The king of War นิยาย บท 710

“ผู้นำเฉิน ตอนนี้คุณนี่รุ่งสุด ๆ เลยนะ！ผมเพิ่งมาถึงเยี่ยนตู ก็ได้ยินกิตติศัพท์เกี่ยวกับตระกูลเฉินของคุณมากมาย”

หานเซี่ยวเทียนหัวเราะพลางพูดออกมา

กวนเจิ้งซานก็หัวเราะและพูดไปว่า “ข้าก็เหมือนกัน ฟังจนหูจะชาไปหมดแล้ว มีแต่คนบอกว่าตระกูลเฉินรุ่งพุ่งขึ้นเร็วมากที่สุด เพิ่งเข้ามาเยี่ยนตูไม่ถึงครึ่งปี ก็ก้าวขึ้นไปเป็นมหาเศรษฐีอันดับหนึ่งรองจากแปดตระกูลแห่งเยี่ยนตูแล้ว”

เฉินซิงไห่หัวเราะอย่างเปิดใจ “พวกคุณอย่ามาชมผมเลย ทั้งหมดนี้ล้วนเพราะคุณหยาง ถ้าไม่ได้คุณหยางให้โอกาสกับพวกผม ต่อให้ตระกูลเฉินอยู่ไปอีกร้อยปี ก็ไม่มีทางมาได้ถึงระดับนี้”

นี้เป็นเรื่องจริง ตระกูลเฉินแม้ในสามตระกูลนี้ จะเป็นตระกูลที่มาเยี่ยนตูก่อนเพื่อน แต่ถ้าหากไม่มีหยางเฉินที่ขับไล่ตระกูลไช่ออกไปจากเยี่ยนตู ตระกูลเฉินก็ไม่ได้โอกาสที่ดีขนาดนี้ ที่จะเข้ามาแทนที่ตระกูลไช่ได้

ทว่าที่เห็นตระกูลเฉินรุ่งเรืองเหลือคณานับขนาดนี้ ทุกคนที่อยู่ที่นี่ต่างรู้แจ้งชัด ตระกูลเฉินเป็นเพียงผู้ที่เข้ามาเป็นผู้จัดการทรัพย์สินตระกูลไช่แทนหยางเฉิน

แม้จะเพียงแค่เป็นการช่วยจัดการธุรกรรมทรัพย์สินให้หยางเฉิน แต่ฐานะของตระกูลเฉินเวลานี้ ก็สร้างรายได้ให้ตระกูลเฉินเป็นก้อนโต

“มา ขอพวกเราใช้น้ำชาแทนเหล้า ร่วมกันคารวะคุณเฉินสักจอก！”

เฉินซิงไห่ประคองแก้วขึ้นมานำยืนขึ้น ทุกคนต่างลุกยืนขึ้นยกแก้วตาม

เฉินซิงไห่พูดด้วยสีหน้าเปี่ยมล้นในความขอบคุณ “คุณหยาง ขอบคุณท่านเป็นอย่างสูง！”

“คุณหยาง ขอบคุณท่านเป็นอย่างสูง！”

“คุณหยาง ขอบคุณท่านเป็นอย่างสูง！”

……

ในเวลาขณะเดียวกันนั้นเอง ทุกคนในห้องเหมาพิเศษ ต่างกล่าวคำแสดงความขอบคุณกับหยางเฉินอย่างถ้วนทั่ว

หยางเฉินยิ้ม ๆ “ทุกท่านเกรงใจกันเกินไปแล้ว การได้มาซึ่งทุกสิ่งในวันนี้ ใช่เป็นการช่วยเหลือจากผมเพียงส่วนหนึ่ง แต่อีกส่วนหนึ่งก็จากพวกท่านเองที่จับต้องโอกาสถูก จึงได้ทำให้ตระกูลของทุกท่านรุ่งเรืองขึ้นมายิ่ง ๆ ขึ้น”

“ถ้าจะว่าไปแล้ว การที่ผมช่วยพวกท่าน ก็เป็นการช่วยให้กับตัวผมเอง ทุกท่านอย่าเกรงใจกันเลย มา ดื่ม！”

ทุกคนในวงต่างรู้กันว่าหยางเฉินไม่ดื่มเหล้า จึงดื่มแต่น้ำชากัน ไม่มีเหล้าใด ๆ

ไม่นาน อาหารก็ขึ้นโต๊ะ เฉินซิงไห่รู้ใจมาก อาหารจัดมาล้วนเป็นอาหารพื้นบ้านเจียงโจว

“ผู้นำเฉิน เห็นพูดกันว่าที่ร้านอาหารแซ่เฉินมีบริการอาหารฟรีให้กับคนจรจัดด้วยหรือ？”

หยางเฉินจู่ ๆ ก็ถามขึ้นมา

เฉินซิงไห่ผงกหัวรับ พร้อมบอกไปว่า “ตอนที่ร้านอาหารแซ่เฉินเปิดกิจการใหม่ ๆ ยังไม่ดังขนาดนี้ พอดีมีตระกูลใหญ่อยู่บ้านหนึ่ง เดิมทีสั่งจองโต๊ะเลี้ยงงานแต่งงานร้อยโต๊ะที่นี่ แต่พอถึงวันงาน ฝ่ายเจ้าของงานกลับย้ายสถานที่จัดเลี้ยง”

“แต่ทุกสิ่งทุกอย่างสำหรับงานเลี้ยงนั้นเราได้จัดเตรียมไว้หมดแล้ว และช่วงนั้นก็เพิ่งเปิดกิจการใหม่ ๆ ยังไม่ได้ขายดีมาก ของสดมากมายขนาดนั้น ถ้าไม่ใช้ไปในระยะเวลาสั้น ๆ ก็จะเสียของไปเปล่า ๆ”

“ตอนนั้นเอง อิงเหาก็ได้เสนอความคิดให้จัดรายการกินฟรีเลี้ยงคนจรจัด เลยได้ผลักดันโครงการนี้ จัดให้คนจรจัดกินฟรีวันละหนึ่งร้อยชุด”

“ผลสรุปจากการจัดรายการในครั้งนั้น ร้านอาหารแซ่เฉินจึงได้ดังเป็นพลุแตก จนได้กลายเป็นร้านดังในขณะนี้ อีกยังได้เป็นร้านที่ถูกปักหมุดเป็นระดับเทพของกลุ่มเน็ตไอดอล”

เฉินซิงไห่พูดเสียงหัวเราะด้วยความชื่นชมดีใจ

“ไม่เลว！”

หยางเฉินมองแวบไปที่เฉินอิงเหา

เพียงแค่คำเดียวที่พูดว่าไม่เลว ก็ทำเอาเฉินอิงเหาตื้นตันในความเอ็นดู รีบตอบไปว่า “ขอบพระคุณท่านหยางครับ！”

“แม้นเป็นเพียงความคิดทำไปในชั่ววูบเดียว อาศัยกิจกรรมด้านการกุศลในการให้ทานกับคนจรจัด ทำให้ร้านอาหารแซ่เฉินดังขึ้นมาได้ ผมก็อยากฝากความหวังไว้นะ พวกคุณต้องยึดมั่นในกุศลจิตนี้ ทำให้เป็นนักธุรกิจจิตประเสริฐ”

หยางเฉินเปลี่ยนสีหน้าดูจริงจังในทันใดพูดไปว่า “ในเมื่อได้ทำกิจกรรมนี้แล้ว ถ้างั้นต่อไปก็จะต้องยึดไว้ให้เป็นกิจปฏิบัติต่อไป”