The king of War นิยาย บท 852

ก็เหมือนกับที่เซวหยวนจี๋พูดเอาไว้นั้น เดิมทีเขาอยากได้ที่ดินผืนนั้นของเขตชานเมืองทิศใต้ ถ้าฉินซีอยู่ในมือเขาจริง เขาแค่ใช้ฉินซีมาแลกเปลี่ยนกับหยางเฉิน ที่ดินผืนนั้นก็ไม่ตกอยู่ในมือเขาแล้วเหรอ?

“ภรรยาฉัน ไม่ได้อยู่ในมือแกจริงเหรอ?”

ทันใดนั้นหยางเฉินตึงเครียดขึ้นมาอยู่บ้างแล้ว

เขาคิดมาโดยตลอดว่า ฉินซีโดนคนของเซวหยวนจี๋พาตัวไป โดยเฉพาะเซวหยวนป้ายังเปิดเผยข่าวเรื่องนี้แก่เขา

แต่ว่าตอนนี้ เซวหยวนจี๋กลับบอกว่าคนไม่ได้อยู่ในมือเขา

ถ้าเป็นแบบนี้จริง งั้นฉินซีโดนใครพาตัวไปกัน?

“ถ้าแกยอมยกที่ดินผืนนั้นของเขตชานเมืองทิศใต้ให้ฉัน บางทีฉันอาจจะสามารถช่วยแกหาภรรยาของแกได้”

ทันใดนั้น เซวหยวนจี๋หัวเราะอีกครั้งและพูดขึ้น

“แกหลอกฉัน?”

หยางเฉินระเบิดอารมณ์โกรธในชั่วขณะนั้น

ความรู้สึกแบบนี้ ทำให้เขาไม่สบายใจเอามากๆ ทุกอย่างถูกเซวหยวนจี๋ควบคุมไว้แล้ว

ถึงแม้เซวหยวนจี๋จะพูดว่า เขาอาจจะสามารถตามหาฉินซีได้ งั้นก็อธิบายได้ว่า ฉินซีต้องอยู่ในมือเขาแน่

“พูดว่าฉันหลอกแกได้ยังไงกัน? เมียแกไม่อยู่ในมือฉันจริงๆ! กุ่นเจี้ยนโฉวยังไม่ได้เอาตัวคนเข้ามา ฉันบอกว่าหล่อนไม่อยู่ในมือฉัน ก็ไม่ผิดนี่!”

เซวหยวนจี๋หัวเราะแล้ว ในเสียงหัวเราะเต็มไปด้วยการหยอกล้อ

หยางเฉินสูดหายใจเข้าลึกๆ ทีหนึ่ง พยายามทำให้ตนเองสงบนิ่ง นานมากแล้วที่ไม่มีช่วงเวลายากจะควบคุมความโกรธไว้แบบในตอนนี้

“เซวหยวนจี๋ แกรู้ไหมว่าตัวเองกำลังทำอะไรอยู่? นี่คือแกกำลังเล่นกับไฟระวังจะถูกไฟลวกเอานะ!”

หยางเฉินพูดด้วยเสียงทุ้ม “แกไม่ใช่อยากได้ที่ดินผืนนั้นของเขตชานเมืองทิศใต้เหรอ? ได้ ฉันให้แก!”

“ขอเพียงแกปล่อยภรรยาฉันไป ภายในสามวัน ฉันรับรองว่าที่ดินผืนนั้นของเขตชานเมืองทิศใต้จะกลับไปอยู่ในสภาพเดิม”

เพื่อฉินซีแล้ว เขายินยอมทำทุกเรื่อง ตอนนี้จึงสูญเสียการยับยั้งชั่งใจแล้ว

“ฮาๆ......”

เซวหยวนจี๋หัวเราะแล้ว ในเสียงหัวเราะเต็มไปด้วยความดีใจของผู้ชนะ

หลังจากหัวเราะพอแล้ว เขาถึงพูดว่า “หยางเฉิน ก่อนหน้านี้ฉันอยากได้ที่ดินผืนนั้นของเขตชานเมืองทิศใต้ แต่ตอนนี้ ฉันเปลี่ยนความคิดกะทันหันแล้วล่ะ”

“แกอยากเอาอะไร?”

หยางเฉินถามด้วยเสียงเย็นยะเยือก

“ฉันอยากให้แกรับใช้ฉัน!”

เสียงหัวเราะของเซวหยวนจี๋หายไป “ฉันคนนี้มีความชอบพิเศษอย่างหนึ่ง นั่นคือเอาชนะคนที่ไม่ปฏิบัติตามฉันพวกนั้น”

“ขอแค่แกยินยอมสวามิภักดิ์ต่อฉัน ฉันจะให้แกเป็นคิงแห่งเยี่ยนตู เขตแดนของเมืองเยี่ยนตูในอนาคต ก็จะให้แกตัดสินใจ”

“โดยเฉพาะ ฉันรับรองกับแกได้ว่า ตระกูลเซวจะไม่ก้าวก่ายเรื่องของเมืองเยี่ยนตูทั้งสิ้น ทุกอย่างปล่อยให้แกชี้ขาด”

“ขอเพียงรอตอนที่ฉันต้องการแก แกทำธุระให้ฉันแบบเชื่อฟัง นั่นก็เพียงพอแล้ว”

เขาหัวเราะแล้ว และพูดว่า “หยางเฉิน ฉันดูออกนะ สำหรับแกนั้นเมียแกสำคัญมากๆ หล่อนเป็นจุดอ่อนใหญ่ที่สุดของแก เพื่อหล่อนแล้ว แกสามารถสละโลกทั้งใบลงได้ ที่ฉันพูดไม่ผิดหรอกมั้ง?”

“ตอนนี้ ฉันขอแค่แกรับใช้ฉัน แกจะได้รับทุกอย่างที่เกินกว่าจะครอบครองได้ในตอนนี้ไป แถมยังปกป้องชีวิตของเมียแกได้อีก ใครจะไม่อยากทำเล่า?”

“แกน่าจะรู้ดี สู้กับตระกูลเซว แกสู้ไม่ชนะอยู่แล้ว แทนที่จะทำแบบนั้น ไม่สู้ยอมรับใช้ฉันแต่แรกซะจะดีกว่า?”

“ฉันให้เวลาแกคิดคืนหนึ่ง ฉันรับประกันได้ว่าในคืนนี้ เมียแกจะไม่เกิดเรื่องใดๆ ขึ้น ถ้าแกให้ฉันรอจนถึงพรุ่งนี้ก่อนตะวันขึ้น แล้วยังไม่ให้คำตอบฉันล่ะก็ งั้นเมียของแก......”

เซวหยวนจี๋ไม่ได้พูดคำที่เหลือจนจบ แต่ว่าความหมายย่อมเป็นที่เข้าใจดีมาก

“อีกอย่าง อย่าคิดทำเรื่องอะไรเด็ดขาด ฉันเป็นคนขวัญอ่อนมาก ถ้าเกิดตกใจเข้าแล้ว ไม่ทันระวังทำให้ผู้หญิงของแกบาดเจ็บนิดหน่อยเอา งั้นดูท่าจะไม่ดีนะ”

พูดจบ เซวหยวนจี๋วางสายโทรศัพท์ลงโดยตรง

หยางเฉินได้ยินเสียงวางสายจากในลำโพงโทรศัพท์ สีหน้าอึมครึมถึงขีดสุด “เซวหยวนจี๋ แกต้องตาย!”