The king of War นิยาย บท 757

“ท่านผู้นำ เกิดเรื่องแล้ว เกิดเรื่องใหญ่แล้ว ซุนซื่อกรุ๊ปถูกสั่งปิดแล้ว ผู้อำนวยการฝ่ายการเงินถูกควบคุมตัวไปแล้ว พร้อมแจ้งข้อหาว่า บริษัททำบัญชีปลอม”

“ไม่เพียงเท่านั้น กลุ่มสื่อของตระกูลซุน ก็ถูกสั่งปิด โดนคดีละเมิดลิขสิทธิ์”

“อีกยังซุนซื่อการบันเทิง ผู้จัดการใหญ่ถูกจับ ถูกเปิดโปงธุรกิจซื้อขายประเวณี ซุนซื่อการบันเทิงก็ถูกสั่งปิด”

……

กลุ่มใต้อานัติตระกูลซุนถูกเปิดโปงเรื่องเลวร้ายของตระกูลซุนหลายกรณี

ทว่า เขายังสาธยายเรื่องเลวร้ายของตระกูลซุนยังไม่ทันจบ ซุนซวี่เข่าอ่อนไปข้างหนึ่ง ก้นจ้ำเบ้าทรุดนั่งลงกับพื้น สีหน้าเต็มไปด้วยความหวาดผวา “ต้องเป็นเขา ต้องเป็นเขาแน่ ๆ！”

ในขณะนั้นเอง ในสมองของซุนซวี่ผุดเงาร่างของหยางเฉินขึ้นมา นอกจากหยางเฉินแล้ว เขายังคิดไม่ออกจริง ๆ ว่า จะมีใครทำได้ขนาดนี้

ส่วนหลินเทียนเจ๋อกับซ่งชิงซานพอได้ฟังถึงเรื่องที่ตระกูลซุนกำลังประสบอยู่ ทั้งสองหายใจเข้าสุดเฮือก ตระกูลซุน ตอนนี้ต้องล่มสลายดับสูญเป็นแน่

ในขณะเดียวกัน ความสังหรณ์ใจที่ไม่ค่อยดีอะไรซักอย่าง แวบเข้ามาในสมองของพวกเขาในทันใด

ทุกครั้ง ลูกน้องในสังกัดของตระกูลซุนมีข่าวร้ายแจ้งเข้ามา ติดตามมา มักจะเป็นข่าวของตระกูลหลินกับตระกูลซ่ง พวกเขากำลังคิดกลัวอยู่ว่า นาทีต่อไป ลูกน้องของพวกเขาจะเข้ามา

ทว่า เรื่องที่ยิ่งกลัวจะเกิด ก็มักยิ่งจะเกิด

“ท่านผู้นำ แย่แล้ว ตระกูลหลินเกิดเรื่องใหญ่แล้ว！”

“ท่านผู้นำ แย่แล้ว ตระกูลซ่งเกิดเรื่องใหญ่แล้ว！”

.................

เหตุการณ์ที่เกิดกับตระกูลหลินและตระกูลซ่งโดยรวมแล้วเหมือนกัน กิจการหลัก ๆ ในเครือตระกูล ล้วนถูกสั่งปิด ยังมีเรื่องการหลบเลี่ยงโกงภาษี และธุรกิจมืดต่าง ๆ ถูกเปิดโปง

ชั่วเวลาสั้น ๆ แค่สองชั่วโมง ตระกูลซุน ตระกูลหลิน ตระกูลซ่ง ทั้งสามตระกูลใหญ่ ล่มสลายหายกลายเป็นประวัติศาสตร์

ในห้องโถงงานจัดเลี้ยง คนของตระกูลอื่น ๆ ต่างก็มีสีหน้าแตกตื่นกันไปในขณะนั้น

ที่พวกเขามากันในวันนี้ ก็เพื่อจะเข้ามาเกาะแข้งเกาะขาพึ่งบารมี ที่ไหนได้ แข้งขายังไม่ทันได้เกาะ ขาขาดกันไปเสียแล้ว

ดูตามสถานการณ์ในเวลานี้ นอกเสียจากเจ้าชายเซวที่จะเข้ามาช่วย มิฉะนั้นแล้วสามตระกูลนี้ ก็มีแต่ทางที่จะต้องล่มสลายไปเป็นแน่แท้

“องค์ชายเซว！รีบโทรฯ.หาเจ้าชายเซวเดี๋ยวนี้เลย มีแต่เขาจึงจะช่วยพวกเราได้！”

ซุนซวี่คำรามขึ้นมาในฉับพลันนั้น

หลินเทียนเจ๋อกับซ่งชิงเทียนก็ได้มองเห็นความหวัง รีบพูดเสริม “ใช่แล้ว ตอนนี้มีแต่ท่านเจ้าชายเซวเท่านั้นที่จะช่วยตระกูลพวกเราได้！”

ทว่า หลังจากซ่งชิงซานโทรศัพท์ไปแล้ว หน้ากลับซีดเผือดลงไปสุด ๆ

“ผู้นำซ่ง เจ้าชายเซวท่านว่ายังไงบ้าง？”

“ท่านรู้เรื่องของพวกเราแล้วใช่ไหม？”

“เรื่องทั้งหมดนี้เป็นเรื่องที่เจ้าชายเซววางหมากไว้ เพื่อใช้เล่นงานหยางเฉิน ใช่หรือเปล่า？”

“ตอนนี้ ท่านจะรวบเก็บได้หรือยัง？”

ซุนซวี่กับหลินเทียนเจ๋อมองซ่งชิงซานด้วยใบหน้าเต็มไปด้วยความหวัง

สีหน้าซ่งชิงซานดูไม่จืด ขบเขี้ยวกัดฟันพูดออกมาว่า “เจ้าชายเซว ได้กลับตระกูลเดอะคิงเซวแล้ว！”

“อะไรนะ？แกว่าอะไรนะ？”

ซุนซวี่ทะลึ่งพรวดขึ้นมา คว้าคอเสื้อซ่งชิงซาน ตะคอกถามด้วยอารมณ์เครียด “แกบอกว่าเจ้าชายเซวกลับตระกูลเดอะคิงไปแล้ว？”

“มันจะเป็นไปได้ยังไง？แกโกหกเราเล่นใช่ไหม？”

“ท่านเจ้าชายเซวบอกไม่ใช่หรือว่า ท่านเชิญพวกเราเพื่อให้มาร่วมงานเลี้ยงฉลองชัยชนะ？”

“พวกเราสู้รอมาตั้งสองชั่วโมงแล้ว แต่เขากลับปล่อยทิ้งพวกเรา ตัวเองกลับตระกูลเดอะคิงเซวไปแล้ว？”

หลินเทียนเจ๋อก็พูดด้วยความโมโหว่า “เจ้าชายเซว ทำไมทำอย่างนี้？ก็เขาไม่ใช่หรือที่รับปากจะสนับสนุนพวกเราทั้งสามตระกูล ให้ก้าวขึ้นไปเป็นตระกูลมหาเศรษฐีที่เหนือชั้นไปกว่าแปดตระกูลแห่งเยี่ยนตู？”

“แล้วเขาจากไปได้ยังไง？ถึงจะไป แล้วทำไมไม่เห็นมีบอกกล่าวกันมั่งสักคำ？”