The king of War นิยาย บท 959

ตอนนี้เจียงสยงบาดเจ็บสาหัส หัวหน้ารองกับหัวหน้าสามคิดว่า เขาเป็นแค่คนป่วยเกินเยียวยา เป็นคนไร้ประโยชน์ที่อยู่ได้อีกไม่นาน

แม้เมื่อก่อนเจียงสยงจะมีพละกำลัง ที่ลึกล้ำจนยากจะคาดเดา ถึงพวกเขาร่วมมือกัน ก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา แต่นั่นกลายเป็นอดีตไปแล้ว

หัวหน้ารองกับหัวหน้าสามไม่กังวลสักนิด เจียงสยงจะทำอะไรพวกเขาได้

“นายกำลังรนหาที่ตาย!”

เจียงสยงโมโหสุดขีด ในดวงตาแดงก่ำ ฉายแววอาฆาต “คุณหยางไม่ใช่คนที่พวกนายจะดูถูกได้ พวกนายรีบขอโทษคุณหยางเดี๋ยวนี้ ไม่งั้นอย่าโทษฉัน ที่ต้องลงโทษพวกนายตามกฎตระกูล”

เมื่อเขาพูดจบ ผู้อาวุโสคนหนึ่ง ปรากฏตัวข้างหลังเจียงสยงอย่างเงียบๆ มองหัวหน้ารองกับหัวหน้าสาม ด้วยใบหน้าเฉยชา

“กฎตระกูลเหรอ”

หัวหน้าสามแสยะยิ้ม “ขอถามหน่อย เราทำผิดกฎตระกูลข้อไหน คุณจะลงโทษพวกเรายังไง”

หัวหน้ารองก็หัวเราะ แล้วพูดว่า “จะให้เราขอโทษเด็กน้อยคนนี้ ไม่มีทาง อย่าว่าแต่ลงโทษเราตามกฎตระกูลเลย ถึงคุณจะฆ่าเรา ก็ไม่มีทางเป็นไปได้!”

ท่าทีของทั้งสองคนแน่วแน่มาก นั่นก็คือไม่มีทางขอโทษ

การเป็นหนึ่งในผู้มีอำนาจของตระกูลเจียง ข้างกายเจียงสยงมีผู้แข็งแกร่ง แล้วข้างกายพวกเขา จะไม่มีผู้แข็งแกร่งได้อย่างไร

ผู้คุ้มกันที่ดูแข็งแกร่งสองสามคน ปรากฏตัวด้านหลังหัวหน้ารองกับหัวหน้าสามเรื่อยๆ จ้องเจียงสยงด้วยแววตาดุร้ายราวกับเสือ

ราวกับว่าถ้าเจียงสยงกล้าสั่งให้แตะต้องหัวหน้ารองกับหัวหน้าสาม พวกเขาก็กล้าจัดการเจียงสยง

ทั้งตระกูลเจียง ปกคลุมไปด้วยกลิ่นดินปืน

หยางเฉินหรี่ตาทั้งสองข้างลงเบาๆ หลังเขารู้ว่าเจียงสยง เป็นผู้นำตระกูลเจียง เดิมทียังคิดว่าตระกูลเจียงแข็งแกร่งไม่สามารถทำอะไรได้ คำพูดของเจียงสยงล้วนเป็นใหญ่

ดูท่าว่าตอนนี้จะไม่ใช่เช่นนั้น

ตาเฒ่าสองคนนี้ ดูเหมือนจะคิดว่าเจียงสยง ใกล้จะไม่ไหวแล้ว จึงคิดจะแก่งแย่งตำแหน่งผู้นำ

“พวกนายคิดจะแบ่งแยกตระกูลเจียงใช่ไหม”

เจียงสยงสะกดกลั้นความโกรธ และกัดฟันถามขึ้น

เขาอยากแตะต้องหัวหน้ารองกับหัวหน้าสามมาก แต่เขารู้ดีแก่ใจ ถ้าแตะต้องสองคนนี้ ตระกูลเจียงต้องกลายเป็นเพียงประวัติศาสตร์แน่นอน

อย่าว่าแต่ตระกูลที่เป็นรองตระกูลคิงกวน ขนาดตระกูลอันดับหนึ่งของเมืองกษัตริย์กวน ก็ไม่น่าจะรักษาเอาไว้ได้

“เราไม่ได้อยากแบ่งแยกตระกูลเจียง แต่ผู้นำเอาแต่บีบบังคับคนอื่น บีบบังคับเราสองคน ใช้กฎตระกูลมาเล่นงานเรา เพราะคนนอกสองคนนี้”

หัวหน้ารองหัวเราะแล้วพูดว่า “เราแค่ทำเพื่อปกป้องตัวเอง หลีกเลี่ยงไม่ให้ผู้นำหาข้ออ้าง ใช้โอกาสมาลงโทษเรา ทำให้เราหายไป”

หัวหน้าสามสีหน้าอึมครึม จ้องเจียงสยงแล้วพูดว่า “เรายอมรับว่าคุณเป็นผู้นำตระกูลเจียง แต่ถ้าคุณเห็นแก่ประโยชน์ส่วนตน ไม่สนใจความปลอดภัยของตระกูลเจียง ตอนนี้เราคงทำได้เพียงให้คุณวางมือให้คลื่นลูกใหม่”

เจียงสยงโกรธจนแสยะยิ้มออกมา “ไม่สนใจความปลอดภัยของตระกูลเจียงงั้นเหรอ ฉันทำเรื่องร้ายแรงมากขนาดนั้น จนไม่สนใจความปลอดภัยของตระกูลเหรอ”

“คุณเป็นผู้นำของตระกูล ถ้าจะหาหมอเทวดามารักษาจริง จำเป็นต้องผ่านการยินยอม จากหัวหน้าทั้งห้าอย่างพวกเราเสียก่อน”

หัวหน้ารองยิ้มเย็นชา “แต่ดูคุณสิ กลับหาเด็กสองคนตามอำเภอใจ จะให้มารักษาคุณ ขืนคุณเป็นอะไรขึ้นมา ตระกูลเจียงยังไม่มีผู้สืบทอด เมื่อถึงตอนนั้นต้องวุ่นวายแน่นอน”

“ถ้าตระกูลอื่นใช้โอกาสนี้เล่นงานตระกูลเจียง ตระกูลเจียงจะเลือกยังไง”

“ในเมื่อคุณเป็นผู้นำตระกูลเจียง ก็ต้องรับผิดชอบตระกูลเจียง คุณหาหมอเทวดาได้ แต่จะหาใครก็ไม่รู้ มารักษาคุณไม่ได้”

เมื่อหัวหน้ารองพูดออกมา หัวหน้าสามก็พูดต่อ “ใช่ คุณจะหาหมอเทวดา ต้องผ่านการยอมรับของหัวหน้าทั้งห้าก่อน ถึงจะทำได้”

ทั้งสองเข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ย ความหมายชัดเจนมาก นั่นก็คือไม่ให้เฝิงเสียวหว่านรักษาเจียงสยง

จะหาคนมารักษาได้ แต่ต้องให้พวกเขาเห็นด้วยก่อน

“บังอาจ!”

เจียงสยงโมโหจนตวาดออกมา “ฉันเจียงสยง เป็นผู้นำตระกูล ขนาดฉันจะหาหมอเทวดามารักษาตัวเอง ยังทำไม่ได้อย่างนั้นเหรอ”

“พวกนายเอาแต่พูดว่ายอมรับฉันเป็นผู้นำตระกูลเจียง แต่การกระทำของพวกนายทุกอย่าง เรียกว่ายอมรับไหม”