The king of War นิยาย บท 674

ซุนซวี่ออกแรงตบจริงๆ หลังจากเขาตบไป หน้าของซุนเหม่ยจวนก็ปรากฏรอยฝ่ามืออย่างชัดเจน

ส่วนโม่ตงซวี่ นาทีที่เห็นซุนซวี่คุกเข่าแทบเท้าหยางเฉินก็ตกใจจนนิ่งอึ้งไป ขณะนี้หน้าตาไม่อยากจะเชื่อสุดๆ

“พ่อคะ พ่อตบหนูได้อย่างไร?”

ซุนเหม่ยจวนตาแดงก่ำ สีหน้าเหลือเชื่อ พ่อที่รักและตามใจตัวเองมายี่สิบกว่าปี ไม่เคยแตะต้องเธอแม้แต่ปลายเล็บ กลับตบหน้าเธอต่อหน้าทุกคน และสั่งให้เธอคุกเข่าร้องขอชีวิตกับหยางเฉิน

“เพียะ!”

ซุนซวี่ตบไปอีกฉาด หนนี้แรงกว่าเมื่อกี้ซะอีก ซุนเหม่ยจวนมีเลือดไหลซิบๆที่มุมปาก

“แล้วก็ขยะอย่างแก ช่างเป็นเรื่องน่าอับอายจริงๆที่แกแต่งเข้ามาในตระกูลซุนของเรา!”

ซุนซวี่ถีบโม่ตงซวี่และพูดเสียงเกรี้ยวกราด “แกก็คุกเข่าลงซะ”

โม่ตงซวี่รู้สึกอัดอั้นตันใจสุดๆ โดยเฉพาะที่ต้องโดนพ่อตาตัวเองดูถูกขนาดนี้ต่อหน้าซ่งหวาหย่า

แต่ต่อให้อัดอั้นตันใจ ทุกอย่างที่เขามีในตอนนี้ก็ได้มาจากซุนซวี่ทั้งนั้น เขาต้องอดทนไว้และคุกเข่าลงพื้นอย่างแรง

จวบจนนาทีนี้ซุนเหม่ยจวนถึงตระหนักได้ในที่สุดว่าพ่อของตัวเองกลัวหยางเฉินมากจริงๆ ไม่อย่างนั้นจะตบเธอได้ยังไง

เธอก็คุกเข่าลงไปโดยไม่พูดพร่ำทำเพลง ทว่าในสายตาเต็มไปด้วยความเจ็บใจ

ในสายตาของเธอ หยางเฉินเป็นเพียงคนจนๆ แต่ตอนนี้แม้แต่พ่อตัวเองยังต้องคุกเข่าแทบเท้าหยางเฉินเพื่ออ้อนวอน แล้วเธอล่ะจะไปมีค่าอะไรเมื่ออยู่ต่อหน้าหยางเฉิน

“คุณหยาง ฉันผิดไปแล้ว”

ทันใดนั้นซุนเหม่ยจวนก็กัดฟันเอ่ยขึ้น เธอรู้ว่าหากตัวเองไม่ยอมขอโทษ สิ่งที่ตามมาเกรงว่าจะร้ายแรงมาก

ไหนจะโม่ตงซวี่อีก เขาเองก็เอ่ยขึ้นด้วยสีหน้าเจ็บใจ “ขอโทษครับ ผมไม่ควรไปมีเรื่องกับคุณ”

“คุณหยาง พวกเราก็สำนึกผิดแล้ว คุณได้โปรดใจกว้างปล่อยพวกเราไปเถอะ”

“คุณหยาง ไม่ว่ายังไงพวกเราก็เรียนมหาวิทยาลัยกับเสี่ยวหย่ามาสี่ปี หวังว่าคุณจะเห็นแก่หน้าเธออย่าถือสาพวกเราเลย”

“เสี่ยวหย่า พวกเราสำนึกในความผิดตัวเองแล้ว หลังจากนี้เราไม่กล้าทำกับเธอแบบนั้นแล้ว เธอช่วยพวกเราหน่อยเร็ว บอกให้พี่ชายเธอปล่อยพวกเราไปเถอะ พวกเราขอร้องล่ะ”

…..

พวกเขาก่นด่าหยางเฉินและซ่งหวาหย่าก่อนหน้ามากเท่าไหร่ ตอนนี้ก็ขอร้องอ้อนวอนด้วยท่าทีต่ำต้อยเท่านั้น

โดยเฉพาะหยางซง ซางเสี่ยวเซียและหวางหวนสามคนที่หวาดผวาสุดๆ แทบอยากจะลงไปกราบกรานสำนึกผิด

หยางเฉินกลับไม่แม้แต่จะมองพวกเขาด้วยซ้ำ เพียงแต่ยิ้มกว้างมองพวกซุนซวี่ “ซุนซวี่ คุณน่าจะรู้จักนิสัยของฉันนะ ฉันไม่ใช่คนหาเรื่องคนอื่นก่อน”

“เมื่อกี้ลูกสาวและลูกเขยของคุณดูถูกเหยียดหยามฉันและน้องสาวสารพัดสารเพ และลั่นวาจาว่าจะฆ่าพวกเราด้วย”

“คุณว่าถ้าฉันขอให้คุณฆ่าลูกสาวและลูกเขยของคุณเพื่อรักษาตระกูลซุนไว้คงไม่เกินไปใช่มั้ย ถึงยังไงพวกเขาก็เป็นฝ่ายล่วงเกินฉันก่อน และจะเอาชีวิตของฉันและน้องสาวด้วย”

หยางเฉินเผยรอยยิ้มสดใส ทว่าซุนซวี่เห็นแล้วกลับขนลุกซู่ไปทั้งตัว

หลังจากได้ยินคำพูดของหยางเฉินแล้ว ซุนเหม่ยจวนและโม่ตงซวี่กลัวจนฉี่แทบราด พวกเขาอยากจะฆ่าหยางเฉินก็จริง แต่นั่นภายใต้สถานการณ์ที่พวกเขาทึกทักเอาเองว่าหยางเฉินเป็นคนไม่มีหัวนอนปลายเท้า

บัดนี้แม้แต่ซุนซวี่ยังคุกเข่าร้องขอชีวิต เพียงพอจะให้รู้แล้วว่าตัวตนของหยางเฉินนั้นไม่ธรรมดา

หากหยางเฉินจะเอาชีวิตพวกเขาจริงๆ ต่อให้เป็นซุนซวี่ก็ปกป้องพวกเขาไม่ได้

ซุนซวี่ตัวสั่นเทิ้ม พลังของหยางเฉินนั้นเขาเคยเห็นมานานแล้ว ต่อให้เขาพาผู้แข็งแกร่งระดับสุดยอดของตระกูลซุนมาก็ไม่ใช่คู่มือของหยางเฉินหรอกนะ!