The king of War นิยาย บท 93

บอดี้การ์ดของฉินเฟยได้ยินดังนั้น ก็ไม่ลังเล บุกไปยังตัวหยางเฉิน

แต่หยางเฉินก็ยังคงเดินหน้าไปนิ่งๆ ราวกับว่าไม่เห็นว่ามีบอดี้การ์ดพุ่งเข้ามา

“พี่เขยระวังด้วย！”

ถึงแม้ฉินยี่จะรู้ว่าหยางเฉินเก่ง แต่ครั้งนี้ก็อดที่จะตะโกนออกมาไม่ได้

โจวยู่ชุ่ยก็ยิ้มร้ายๆ ไม่เพียงไม่มีความกังวลใดๆ แต่กลับหวังกับเรื่องที่จะเกิดขึ้น

ฉินเฟนเห็นหยางเฉินไม่หลบ ก็หัวเราะลั่น “ไอ้บ้านี่มันโง่ไปแล้วรึไง แม้แต่จะหลบหลีกยังลืมไปได้ นี่เป็นยอดฝีมือที่เสียเงินจ้างมาเป็นแสน มึงตายแน่！”

ถ้าเกิดให้เขารู้ว่าตอนแรกที่ตระกูลสงจะรับมือกับหยางเฉิน เสียเงินเป็นล้าน เพื่อจ้างเซินปา ยอดนักมวยจากประเทศเฮย จะคิดเป็นอย่างไร?

ตอนที่เขากำลังหัวเราะอย่างบ้าคลั่งนั้น บอดี้การ์ดก็เข้ามาตรงหน้าหยางเฉินแล้ว มือก็ใส่สนับมือ แล้วต่อยออกไป

“ตุบ！”

หยางเฉินก็เตะออกไปเบาๆ บอดี้การ์ดที่หนักเป็นร้อยกิโลกรัม ก็ลอยออกไปไกลสิบกว่าเมตร แล้วไปหล่นลงบนรถกระบะพอดี หล่นใส่โลงศพที่ยังไม่ได้แกะเชือกออกมา

พวกบอดี้การ์ดก็หยางเฉินถูกโจมตี จนสลบเกือบตายไปกันหมด

พอเห็นดังนั้น ทุกคนก็อึ้งไปหมด

เตะคนหนักเป็นร้อยกิโลกรัมกระเด็นไป10กว่าเมตรด้วยเท้าเดียว มนุษย์ทำแบบนี้ได้ด้วยงั้นหรือ?

เดิมทีพูดออกไปก็ไม่ค่อยจะมีใครเชื่ออยู่แล้ว แต่ตอนนี้พวกเขาได้เห็นกับตาตนเอง

หัวหน้าผู้รับเหมา ก็มองไปที่มุมบ้านที่ตนเองพังทำลายไป ก็ตัวสั่นขึ้นมา

เสียงขำของฉินเฟยก็เงียบลงทันที หน้าแห้งไปทันที นั่นเป็นบอดี้การ์ดที่ตนเองเสียเงินจ้างมาเป็นแสนเลยนะนั้น แม้แต่ตัวของหยางเฉิน ก็ยังไม่ได้แตะต้องเลย ก็ถูกเตะลอยออกมาเลยหรือนี่?

โจวยู่ชุ่ยก็ตาโต สายตาเต็มไปด้วยความคิดไม่ถึง ปากก็อ้ากว้างค้างอยู่ จนสามารถยัดไข่ไก่ใส่ลงไปได้

พอนึกถึงก่อนหน้านี้ ที่ตนเองไปดูถูกหยางเฉินไว้ แล้วเมื่อครู่ที่จะให้หยางเฉินไปคุกเข่าขอร้องฉินเฟย แถมยังจะลงไม้ลงมือตบหยางเฉินด้วย เธอก็แทบจะเป็นลม

มีเพียงฉินยี ที่ตกใจเล็กน้อย ไม่นานก็ตั้งสติกลับมาได้ แล้วก็ถอนหายใจเบาๆ

“คุณบอกว่า ต่อให้ต้องพังทำลายที่นี่ ก็ไม่ยอมให้พวกเราพักอยู่ที่นี่ใช่ไหม?”

“คุณบอกว่า โลงศพ5โลงนี้ เตรียมมาให้ผมงั้นหรือ? แถมยังจะเตรียมให้ลูกสาวผมด้วยใช่ไหม?”

“คุณยังบอกว่า ให้ผมคุกเข่าขอร้องด้วยใช่ไหม?”

“ตอนนี้ คุณยังจะพังทำลายที่นี่อีกไม? ยังจะเตรียมโลงศพให้ลูกสาวผมอีกไหม? ยังจะให้ผมคุกเข่าข้อร้องอีกไหม?”

เสียงของหยางเฉินเย็นชาขึ้นเรื่อยๆ เสียงดังขึ้นเรื่อยๆ ระหว่างพูด ก็เดินมาตรงหน้าฉินเฟย แล้วก็บีบคอเขา

“กูไว้ชีวิตมึง ไม่ใช่ครั้งสองครั้ง และเตือนมึงไปหลายครั้งแล้ว จะทำอะไรกับกูก็ได้ แต่อย่ามาทำกับคนในครอบครัวกู แต่มึงก็ไม่เคยฟังกูเลย ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นชีวิตของมึง กูขอก็แล้วกัน！”

ออกแรงเบาๆ ฉินเฟยก็ลอยขึ้น หยางเฉินเงยหน้ามองฉินเฟยที่เต็มไปด้วยความกลัว แล้วพูดว่า “ตอนนี้ มึงมีอะไรจะพูดเป็นครั้งสุดท้ายไหม? พูดจบแล้ว กูก็จะส่งมึงไปปรโลก！”

คำพูดที่ว่าจะส่งไปปรโลก ฉินเฟยก็ฉี่ราดอุจจาระราดออกมาจนหมด ถูกหยางเฉินบีบคอเอาไว้ พูดออกมาไม่ได้สักคำ ได้แต่ดิ้นรนอย่างบ้าคลั่ง