

หยางเฉินอยู่ในระดับที่สามารถแยกแยะความสามารถของอีกฝ่าย จากพละกำลังที่แผ่ออกจากตัวอีกฝ่าย

เมื่อได้ยินดังนั้น หม่าชาวยิ้มอย่างร้ายกาจ “หรือว่า ผมจะยืมมือเขา มาทะลุขีดจำกัดของตัวเอง!”

พูดจบ เขาก็เปิดประตูและลงจากรถ

หยางเฉินนั่งพักสายตาอยู่ในรถอย่างเงียบๆ

ในสถานการณ์ปกติ เขาจะไม่เข้าไปก้าวก่ายการต่อสู้ของเพื่อน เว้นเสียแต่จะอยู่ในช่วงระหว่างความเป็นและความตาย ไม่งั้นยากมากที่จะให้เขาลงมือ

“นายเป็นใครในสมาคมบูโด”

หม่าชาวเดินมาตรงหน้าชายวัยกลางคน และถามด้วยสีหน้าเย็นชา

ชายวัยกลางคนไม่มองหม่าชาวแม้แต่น้อย เขามองผ่านหม่าชาว ไปที่รถยนต์มายบัคสีดำคันนั้น จากนั้นจึงพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ “หยางเฉิน แกไสหัวออกมา รอรับความตายซะดีๆ!”

ผู้แข็งแกร่งของสมาคมบูโด ไม่เห็นหม่าชาวอยู่ในสายตาเลย ข่มขู่จะฆ่าหยางเฉินให้ตาย

การยั่วยุของเขา ไม่ได้ทำให้หยางเฉินมีปฏิกิริยาใด

สีหน้าหม่าชาวเคร่งขรึมจนน่ากลัว โดนเมินอย่างนั้นเหรอ

“สวะที่ไม่กล้าแม้แต่จะเอ่ยชื่อตัวเอง คิดจะฆ่าพี่เฉินอย่างนั้นเหรอ ชนะฉันให้ได้ แล้วค่อยพูด!”

หม่าชาวแสยะยิ้มมุมปาก แววตาของเขาเต็มไปด้วยความฮึกเหิม

เมื่อพูดจบ เขาพุ่งตัวออกไป “ผลุบ” เสียงดังสนั่น พื้นยางมะตอยใต้เท้าของเขา ยุบลงไปเป็นรอยเท้าขนาดใหญ่

เมื่อกี้หยางเฉินพูดแล้ว เว้นแต่เขาจะปลดปล่อยพละกำลังออกมาทั้งหมด ไม่งั้นอาจจะแพ้

เมื่อเป็นเช่นนี้ เขาจึงไม่เก็บพละกำลังเอาไว้ และใช้พละกำลังออกมาทั้งหมด

“พลั่ก!”

วินาทีต่อมา หม่าชาวเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว เพียงพริบตา เขาพุ่งมาข้างหน้าผู้แข็งแกร่งของสมาคมบูโด และเหวี่ยงหมัดออกไป โดยไม่รอช้า

หมัดนี้รุนแรงมาก เมื่อเหวี่ยงหมัดออกไป สีหน้าผู้แข็งแกร่งของสมาคมบูโด ดูตกใจมาก เขาแขนขึ้นมาบังเอาไว้