The king of War นิยาย บท 675

ก่อนหน้านี้ทั้งคู่ยังแสดงทีท่าว่ารักกันปานจะกลืนกิน บัดนี้กลับทำตัวเหมือนคู่แค้น

สีหน้าของโม่ตงซวี่น่าดูชมมาก ภายในจิตใจเขาโกรธถึงขีดสุด ทว่าไม่กล้าแสดงออกแม้แต่น้อย

“เหม่ยจวน ผมผิดไปแล้ว ทั้งหมดเป็นความผิดของผมเอง คุณพูดถูก ผมเป็นแค่ขยะ เพราะผมตระกูลซุนถึงต้องเจอปัญหาใหญ่ขนาดนี้ ทั้งหมดนี้เป็นความผิดของผม”

โม่ตงซวี่จับไหล่ของซุนเหม่ยจ่วนและพูดอย่างมีอารมณ์ “คุณจะทิ้งผมไปไม่ได้นะ ไม่อย่างนั้นผมตายแน่ เห็นแก่ความเป็นสามีภรรยาตลอดหลายปีมานี้ของเรา คุณช่วยผมอีกสักครั้งเถอะ ขอร้องล่ะ”

โม่ตงซวี่รู้ดีกว่าขอเพียงตัวเองยังได้คบกับซุนเหม่ยจวนต่อก็จะมีทางรอด แต่ถ้าหากไปจากตระกูลซุนเขาก็จะหมดทางรอดจริงๆ

กำลังของเขาเพียงคนเดียวไม่มีทางต่อกรกับหยางเฉินได้แน่

“ไอ้ขยะ ไสหัวไปนะ” ซุนเหม่ยจวนตบหน้าโม่ตงซวี่หนึ่งฉาดและพูดด้วยความโกรธเกรี้ยวถึงขีดสุด

“คุณหยาง ความผิดทุกอย่างที่เกิดขึ้นในวันนี้มีโม่ตงซวี่เป็นตัวการทั้งหมด ถ้าไม่ใช่เพราะเขาอยากแก้แค้นซ่งหวาหย่า พวกเราก็คงไม่ต้องล่วงเกินคุณไปด้วยค่ะ”

หลังจากซุนเหม่ยจวนตะคอกใส่โม่ตงซวี่เสร็จแล้วก็ขอร้องหยางเฉินต่อ “คุณเป็นคนใหญ่คนโต ต้องแยกแยะผิดชอบชั่วดีได้แน่นอนค่ะ คนที่ผิดคือโม่ตงซวี่แต่แรก ต่อให้ก่อนหน้านี้ฉันเคยดูถูกคุณ ก็คงไม่ผิดจนถึงตาย”

“ใช่ๆๆ คนที่ผิดคือโม่ตงซวี่ ไม่เกี่ยวอะไรกับลูกสาวของผมนะครับ คุณหยาง คุณวางใจได้ หลังจากนี้ผมจะสั่งสอนลูกสาวให้ดี ส่วนขยะอย่างโม่ตงซวี่แล้วแต่คุณจะจัดการเลยครับ หลังจากนี้เขาไม่มีความเกี่ยวข้องอะไรกับตระกูลซุนของเราอีก”

ซุนซวี่ก็รีบบอก

“คุณหยาง แล้วก็มีพวกเราด้วยค่ะ ก่อนหน้านี้พวกเราไม่น่าดูถูกคุณกับเสี่ยวหย่าเลย พวกเราผิดไปแล้ว แต่ทั้งหมดนี้เป็นความผิดของโม่ตงซวี่คนเดียว ถ้าพวกเราไม่ถูกเขาสั่งมาก็คงไม่ขัดข้อคุณกับเสี่ยวหย่าขนาดนั้นค่ะ”

“ใช่แล้ว ไม่ว่ายังไงพวกเราก็เป็นเพื่อนร่วมรุ่นกับเสี่ยวหย่าในมหาวิทยาลัยถึงสี่ปี ถ้าไม่ใช่ไอ้สารเลวอย่างโม่ตงซวี่ยุยง พวกเราจะกลั่นแกล้งคุณกับเสี่ยวหย่าได้ยังไงกัน”

“คุณหยาง ตัวการของวันนี้คือโม่ตงซวี่ คุณดูความจริงออกอยู่แล้ว คุณหยางโปรดปล่อยพวกเราไปด้วยนะคะ”

……

บรรดาเพื่อนร่วมรุ่นที่ตอนแรกคอยช่วยโม่ตงซวี่กลั่นแกล้งหยางเฉินและซ่งหวาหย่าบัดนี้เหมือนเปลี่ยนไปเป็นคนละคน แทบอยากจะเข้าไปฆ่าโม่ตงซวี่ด้วยซ้ำ

หยางเฉินมองหมากัดกันด้วยรอยยิ้มกว้างไม่พูดจา ปล่อยให้ทุกอย่างดำเนินไปเรื่อยๆอย่างนั้น

สีหน้าโม่ตงซวี่บิดเบี้ยวไปหมด หลายปีก่อนเขาคิดว่าซ่งหวาหย่าหลอกให้เขารักเพราะซ่งหวาหย่าไม่เป็นที่ต้อนรับของตระกูลซ่ง และถึงขั้นหายไปก่อนแต่งงานหนึ่งวันด้วยซ้ำ

ทั้งหมดนี้ก็เพื่อแก้แค้นซ่งหวาหย่า เขาอุตส่าห์เกาะซุนเหม่ยจวนได้และได้เห็นความหวัง

วันนี้เพิ่งจะได้กลับประเทศ แต่เดิมกำลังเตรียมรับตำแหน่งผู้จัดการใหญ่ที่ซุนซื่อกรุ๊ป รุ่งเรืองไร้ขีดจำกัด

ผ่านไปอีกไม่กี่สิบปีหลังจากซุนซวี่สละตำแหน่งแล้ว ภรรยาของเขาซุนเหม่ยจวนก็จะได้เป็นผู้นำตระกูลซุน แต่ด้วยความสัมพันธ์ของเขาและซุนเหม่ยจวน ตำแหน่งผู้นำก็ต้องเป็นของเขาอยู่แล้ว

เขาอุตส่าห์ได้ทุกอย่างนี้มา แต่ทุกอย่างก็ถูกทำลายไปเพราะซ่งหวาหย่า

บัดนี้ บรรดาเพื่อนร่วมรุ่นที่เคยสนิทกับเขามากกลับเปลี่ยนฝั่ง จะผลักเขาออกมารับผิดชอบทุกอย่าง เป็นครั้งแรกที่เขารู้สึกอัปยศถึงเพียงนี้

“เสี่ยวหย่า ผมผิดไปแล้ว”

ในขณะที่ทุกคนโทษโม่ตงซวี่ จู่ๆโม่ตงซวี่ก็คุกเข่าไปทางซ่งหวาหย่า เขามองซ่งหวาหย่าอย่างลึกซึ้งพร้อมกล่าว “เสี่ยวหย่า ความจริงแล้วตอนที่ผมแยกกับคุณ ผมมีชีวิตที่แย่มากในต่างถิ่น”

“คุณรู้มั้ย วันแรกที่ผมแยกจากคุณก็เสียใจแล้ว เพราะผมพบว่าผมได้รักคุณอย่างสุดหัวใจไปแล้ว”