The king of War นิยาย บท 875

โดยปกติทั่วไป เพื่อนพ้องสหายรักกันเวลาจะแต่งงาน ก็มักจะมีการให้เงินทองเป็นขวัญถุงกัน เขากับหม่าชาวสนิทรักใคร่ต่อกันยิ่งกว่าพี่น้องร่วมสายเลือด

ที่สำคัญที่สุด สมัยตอนหม่าชาวยังเด็ก ด้วยอุบัติเหตุทางรถยนต์ พ่อแม่ของเขาได้เสียชีวิตไปทั้งคู่ เหลือเขากับน้องสาวอีกคนหนึ่ง

ในเวลานั้น หม่าชาวเพิ่งมีอายุห้าขวบ น้องสาวแค่สามขวบ

สุดท้าย คงได้น้าสาวคนเล็กของหม่าชาวรับภาระรับสองพี่น้องนี้ไปเลี้ยง

แต่เป็นเวลาไม่นานต่อมา น้าเขยเกิดมีความไม่ชอบใจ มักจะลงไม้ลงมือระบายอารมณ์ใส่กับพี่น้องคู่นี้ หม่าชาวในขณะตอนที่เรียนอยู่ชั้นมัธยมต้น น้าเขยก็ไม่ยอมให้เรียน บังคับให้ลงไร่ทำนากับเขา

น้องสาวที่อ่อนกว่าหม่าชาวสองขวบ ก็ถูกบังคับให้ออกจากการเรียน

อยู่ภายใต้การทารุณของน้าเขยนานวันเข้า สุดท้ายหม่าชาวพาน้องสาวหนีไปด้วยกัน

ขณะนั้น หม่าชาวอายุเพียงสิบสามปี ไม่เคยมีประสบการณ์ความโหดร้ายของสังคมมนุษย์ พี่น้องสองคนถูกแก๊งค้ามนุษย์หลอกจับไป ตอนหลังหม่าชาวหนีออกมาได้ แต่น้องสาวหายไป

หลายปีมานี้ หม่าชาวก็ยังพยายาสืบเสาะตามหาอยู่ แต่มองไม่เห็นวี่แววเส้นทางที่จะหาได้

หยางเฉินถึงจะมีชีวิตที่ลำบากด้วยขวากหนาม แต่เมื่อเทียบกับหม่าชาว ก็ยังไกลกันอยู่

อย่างน้อยหยางเฉินก็ยังมีแม่ที่รักเขาอย่างที่สุด อยู่กับเขาจนเขาได้จบมหาวิทยาลัย

“พี่เขย！”

ในขณะที่หยางเฉินกำลังคิดใคร่ครวญหาของขวัญให้กับหม่าชาว มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น

“เสี่ยวยี เธอเป็นอะไรไปหรือ？”

เป็นฉินยี สีหน้าของหล่อนซีดขาว

ช่วงที่อยู่ในบริษัท เวลาฉินยีพบหยางเฉิน ก็จะเรียกประธาน จู่ ๆ มาเรียกพี่เขย คงต้องมีอะไรผิดปกติเป็นแน่

“พี่เขย เมื่อครู่นี้ที่โถงใหญ่ของบริษัทมีเรื่องกัน พี่คงทราบแล้วนะคะ？”ฉินยีถาม

หยางเฉินผงกหัว “ข้ารู้แล้ว เธอมาพบฉันด้วยเรื่องนี้หรือ？”

ฉินยีผงกหัว พูดด้วยสีหน้าเป็นห่วง “ฉันได้ตรวจดูแล้ว ไอ้เจ้าคนที่มาก่อกวนนั่น ชื่อไป๋จวิ้นเหา เป็นลูกหลานสายตรงตระกูลไป๋ในตระกูลเดอะคิง ปู่ของเขาก็คือกษัตริย์ไป๋ในปัจจุบัน”

“พี่ชาวให้เขาชดใช้หนึ่งพันล้าน แม้จะสาแก่ใจดี แต่ถึงยังไงฝ่ายนั้นเขาก็เป็นถึงหลานแท้ ๆ ของกษัตริย์ไป๋ พวกเราทำแบบนี้ จะพาทำให้บริษัทเราต้องเดือดร้อนกันเป็นเรื่องใหญ่เลยไหม？”

ที่แท้ห่วงเรื่องตระกูลไป๋ในตระกูลเดอะคิง หยางเฉินหัวเราะ “เสี่ยวยี เธอวางใจเถอะ ตระกูลไป๋ทำอะไรเยี่ยนเฉินกรุ๊ปไม่ได้หรอก！”

ไม่รู้เป็นยังไง ทุกครั้งที่ประสบปัญหาวุ่นวายหนัก ๆ เวลาดูหยางเฉินที่ออกอาการสงบเฉยอย่างมาก ฉินยีก็จะรู้สึกฟื้นคืนอารมณ์รู้สึกกลับสู่ปกติได้อย่างรวดเร็ว

“จริงสินะเสี่ยวยี มะรืนนี้พี่ชาวของเธอจะแต่งงานแล้ว ข้าไม่รู้จะหาของขวัญอะไรให้เขาดี เธอช่วยคิดหน่อยสิ！”

หยางเฉินจู่ ๆ ก็ถามออกมา

ฉินยีทำหน้าตื่นเต้น “พี่ชาวจะแต่งงานแล้วหรือคะ？ทำไมปุ๊ปปั๊ปจัง？”

หยางเฉินหัวเราะ “มีแต่เธอเท่านั้นแหละที่รู้ช้า ความจริงที่เขาตั้งใจจะแต่งงานกับพี่อ้าย ก็ได้เตรียมกันไว้หลายปีแล้ว”

“เธอก็รู้นะ หม่าชาวเป็นเด็กกำพร้า ในเยี่ยนตูไม่มีญาติเครือที่ไหน ถ้าจะลำดับญาติ ข้าก็คือญาติสนิทที่สุดของเขา”

“ไหน ๆ ก็เป็นวันมงคลที่สำคัญที่สุดของเขา เขาก็มีข้าคนเดียวนี่แหละที่เป็นญาติสนิท ข้าก็ต้องจัดอะไรให้เขาบ้าง”

ฉินยีผงกหัวรับรู้ นิ่งคิดสักครู่ แล้วพูดว่า “ตระกูลอ้ายจะว่าไปแล้ว ก็จัดว่าเป็นตระกูลเศรษฐีหนึ่งในเยี่ยนตู พี่ชาวก็เป็นเด็กกำพร้า น่ากลัวต้องมีหลาย ๆ เรื่องที่เขาคงจะคิดไม่ถึง”

“แต่พี่เขยก็พูดแล้ว พี่ก็คือญาติสนิทของพี่ชาว ในเมื่อเป็นอย่างนี้ พี่ก็ต้องจัดการเรื่องที่ผู้ใหญ่ฝ่ายชายจะต้องจัดให้”

“เป็นต้นว่า ห้องหอรถยนต์ ก็ต้องมีใช่ไหม？สินสอดก็ต้องจัดใช่ไหม？”

“ไม่ใช่จะว่าเพราะพี่ชาวไม่มีพ่อแม่ แล้วก็จะไม่ต้องจัดเตรียมสิ่งต่าง ๆ ที่เป็นของฝ่ายชายต้องจัดเตรียมเหล่านี้หละ？”

ได้ยินฉินยีพูดมาแบบนี้ หยางเฉินให้รู้สึกตาสว่างขึ้นมาทันที

“เธอพูดถูกเป๋งเลย หม่าชาวไม่มีพ่อแม่ ข้าถึงจะอยู่ระดับพี่น้อง แต่บางเรื่องของพ่อแม่ ข้าก็น่าจะมีหน้าที่ต้องทำให้ จะมาปล่อยให้ชาวบ้านมามองด้อยค่าพี่น้องข้าได้ยังไง”

หยางเฉินหัวเราะแล้วพูด “เสี่ยวยี ตอนนี้เธอว่างไหม？ถ้าว่างอยู่ ไปเป็นเพื่อนข้าด้วยกัน”

“ได้คะ！”

ฉินยีตอบรับปาก