The king of War นิยาย บท 742

หลังจากนั้นก็มีคนวิ่งเข้ามาในห้องทำงานและพูดด้วยความตกใจ

“ท่านกรรมการจิน แย่แล้วครับ โกดังบริษัทวัสดุก่อสร้างเจิ๊นหลงถูกยึดแล้วครับ！”

ท่านกรรมการจิน ยังไม่ทันได้ตั้งสติ พนักงานต่างก็พากันวิ่งเข้ามาในห้องทำงาน บอกข่าวร้ายที่เกิดขึ้น

แค่เพียงชั่วครู่ ท่านกรรมการจิน ก็แขนขาอ่อนแรงลงบนเก้าอี้ห้องทำงานด้วยใบหน้าไม่อยากเชื่อ

“เป็นแบบนี้ไปได้ยังไง？”

ไม่ว่าอย่างไร บริษัทวัสดุก่อสร้างเจิ๊นหลง เพิ่งจะผูกสัมพันธ์กับตระกูลเซว บริษัทวัสดุก่อสร้างเจิ๊นหลงก็พบเรื่องวุ่นวายขนาดนี้แล้ว

สำหรับบริษัทวัสดุก่อสร้างเจิ๊นหลง แล้วทุกปัญหาก็คือหายนะ

ไม่ว่าองค์กรใดๆ ที่อยู่ในระดับเดียวกันกับบริษัทวัสดุก่อสร้างเจิ๊นหลง ถ้ามีข่าวที่เสื่อมเสียต่อองค์กรแม้แต่นิดเดียวก็จะส่งผลทำให้มูลค่าการตลาดของบริษัทลดลงอย่างกะทันหัน

“ใครบอกฉันได้บ้าง？ตกลงว่ามันเกิดเรื่องอะไรขึ้น？”

ท่านกรรมการจินโกรธขึ้นทันใด

หลิวหลงขมวดคิ้วแน่น จู่ๆ ก็พูดขึ้นว่า “ท่านกรรมการจิน เรื่องที่เกิดขึ้น ผมเกรงว่าจะมีคนชักใยอยู่เบื้องหลังน่ะสิ！”

ท่านกรรมการจินกัดฟันและพูดว่า “ด้วยสถานะของบริษัทวัสดุก่อสร้างเจิ๊นหลง ใครมันจะกล้าทำ？”

“ท่านกรรมการจิน ราคาหุ้นของบริษัทวัสดุก่อสร้างเจิ๊นหลงยังคงดิ่งลงอย่างต่อเนื่อง ตั้งแต่เปิดตลาดจนถึงตอนนี้ประมาณการเสียหายไปกว่าหนึ่งหมื่นล้านหยวน ถ้าหากยังเป็นแบบนี้อยู่ ผมเกรงว่าภายในวันนี้คงจะดิ่งลงไปอีกกว่าหนึ่งหมื่นล้านหยวน”

รองผู้จัดการฝ่ายการเงินพูดด้วยสีหน้าเคร่งขรึมว่า “มูลค่าการตลาดที่ลดลงในตอนนี้ถือว่าเป็นเพียงเรื่องเล็กน้อย ตอนนี้มีข่าวมากมายเกี่ยวกับปัญหาของบริษัทวัสดุก่อสร้างเจิ๊นหลงบนอินเทอร์เน็ต แต่ถ้าเราไม่สามารถทำให้การค้นหาเกี่ยวกับบริษัทลดลง เกรงว่าพรุ่งนี้หลังตลาดหุ้นเปิดจะทำให้ดิ่งลงจนถึงขีดจำกัดครับ”

“ตามแนวโน้มมูลค่าการตลาดที่ลดลงในตอนนี้ อย่างมากที่สุดภายใน 3 วัน บริษัทวัสดุก่อสร้างเจิ๊นหลงจะต้องยื่นฟ้องล้มละลายเป็นแน่ครับ”

ใบหน้าของท่านกรรมการจินซีดเผือด เมื่อกี้เขายังคุยอยู่กับหลิวหลง ว่าเยี่ยนเฉินกรุ๊ปจะทนอยู่ได้กี่วัน แต่ตอนนี้บริษัทวัสดุก่อสร้างเจิ๊นหลงกลับต้านไม่ไหวแล้ว

“ท่านกรรมการจิน ทั้งหมดนี้คงไม่เกี่ยวกับเรื่องเมื่อคืนที่พวกเราไปเจอกับไอ้นั่นที่คฤหาสน์วี่สุ่ยใช่ไหม？” หลิวหลงถามขึ้นทันใด

ท่านกรรมการจินรีบส่ายหน้า“มันจะเป็นไปได้ยังไง？” เขาก็เป็นแค่ไอ้เด็กเวรคนหนึ่ง ถ้าทำได้ขนาดนี้ ฉันจะไลฟ์สดกินขี้โลครึ่งให้ดู！”

“ท่านกรรมการจิน ไม่รู้ว่าคุณพอใจกับของขวัญที่ผมให้ไหม？”

ในเวลานี้เอง ร่างทั้งสองเดินเข้ามาในห้องทำงานของท่านกรรมการจินตามลำดับก่อนหลัง

เมื่อท่านกรรมการจินและหลิวหลง เห็นชายหนุ่มคนนั้นเดินอยู่ข้างหน้า สีหน้าของพวกเขาก็เปลี่ยนไปทันใด

คนที่มาไม่ใช่ใครอื่น คือ หยางเฉินคนที่พวกเขาเพิ่งเจอที่คฤหาสน์วี่สุ่ยเมื่อคืน

ลั่วปิงเดินตามหลังหยางเฉินมาติดๆ

ท่านกรรมการจินและหลิวหลงไม่รู้จักหยางเฉิน แต่กับลั่วปิงพวกเขาเคยเจอมาก่อนและคุ้นเคยเป็นอย่างดี

“จริงสิ ผมจะขอแนะนำตัวเองอย่างเป็นทางการกับท่านกรรมการจิน สักหน่อย ผมชื่อหยางเฉิน เป็นประธานกรรมการของเยี่ยนเฉินกรุ๊ป” หยางเฉินพูดด้วยรอยยิ้ม

จนถึงตอนนี้ ในที่สุด ท่านกรรมการจินและหลิวหลงก็เข้าใจแล้วว่า หยางเฉินเป็นประธานกรรมการของเยี่ยนเฉินกรุ๊ปจริงๆ ไม่เช่นนั้น ผู้จัดการใหญ่ลั่วปิงจะมากับเขาได้อย่างไร？

“เรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นกับบริษัทวัสดุก่อสร้างเจิ๊นหลง เป็นฝีมือแกเหรอ？”

ท่านกรรมการจินมองหยางเฉินอย่างโกรธแค้นและถามขึ้น

หยางเฉินยิ้มหน้านิ่งเดินเข้าไปนั่งลงบนโซฟาข้างๆ พูดด้วยรอยยิ้ม “ถ้าท่านกรรมการจินยอมยกบริษัทวัสดุก่อสร้างเจิ๊นหลง ให้ เรื่องเมื่อคืนที่สัญญาว่าจะให้เงินคุณแสนล้านหยวนยังคงเป็นไปตามนั้นอยู่！”

ท่านกรรมการจินกลับหัวเราะขึ้นทันใด “ไอ้นี่ ถึงแกจะเป็นประธานกรรมการของเยี่ยนเฉินกรุ๊ปแล้วมันยังไงล่ะ？แกจะบอกว่าที่ราคาหุ้นของบริษัทวัสดุก่อสร้างเจิ๊นหลงดิ่งลงเป็นฝีมือแกจริงๆ งั้นเหรอ？”

ลั่วปิงยิ้มเยาะ “ท่านกรรมการจิน คุณเชื่อเถอะ เรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นกับบริษัทวัสดุก่อสร้างเจิ๊นหลงตอนนี้เป็นฝีมือของท่านประธานหยาง”

“แกเป็นแค่ใคร？ ถึงกล้ามาพูดกับฉัน？”

ท่านกรรมการจิน ฮึดฮัดและแผดเสียงด้วยความโกรธใส่ลั่วปิง

ดวงตาของหยางเฉินหรี่ลงเล็กน้อย และสั่งลั่วปิงว่า “ประธานลั่ว ดูเหมือนว่าท่านกรรมการจินจะไม่เชื่อ ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นเราก็ใส่ไฟให้ ท่านกรรมการจินเพิ่มอีกสักหน่อยสิ”

แม้ว่าท่านกรรมการจินจะตกใจ แต่เขาก็ยังยอมรับความจริงนี้ไม่ได้ หันไปมองหลิวหลง เตรียมจะขอยืมเงินจาก หลิวหลงเพื่อชำระหนี้คืนธนาคารเยี่ยนตู

ทำผิดกับใครก็ได้แต่กับธนาคารไม่ได้ ไม่อย่างนั้นอยากจะขอกู้ธนาคารอีกในอนาคตก็คงจะไม่ได้แล้ว

หลิวหลงหัวเราะเยาะและพูดว่า “ท่านกรรมการจิน คุณก็ประเมินผมสูงเกินไป ช่วงนี้บริษัทผมก็ประสบกับปัญหาไม่น้อย ไม่ว่ายังไงก็มีไม่ถึง 5 หมื่นล้านหรอก！”

หลังพูดจบ โทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้นในทันใด เขารีบรับโทรศัพท์ ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายพูดอะไร หลิวหลง แสร้งทำสีหน้าตกใจ “คุณพูดว่าอะไรนะ？โอเค ฉันจะกลับบริษัทเดี๋ยวนี้！”

“ท่านกรรมการจิน ขอโทษจริงๆ นะ บริษัทผมก็มีปัญหานิดหน่อย ตอนนี้ผมต้องกลับแล้ว เอาไว้เจอกันใหม่วันหลัง！” หลิวหลงพูดไปพลางเดินเดินออกไปข้างนอก

ท่านกรรมการจินอึ้งไปชั่วครู่ หลิวหลง เป็นคู่หูที่เขาไว้ใจที่สุด ตอนนี้เมื่อเขาต้องการความช่วยเหลือจากหลิวหลง แต่ หลิวหลง กลับหาข้ออ้างเพื่อหนีเหรอ？

“ไอ้ชั่ว！”

ท่านกรรมการจินแผดเสียงด้วยความโกรธ อดไม่ได้ที่จะตามออกไป

ในเวลานี้หยางเฉินพูดขึ้นด้วยรอยยิ้ม “ท่านกรรมการจิน ไม่รู้ว่าคุณคิดยังไง？ ขายบริษัทวัสดุก่อสร้างเจิ๊นหลงให้ฉันหนึ่งแสนล้านเป็นไง？”

“แกฝันไปเถอะ！”

ท่านกรรมการจิน กัดฟันและพูดขึ้นว่า “ถึงฉันจะประสบปัญหาบางอย่าง แต่สำหรับฉันแล้วนี่ไม่ใช่ปัญหาเลย เดี๋ยวก็แก้ไขได้แล้ว！”

“ว่าแต่เยี่ยนเฉินกรุ๊ปของพวกแกเถอะ ถ้าขาดวัสดุก่อสร้างจากบริษัทวัสดุก่อสร้างเจิ๊นหลงของเรา โครงการเมืองจิ่วโจวของพวกแกจะทนอยู่ได้นานสักแค่ไหน？”

หยางเฉินหัวเราะเหอะๆ แล้วพูดว่า “เรื่องนี้ท่านกรรมการจินไม่จำเป็นต้องกังวล”

“ผู้จัดการใหญ่ลั่ว ในเมื่อท่านกรรมการจินคิดว่านี้เป็นปัญหาเล็กน้อย ถ้าอย่างนั้นคุณใส่ไฟให้เขาอีกสักหน่อยสิ ให้เขาได้เห็นความสามารถที่แท้จริงของพวกเรา”

หยางเฉินสั่งลั่วปิงอีกครั้ง

ลั่วปิงฉีกยิ้มมุมปาก “ครับ！”