The king of War นิยาย บท 712

ถึงยังงัยก็เป็นพวกกลุ่มอาชีพเกี่ยวข้องกับกลุ่มเน็ตไอดอล เวลาออกไปข้างนอก พวกเน็ตไอดอลระดับยอด ๆ มักจะต้องมีบอดี้การ์ด แม้ว่าจะไม่ได้ใช้ประโยชน์อะไรได้ แต่อย่างน้อยก็ต้องมีไว้สร้างภาพให้ดูเท่

ประธานอู๋มองยังไม่มองหวงเหล่ยเอาเลย เดินมุ่งตรงเข้าไปหาเฉินอิงเหา เสียงดัง “ตุบ” คุกเข่าลงกับพื้น พูดด้วยน้ำเสียงตื่นกลัว “ท่านประธานเฉิน ผมมาช้าไปหน่อย โปรดอภัยให้ผมด้วยครับ！”

เฉินอิงเหาขณะอยู่ต่อหน้าหยางเฉินนั้น เหมือนเด็กเสิร์ฟเล็ก ๆ คนหนึ่ง แต่เขาเป็นถึงคุณชายใหญ่ตระกูลเฉิน ว่าที่ผู้นำตระกูลเฉิน

ในสายตาของพวกประธานอู๋ เฉินอิงเหาคือผู้ยิ่งใหญ่

พอเขาก้าวเข้ามาถึงในห้องพิเศษ ภาพที่เห็นทำให้พวกเขาต้องรู้สึกตกตะลึง

ผู้ยิ่งใหญ่ในสายตาพวกเขา แม้แต่จะนั่งยังไม่มีฐานะเพียงพอ มือถือป้านชา ยืนอยู่ด้านข้าง

ที่โต๊ะอาหาร นั่งกันอยู่หลายคน แต่ละคนบุคลิกดูสูงส่ง เห็นได้ชัดเจนว่าไม่ใช่ธรรมดา

ที่สำคัญ เขาเห็นเฉินซิงไห่ ท่านผู้นี้คือผู้นำตระกูลเฉินที่กำลังดังสุดโต่งในเวลานี้ เขาก็เพิ่งเคยพบเห็นเป็นครั้งที่สองในวันนี้เอง

แต่นั่นไม่ใช่สาระสำคัญ สำคัญอยู่ที่ว่า เฉินซิงไห่ไม่ได้นั่งในตำแหน่งประธาน แต่นั่งอยู่ด้านข้างคนหนุ่มคนที่นั่งอยู่ในที่ตำแหน่งประธาน

ดูจากตำแหน่งในการนั่ง ระบุได้ชัดเลยว่า ฐานะคนหนุ่มที่นั่งหัวโต๊ะเป็นประธานท่านนั้น น่ากลัวเป็นเอามาก

ตระกูลเฉินอยู่ในฐานะเศรษฐีอันดับหนึ่งรองจากแปดตระกูลแห่งเยี่ยนตูอยู่แล้ว สามารถให้ผู้นำตระกูลเฉินนั่งในฐานะเป็นเพื่อนข้าง ๆ อีกทั้งมีคุณชายใหญ่ตระกูลเฉินทำหน้าที่รินเติมน้ำคอยให้บริการ เพียงเท่านี้ก็แจงให้เห็นได้ชัดแล้วอยางไม่มีข้อให้กังขาอีก

ประธานอู๋อยู่ในสภาพจิตไม่สบายใจผวากลัวอย่างหนัก เฉินอิงเหาสั่งให้เขาเข้ามาภายในสิบนาที แต่นี่เขาใช้เวลาไปถึงสิบเอ็ดนาที

เฉินอิงเหาพูดด้วยน้ำเสียงเย็นเยือกสุด ๆ “ไอ้คนที่ไว้เปียกระจุกคนนั้นแหละ บอกว่าเป็นคนของบริษัท ยังประกาศว่าจะให้คุณหยางต้องชดใช้เงินให้เขาหนึ่งพันล้าน เรื่องนี้ คุณต้องอธิบายให้ผมฟังหน่อยละ！”

ได้ยินดังนั้น ประธานอู๋ตกใจตัวสั่นไปหมด ไอ้คนนี้มันช่างจะใจกล้ามากจริง ๆ ขนาดออกปากข่มขู่กันเป็นพันล้าน

ที่สำคัญ คนที่ถูกข่มขู่ที่เฉินอิงเหาพูดถึงนั้น ถูกเรียกด้วยความเคารพว่าคุณหยาง

ภาพที่ประธานอู๋พอเจอหน้าเฉินอิงเหาแล้วรีบคุกเข่าลงรับผิด ก็เป็นการบ่งชี้ชัดแล้วว่า เฉินอิงเหาก็คือประธานผู้จัดการใหญ่ของบริษัทผู้จัดการเน็ตไอดอลอิงเหา

กลุ่มคนที่สวีเหว่ยไฉเรียกมา ตอนนี้ต่างก็เงียบตะลึงยืนงง

โดยเฉพาะหวงเหล่ย ยิ่งตื่นกลัวไม่สบายใจ เขาเป็นเพียงคว้าจับเอาคนดังตัวเล็ก ๆ ในเน็ต แล้วก็วางตัวเป็นผู้จัดการเน็ตไอดอล แล้วก็มาเกาะขอร่วมมือกับบริษัทผู้จัดการเน็ตไอดอลอิงเหา

พูดได้ว่า ถ้าไม่ได้มีบริษัทของเฉินอิงเหา เขาก็คือเศษขยะ

ตอนนี้ เขามากระทบเอาเฉินอิงเหาผู้เป็นเทพเจ้าใหญ่องค์นี้เข้าให้ แถมเมื่อครู่นี้ยังด่าใส่ไปอีก

ไม่เพียงแต่แค่นั้น ยังมีตาแก่คนนั้นที่เรียกตัวเองว่าเฉินซิงไห่นั่น หรือว่า ตาแก่คนนั้นก็คือผู้นำแห่งตระกูลเฉินตัวจริง？

ถ้าหากไม่ใช่ แล้วทำไมเฉินอิงเหาต้องไปยืนคอยเสิร์ฟน้ำร้อนน้ำชา？

หวงเหล่ยยิ่งคิดยิ่งกลัว ตัวเริ่มสั่นอย่างสุดห้าม

ขาของเขาอ่อนลงทั้งคู่ ทรุดตัวคุกเข่าลงกับพื้น “ท่านประธานเฉิน ขออภัยด้วย ผมผิดไปแล้ว ตาผมนั้นไม่มีแววจริง ๆ ไปกระทบกระทั่งท่าน ขอท่านได้โปรดอย่าได้ใส่ใจกับคนไร้สาระนี้เลย ให้ถือเสียว่าผมเป็นแค่ลมตด ปล่อยผมไปเถอะนะครับ！”

ประธานอู๋เดินตรงเข้าหา ยกขาถีบหวงเหล่ยล้มลงอยู่กับพื้น ตะคอกใส่ด้วยความโมโห “มึงแม่งขนาดกล้ากระทบกระเทือนไปถึงท่านประธานเฉิน มึงยังหวังหรือว่าเก็บชีวิตมึงได้？”

เฉินอิงเหาเดินตรงเข้าไปหา ยกขาเหยียบไปที่หน้าอกหวงเหล่ย ยืนก้มมองไปตรงคนที่นอนอยู่กับพื้นพูดว่า “คุณบอกว่า จะให้คุณเฉินจ่ายเงินชดใช้ให้คุณหนึ่งพันล้าน？”

“ไม่ครับ ไม่มีครับ ผมไม่กล้าครับ” หวงเหล่ยรีบตอบปฏิเสธ

“แล้วคุณยังบอกว่า ถ้าผมเป็นเฉินอิงเหา คุณก็คือพ่อของเฉินอิงเหา？”เฉินอิงเหาถามต่อ

หวงเหล่ยตกใจจนฉี่แตก ร้องไห้พลางตอบว่า “ท่านประธานเฉิน ผมมันสาระเลว มีตูดเป็นปาก เมื่อกี้นี้ถึงได้เที่ยวปล่อยตดไม่เลือกที่ ผมผิดไปแล้ว ผมผิดไปแล้ว ได้โปรดกรุณายกโทษให้ผมเถอะ”

“เพิ่งจะรู้ผิดตอนนี้？ มันสายเกินไปแล้ว！”

เฉินอิงเหาพูดด้วยความโกรธจัด ยกมือขึ้นโบกสั่ง “เอาพวกมันออกไปให้หมด！”

“ครับ！”