The king of War นิยาย บท 633

“ผมไปกับคุณด้วย！”

หยางเฉินตามไปด้วยเช่นกัน ในขณะเดียวกันก็โทรศัพท์“พี่อ้ายครับ พอดีทางผมมีผู้อาวุโสที่เป็นคนสำคัญมากๆได้รับบาดเจ็บสาหัส พึ่งถูกนำตัวส่งโรงพยาบาล……”

“ตอนนี้ผมกำลังไปโรงพยาบาลครับ”

หยางเฉินยังพูดไม่ทันจบ ก็ถูกอ้ายหลินตัดบท

อ้ายหลินเป็นผู้เชี่ยวชาญระดับแนวหน้าในด้านการแพทย์ ไม่เพียงแต่มีทักษะทางการแพทย์ที่แข็งแกร่งเท่านั้น และเธอยังรู้จักผู้เชี่ยวชาญที่เชื่อถือได้ในสาขาต่างๆ

มีเธอออกหน้า ศาสตราจารย์ตู้ต้องไม่เป็นอะไรแน่

“พี่เฉิน ขอโทษนะครับ ผมไม่ปกป้องศาสตราจารย์ตู้ให้ดี”

ระหว่างทางที่ไปโรงพยาบาล ลั่วปิงขอโทษด้วยดวงตาแดงก่ำ

หยางเฉินส่ายหน้าไปมา“เรื่องนี้ไม่โทษคุณหรอก รอไปถึงโรงพยาบาลก่อน ไปดูว่าเกิดอะไรขึ้น”

ศาสตราจารย์ตู้เป็นอาจารย์ผู้มีพระคุณของลั่วปิง ในสายตาของลั่วปิง เขาเป็นเหมือนพ่อแม่ อีกทั้งเขายังแนะนำให้ศาสตราจารย์ตู้รับผิดชอบหน้าที่ออกแบบเมืองจิ่วโจว

มาวันนี้ศาสตราจารย์ตู้ต้องเกิดเรื่อง ลั่วปิงเป็นคนที่รู้สึกเสียใจมากที่สุด

หลังจากผ่านไปยี่สิบนาที ก็มาถึงโรงพยาบาลของเยี่ยนตู

“ประธานหยาง！ประธานลั่ว！”

หยางเฉินกับลั่วปิงพึ่งมาถึงหน้าห้องฉุกเฉิน ชายวัยกลางคนที่สวมชุดสูทก็เดินเข้ามา เขาเป็นผู้จัดการที่รับผิดชอบโปรเจกต์ของเมืองจิ่วโจว

“บอกผมมา ว่าตกลงมันเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่？ทำไมจู่ๆศาสตราจารย์ตู้ต้องถูกช่วยชีวิตแบบนี้”ลั่วปิงถามโดยกดเสียงต่ำ

“เมื่อกี้ มีกลุ่มคนงานก่อสร้าง ไปทำร้ายคนงานหลายคน บีบให้เราหยุดการก่อสร้าง”

“ศาสตราจารย์ตู้รู้สึกโกรธมาก เลยเข้าไปโต้แย้งกับพวกเขา ใครจะไปรู้ว่าอีกฝ่ายจะลงมือทำร้ายศาสตราจารย์ตู้”

“ยังมีบอดี้การ์ดของศาสตราจารย์ตู้อีกหลายคน บางคนถูกตีจนแขนหัก บางคนถูกตีจนขาหัก ตอนนี้กำลังเข้ารักษาตัวอยู่ในโรงพยาบาล”

ผู้จัดการโปรเจกต์รีบพูดขึ้นมา เขาเองก็ถูกทำร้ายจนหน้าบวมจมูกม่วงช้ำ บนตัวมีแต่ฝุ่น เห็นได้ชัดว่าถูกทำร้ายมา

“พวกเขาเป็นใคร？”ลั่วปิงถามอย่างกัดฟันกรอด

ผู้จัดการโปรเจกต์ส่ายหัวไปมา“ไม่ทราบครับ รู้แค่ว่าบนคอของพวกเขาทุกคน ทุกคนมีรอยสักรูปไม้กางเขน”

แววตาของลั่วปิงดูแปลกใจ ใบหน้าเผยให้เห็นความหวาดกลัว

“คุณรู้ไหมว่าเป็นใคร？”หยางเฉินถาม

ลั่วปิงพยักหน้า แล้วกล่าวอย่างเคร่งขรึม“อันธพาลของคลับหวงจินครับ”

“คลับหวงจิน？”

หยางเฉินขมวดคิ้ว ดูเหมือนเขาจะเข้าใจว่าทำไมคนเหล่านี้ถึงขัดขวางความก้าวหน้าของเมืองจิ่วโจว

ก่อนหน้านี้ตอนที่เขาพาศาสตราจารย์ไปที่เขตชานเมืองทิศใต้ ได้พบเข้ากับเฉาฮุย ที่อยากจะแย่งซื้อพื้นที่ในเขตชานเมืองทิศใต้ จากมือของหยางเฉิน

เพียงแต่ถูกหยางเฉินปฏิเสธ และเมื่อคืนในตอนที่อยู่ในคลับหวงจิน เฉาฮุยได้ขัดขวางเขา

สุดท้าย ภายใต้สายตาของทุกคนที่จ้องมองอยู่ หยางเฉินจับเฉาฮุยขึ้นมาด้วยมือเดียว เหมือนลูกเจี๊ยบตัวหนึ่ง หลังจากนั้นก็โยนเขาออกไป กระแทกกับพื้น และสลบเหมือดไป

ถ้าไม่เป็นเพราะหยางเฉินไม่อยากมีเรื่องกับตระกูลเดอะคิง เฉาฮุยในตอนนี้ คงได้กลายเป็นศพไปแล้ว

แต่สิ่งที่หยางเฉินคิดไม่ถึงก็คือ เมื่อตนปล่อยคนของตระกูลเฉาไป แต่คนของตระกูลเฉา กลับไม่ยอมปล่อยเขาไป

“ทางที่ดีพวกคุณภาวนาเถอะ อย่าให้ศาสตราจารย์ตู้เป็นอะไร ไม่อย่างนั้น ผมจะจัดการทั้งตระกูลเฉา ฝังมันลงหลุมทั้งหมด！”

หยางเฉินหรี่ตาลงทั้งสองข้าง แรงอาฆาตแผ่ซ่านออกจากตัวเขา ลั่วปิงที่อยู่ใกล้เขาที่สุด รู้สึกเย็นเฉียบ ก้าวถอยหลังไปหลายก้าวโดยไม่รู้ตัว นัยน์ตาเต็มไปด้วยความกลัว

“ท่านประธานครับ คุณรู้ไหมว่าอีกฝ่ายเป็นใคร？”

ผ่านไปครู่หนึ่ง ลั่วปิงถึงได้ดึงอารมณ์กลับมา แล้วถามกับหยางเฉิน