The king of War นิยาย บท 889

“ทั้งสองท่าน พวกคุณจะออกไปจากซินเฉ่ากรุ๊ปเอง? หรือจะให้พวกเราจับพวกคุณโยนออกไป?”

หัวหน้าเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยยืนอยู่ข้างหน้า ถามด้วยสีหน้าเย็นชา

“คุณกำลังรนหาที่ตาย!”

หม่าชาวโกรธจัดและกำลังจะเคลื่อนไหว

“หยุด!”

หยางเฉินดึงหม่าชาวไว้

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยเหล่านี้แค่ทำตามคำสั่งและไม่ได้ทำอะไรเกินเลย ไม่ใช่ความผิดของพวกเขา แต่เป็นเซียวจื่อฉิง

“เซียวจื่อฉิง คุณจะต้องเสียใจภายหลัง”

หยางเฉินพูดด้วยสีหน้าเฉยชา

พูดจบเขาก็กดเบอร์โทรออกไป “ตรวจสอบหมายเลขโทรศัพท์ให้ผมที เบอร์ของหลิวฉี ผู้จัดการของซินเฉ่ากรุ๊ป”

“ฮ่าฮ่า คุณคิดว่าคุณเป็นใคร? ยังขอให้คนตรวจสอบหมายเลขโทรศัพท์ของ ผู้จัดการหลิวด้วยเหรอ?”

เซียวจื่อฉิงยิ้มเยาะ “หยางเฉิน อย่าคิดว่าคุณได้ดีตอนนี้ก็คิดว่าเจ๋งมากนะ ฉันจะบอกคุณให้ ซินเฉ่ากรุ๊ปมีตระกูลใหญ่คอยหนุนหลังอยู่ ต่อให้คุณเป็นคนของแปดตระกูลแห่งเยี่ยนตู ก็ยังทำอะไรซินเฉ่ากรุ๊ปไม่ได้”

“เอาล่ะ ในเมื่อคุณต้องการติดต่อผู้จัดการหลิว ฉันจะให้เวลาคุณสิบนาทีเพื่อดูว่าคุณสามารถติดต่อผู้จัดการหลิวได้หรือไม่”

หยางเฉินมองไปที่เซียวจื่อฉิงเหมือนกับกำลังมองคนโง่

ทันใดนั้นเสียงโทรศัพท์ของหยางเฉินก็ดังขึ้น เขาได้รับเบอร์โทรศัพท์แล้ว

เมื่อได้ยินเสียงข้อความเข้าจากโทรศัพท์มือถือของหยางเฉิน ใบหน้าของเซียวจื่อฉิงก็ชะงักงันในทันใด อย่าบอกนะว่า หยางเฉินได้หมายเลขโทรศัพท์ของหลิวฉี มาแล้วจริงๆ?

หยางเฉินไม่ได้สนใจเซียวจื่อฉิง เขากดเบอร์โทรของหลิวฉีโทรออกไป

ไม่นาน โทรศัพท์ก็มีคนรับ เสียงอันเย็นชาดังขึ้น “ฮัลโหล!”

“ผมหยางเฉินนะ ตอนนี้ผมอยู่ในล็อบบี้ชั้นหนึ่งของซินเฉ่ากรุ๊ปแล้ว คุณลงมาได้เลย!”

หยางเฉินกล่าว

“บัดซบ!”

แต่ใครจะรู้หลังจากได้ยินสิ่งที่หยางเฉินพูด หลิวฉีก็โกรธทันที “คุณเป็นใครน่ะ? บอกชื่อของคุณมา ต้องการให้ผมลงไปพบคุณข้างล่างเหรอ?”

“ตอนนี้ผมไม่ว่าง ถ้าคุณยังกล้าโทรมากวนผมอีก ผมจะฆ่าคุณ”

พูดจบหลิวฉีก็วางสายไป

หยางเฉินมีสีหน้าสับสน เดิมทีคิดว่าอีกฝ่ายรู้อยู่แล้วว่าเขาเป็นประธานซินเฉ่ากรุ๊ป แต่คิดไม่ถึงว่าอีกฝ่ายจะกล้าพูดกับเขาแบบนี้

เห็นได้ชัดว่าอีกฝ่ายไม่รู้ว่าหยางเฉินคือใคร

ลำโพงสนทนาของโทรศัพท์มือถือของหยางเฉินนั้นเสียงดังมาก เมื่อได้ยินการสนทนานี้เซียวจื่อฉิงก็อดหัวเราะไม่ได้ “หยางเฉิน คุณเห็นตัวเองสำคัญมากเหรอ? จะให้ผู้จัดการหลิวลงมาพบคุณด้วยตัวเอง คุณนี่มันหน้าไม่อาย”

หม่าชาวก็โกรธเช่นกัน “พี่เฉิน ผมจะไปลากคอไอ้สารเลวนั่นลงมาเดี๋ยวนี้ กล้าดียังไงมาพูดกับคุณแบบนี้ รนหาที่ตายชัดๆ”

เดิมทีหยางเฉินไม่ต้องการที่จะสร้างความวุ่นวายในซินเฉ่ากรุ๊ป แต่ก็คิดไม่ถึงว่าผู้จัดการหลิว จะหยิ่งผยองถึงขนาดนี้

“รออีกเดี๋ยว!”

หยางเฉินพูดจบก็โทรหาหลิวฉีอีกครั้ง

“บัดซบ! นี่แกประสาทไปแล้วเหรอ? ฉันบอกแล้วไงว่าถ้าแกกล้ามารบกวนฉันอีก ฉันจะฆ่าแก แกกล้าดียังไงถึงโทรหาฉันอีก”

ทันทีที่หลิวฉีรับสาย เขาก็ไม่เปิดโอกาสให้หยางเฉินได้แนะนำตัวด้วยซ้ำ เขาตะโกนด่าอย่างโกรธเคือง “ได้ แกรอฉันอยู่ตรงนั้น ฉันจะลงไปเดี๋ยวนี้”

โทรศัพท์ถูกตัดสายอีกครั้ง

“ฮ่าๆๆๆ...”

เซียวจื่อฉิงระเบิดเสียงหัวเราะโดยไม่ห่วงภาพลักษณ์ของเธอ

“หยางเฉิน คุณไม่รู้แน่เลยว่า ผู้จัดการหลิวเคยได้แชมป์มวยมาหลายครั้ง ถ้าคุณกล้าที่จะรบกวนผู้จัดการหลิวซ้ำแล้วซ้ำเล่าอีก คุณจบแน่ คุณใกล้จะจบเห่แล้ว”

เซียวจื่อฉิงมีสีหน้าตื่นเต้นมาก แทบรอไม่ไหวที่จะเห็นหยางเฉินถูกหลิวฉีอัดจนน่วมและจับโยนออกไปจากซินเฉ่ากรุ๊ป

“จริงเหรอ?”

หยางเฉินยิ้มประชดประชัน “บางที คนที่จบเห่อาจจะเป็นผู้จัดการหลิวของคุณก็ได้”

หม่าชาวไม่ใช่คนที่ชอบดูแลบริหารกิจการ พูดอีกอย่างก็คือ ตราบใดที่หลิวฉีเหมาะสม ต่อไปเขาจะมีอำนาจตัดสินใจทุกอย่างในซินเฉ่ากรุ๊ป

หม่าชาวก็เป็นเพียงเจ้านายที่เอาแต่ชี้นิ้วสั่ง

“การทำงานของฉัน จำเป็นต้องอธิบายให้แกฟังด้วยเหรอ?”

หลิวฉีกล่าวด้วยสีหน้าภาคภูมิใจ “ฉันเป็นผู้จัดการของซินเฉ่ากรุ๊ป นอกจากท่านประธานแล้ว ฉันมีอำนาจตัดสินใจทุกอย่าง!”

“หยางเฉิน ผู้จัดการหลิวเป็นรุ่นบุกเบิกซินเฉ่ากรุ๊ป มิฉะนั้นทางบริษัทจะไม่แต่งตั้งเขาให้เป็นผู้จัดการหรอก”

“ฉันแนะนำให้คุณรีบคุกเข่าขอความเมตตา บางทีผู้จัดการหลิวอาจจะเห็นแก่หน้าฉันและไว้ชีวิตคุณ”

“มิฉะนั้น อีกไม่นานแขนขาของคุณอาจถูกหักและจับโยนให้ปลากินได้”

เซียวจื่อฉิงกล่าวด้วยสีหน้าภาคภูมิใจ

“เอ๊ะ? เซียวจื่อฉิง คุณรู้จักไอ้โง่นี่ด้วยเหรอ?”

หลิวฉีโอบเซียวจื่อฉิงเข้ามาไว้ในอ้อมแขนแล้วถามขึ้น

สไตล์การทำงานของเขาเห็นได้ชัดว่าเป็นเช่นนี้ พนักงานเหล่านั้นที่อยู่รอบๆ ไม่มีใครแสดงความประหลาดใจใดๆ ราวกับว่ารู้อยู่แล้วว่าหลิวฉีเป็นคนแบบไหน

เซียวจื่อฉิงก็ไม่ได้รังเกียจที่มือใหญ่ๆ ของหลิวฉีจะมาถูกเนื้อต้องตัวเธอ เธอแค่ยิ้มและพูดด้วยน้ำเสียงออดอ้อน “ผู้จัดการหลิวคะ เมื่อวานที่ฉันถูกไล่ออกจากเมืองในฝัน ก็เพราะฝีมือไอ้สารเลวคนนี้นี่แหละ”

“อะไรนะ?”

หลิวฉี โกรธมาก “ไอ้สารเลว! กล้าดียังไงมาทำร้ายผู้หญิงของฉัน แกคงเบื่อที่จะใช้ชีวิตอยู่แล้วสินะ?”

“จัดการไอ้โง่สองคนนี้ หักแขนหักขาทิ้งให้หมด แล้วจับโยนออกไปข้างนอก!”

หยางเฉินส่ายหน้า เขาเคยเห็นคนบ้า แต่ไม่เคยเห็นคนบ้าขนาดนี้มาก่อน

แม้แต่สมาชิกของตระกูลเดอะคิงก็ไม่เคยหยิ่งผยองกับเขาแบบนี้

“ผมคือหยางเฉิน ประธานเยี่ยนเฉินกรุ๊ป คุณแน่ใจหรือว่าต้องการทำกับเราแบบนี้?”

หยางเฉินหรี่ตาทั้งสองลงเล็กน้อย