The king of War นิยาย บท 933

“คุณน่าจะรู้ ที่ผมมาเมืองกษัตริย์กวนในครั้งนี้เพื่ออะไรใช่ไหม?”

หยางเฉินถามขึ้นทันที

ต่งจ้านกังที่ขับรถอยู่ดูเคร่งขรึมและพยักหน้า กล่าวว่า "น้องสาวที่หายสาบสูญไปนานของหม่าชาวถูกลอบสังหารโดยลูกหลานของตระกูลคิงกวน คุณมาที่นี่เพื่อทวงความยุติธรรม"

หยางเฉินพยักหน้า “พูดตามตรง ผมมาเพื่อช่วยหม่าชาว เดิมทีผมไม่ได้ทจะมาที่เมืองกษัตริย์กวนเร็วขนาดนี้ เพราะหม่าชาวกังวลว่าจะส่งผลกระทบต่อผม ดังนั้นหลังจากทิ้งจดหมายลาตาย เขาก็ ไปหาตระกูลคิงกวนคนเดียวเพื่อแก้แค้น”

“ถ้าผมมาช้าแม้แต่วินาทีเดียว หม่าชาวก็กลายเป็นคนตายไปแล้ว ความแค้นทั้งเก่าและใหม่ ผมต้องแก้แค้นให้หม่าชาวเป็นการส่วนตัว!”

ในขณะนี้ อุณหภูมิในรถดูเหมือนจะลดลงหลายองศา และต่งจ้านกังตัวสั่น รู้สึกถึงเจตนาฆ่าที่รุนแรง

“ท่านวางใจและไปทำให้เต็มที่เลย ผู้อาวุโสเฝิงพร้อมที่จะช่วยคุณจัดการกับปัญหาแล้ว อย่างไรก็ตาม หากคุณทำเกินไป เกรงว่าแรงกดดันต่อผู้อาวุโสเฝิงจะยิ่งเพิ่มมากขึ้น”

ต่งจ้านกังกล่าวด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น

หยางเฉินไม่พูดอะไร ไม่รู้ว่ากำลังคิดอย่างไรอยู่

ผ่านไปนาน หยางเฉินก็ถามขึ้น “หมอเทวดาเฝิงอาศัยอยู่กับหลานสาวของเขามาโดยตลอดเหรอ? พ่อแม่ของเสียวหว่านอยู่ที่ไหน?”

เมื่อได้ยินคำพูดของหยางเฉิน อารมณ์ของต่งจ้านกังก็ดาวน์ลงทันที เขาหยุดและกล่าวว่า “พ่อของเสียวหว่านเสียชีวิตเมื่อเธอเพิ่งเกิด และแม่ของเสียวหว่านก็ได้รับบาดเจ็บสาหัสเช่นกันก่อนจะคลอดบุตร เมื่อเธอกำลังจะตาย ได้กำเนิดเสียวหว่านโดยการผ่าท้อง และหลังจากให้กำเนิดลูกสาวแล้ว แม่ของเสียวหว่านก็เสียชีวิตไป...”

ในเวลาเดียวกัน ในบ้านของเฝิงอ้ายหมิน

หลังจากที่หยางเฉินและต่งจ้านกังเพิ่งจากไป เฝิงอ้ายหมินก็เดินออกจากห้องด้านหลังและพูดด้วยสีหน้าไม่พอใจว่า “ฮึ่ม! ผู้พิทักษ์แดนเหนือบ้าอะไร? เป็นแค่คนโกหก เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าอะไรคือคำสัญญามีค่าเท่ากับทองพันชั่ง"

เฝิงเสียวหว่านยิ้มอย่างขมขื่น และรีบก้าวไปข้างหน้า เทน้ำร้อนหนึ่งถ้วยให้เฝิงอ้ายหมิน“ท่านปู่ อย่าทำให้พี่หยางลำบากใจเลย เขามีภรรยาและลูกสาวแล้ว เขาคงไม่สามารถละทิ้งภรรยาของเขาและลูกสาวของเขา แล้วมาแต่งงานกับฉันใช่ไหม?”

“ถ้าเขาทำอย่างนั้นจริงๆ อย่าหาว่าแต่ฉันเลย แม้แต่คุณปู่ ท่านก็จะดูถูกเขาอย่างแน่นอนใช่ไหม?”

“ถ้าฉันจำไม่ผิด จริงๆแล้วคุณปู่จงใจบังคับให้เขาแต่งงานกับฉัน ใช่ไหม?”

เฝิงอ้ายหมินส่งเสียงหึ“ผมไม่ได้สนใจอะไรมากขนาดนั้น มันเป็นความผิดของเขาที่เขาไม่ยอมแต่งงานกับคุณ ถ้าไม่ใช่เพราะเห็นแก่ไอ้เฒ่าคนนั้น ผมจะไม่สนใจว่าเพื่อนของเขาจะเป็นหรือตาย”

เฝิงเสียวหว่านดูหมดหนทาง แต่เธอรู้นิสัยของปู่ของเธอและพูดด้วยรอยยิ้มว่า “คุณปู่ ถ้าเป็นเช่นนี้ คุณจะรักษาพี่หม่าใช่ไหม?”

เฝิงอ้ายหมินจ้องไปที่เฝิงเสียวหว่าน"คุณนี่มันโง่จริงๆ เขาไม่อยากแต่งงานกับคุณ คุณยังจะพูดแทนเขาอีก"

“ท่านปู่ ฉันเคยบอกท่านแล้วว่า ฉันจะไม่แต่งงาน แค่อยากอยู่เคียงข้างท่านตลอดไป”

เฝิงเสียวหว่านพูดขึ้นทันที

เมื่อได้ยินคำพูดของเฝิงเสียวหว่าน ดวงตาของเฝิงอ้ายหมินก็เปลี่ยนเป็นสีแดง เขารู้สึกเอ็นดูและปวดใจเมื่อเห็นหลานสาวคนนี้

อันที่จริง เมื่อหลายสิบปีก่อน เฝิงอ้ายหมินและเฝิงอ้ายกั๋วเป็นทหารทั้งคู่

ไม่เพียงเท่านั้น แต่ลูกหลานของพวกเขา ล้วนเป็นนักรบเพื่อประเทศและประชาชน

20 ปีที่แล้ว ลูกชายและลูกสะใภ้ของเฝิงอ้ายหมินอยู่ในสนามรบ ลูกชายเสียชีวิตในที่เกิดเหตุ และลูกสะใภ้ได้รับบาดเจ็บสาหัส

เมื่อลูกสะใภ้กำลังจะตาย เฝิงเสียวหว่านซึ่งยังไม่ครบกำหนดคลอด ก็ได้ผ่าคลอดก่อนกำหนด

ส่วนลูกสะใภ้ของเฝิงอ้ายหมิน หลังจากที่เฝิงเสียวหว่านเกิด เธอได้เห็นเพียงครั้งเดียวและเสียชีวิต

นั่นคือตั้งแต่นั้นมา เฝิงอ้ายหมินได้ออกจากสนามรบและอาศัยอยู่กับหลานสาวของเขามาโดยตลอด

“ปู่แก่แล้ว มีชีวิตอยู่มายาวนาน อยู่มาพอแล้ว ผมมีเวลาอยู่กับคุณไม่มากแล้ว ผมไม่ขอสิ่งใด ขอเพียงเมื่อผมตายแล้ว จะมีคนคอยดูแลคุณแทนผม ถึงตายผมก็จะตายตาหลับ”

เฝิงอ้ายหมินพูดกะทันหัน และร้องไห้ออกมา

“ท่านปู่ อย่าพูดอย่างนั้น ท่านมีสุขภาพแข็งแรงและอายุยืนยาวอย่างแน่นอน”