The king of War นิยาย บท 962

“หัวหน้ารองกับหัวหน้าสาม เอาแต่จะให้พวกนายเลือกข้าง งั้นพวกนายก็เลือกข้างมาสิ!”

“คนอย่างเจียงสยงไม่เคยเอาเปรียบพวกนาย ไม่ว่าใครในบรรดาพวกนายทำผิด มีครั้งไหนที่ฉันไม่อภัยให้พวกนายบ้าง”

“ในเมื่อพวกนายลืมเรื่องในอดีตหมดแล้ว แถมยังพุ่งเป้าเล่นงานฉัน บีบบังคับให้ฉันหมดหนทาง งั้นหลังจากพวกนายเลือก ก็อย่ามาเสียใจภายหลังอีก”

หลังเจียงสยงพูดออกมา ในบรรดาคนที่รวมหัวหน้ารองกับหัวหน้าสามอยู่ในนั้น ต่างพากันหน้าเปลี่ยนสี

ตอนนี้เจียงสยง ยืนหลังตรง บนตัวมีออร่าของผู้สูงส่งตั้งแต่หัวจรดเท้า

จู่ๆ หัวหน้าทั้งห้า รู้สึกเหมือนทำอะไรผิด เดิมทีเจียงสยงควรเป็นผู้นำตระกูลเจียงอยู่แล้ว

“ผู้นำ เราไม่ได้พุ่งเป้าเล่นงานคุณ แต่คุณหาหมอไม่เก่งมาตามใจชอบ นี่เป็นการไม่รับผิดชอบต่อตัวเอง การไม่รับผิดชอบต่อตัวเอง คือการไม่รับผิดชอบต่อตระกูลเจียง”

หัวหน้าสี่เอ่ยขึ้น “เพราะคุณเป็นผู้นำตระกูล ถ้าคุณเป็นอะไรไปกะทันหัน ตระกูลเจียงต้องวุ่นวายแน่นอน เมื่อถึงตอนนั้นตระกูลอื่นต้องมีโอกาส และเป็นหายนะร้ายแรงต่อตระกูลเจียง”

หัวหน้าห้าก็พูดว่า “ใช่ ถ้าคุณหาหมอเทวดาที่รักษาคุณมาได้จริง พวกเราไม่ยอมให้คุณวางมือให้คลื่นลูกใหม่อยู่แล้ว”

“เพราะคุณเป็นผู้แข็งแกร่งแดนราชาขั้นปลาย เพียงคนเดียวของตระกูลเจียง ถ้าไม่มีคุณ ฐานะของตระกูลเจียง ในเมืองกษัตริย์กวน จะต้องตกต่ำลงอย่างแน่นอน”

หัวหน้าใหญ่ก็พูดขึ้นว่า “จากความเห็นของผม จะให้โอกาสผู้นำอีกครั้ง เมื่อกี้หลงเฟยพูดไปแล้วไม่ใช่เหรอ หมอเทวดาที่หามาในครั้งนี้ จะรักษาผู้นำได้ ภายในหนึ่งเดือน”

“ผมว่าถ้าในหนึ่งเดือน หมอเทวดาน้อยรักษาอาการป่วยของผู้นำให้หายได้ หัวหน้าทั้งห้าอย่างพวกเรา จะร่วมมือกันช่วยผู้นำ ทำให้ตระกูลเจียงยิ่งแข็งแกร่ง รุ่งเรืองขึ้น”

“ถ้ารักษาผู้นำไม่หาย ผู้นำก็ต้องวางมือให้คลื่นลูกใหม่”

ทันใดนั้น หัวหน้าสามไม่ได้มีท่าทีแข็งกร้าวเหมือนเมื่อครู่

หัวหน้ารองกับหัวหน้าสาม สีหน้าไม่สู้ดีเป็นอย่างมาก

“เด็กสาวอายุยี่สิบกว่าปี จะเป็นหมอเทวดาได้ยังไง”

หัวหน้ารองแสยะยิ้ม แล้วถามขึ้น

หัวหน้าสามท่าทีแข็งกร้าว “ฉันก็ไม่เชื่อว่าเธอเป็นหมอเทวดา วันนี้เจียงสยงต้องลงจากตำแหน่ง!”

เจียงสยงพูดอย่างไม่ลังเลว่า “พวกนายเอาแต่พูด ไม่เชื่อว่าเธอเป็นหมอเทวดา งั้นหลายปีมานี้ พวกนายหาหมอเทวดามาให้ฉันมากมาย ก็รักษาฉันไม่ได้ ถึงขนาดที่การรักษาของพวกเขา ไม่มีประโยชน์กับฉันสักนิด”

“ทำไมยาที่เสียวหว่านให้ฉันกินติดต่อกันแค่สองเม็ด ถึงทำให้อาการของฉันคงที่ได้ วันนี้ฉันเกือบตาย แต่เธอช่วยชีวิตฉันกลับมา นี่ยังพิสูจน์ไม่ได้เหรอ ว่าเธอคือหมอเทวดา”

หัวหน้ารองส่ายหน้า “ใครจะไปรู้ว่าเธอทำได้ยังไง ไม่แน่อาจเป็นแค่ความบังเอิญ การรักษาของหมอเทวดาที่เชิญมาก่อนหน้านี้ อาจเพิ่งได้ผลกับคุณก็ได้”

“หัวหน้ารอง ตอนยังหนุ่ม คุณเคยผ่าตัดส่วนปอด แต่เพราะตอนนั้นเงื่อนไขการรักษาไม่ค่อยดี หลังผ่าตัดไม่ได้ทำให้อาการไอ มีเสมหะของคุณหาย และทำให้เสมหะสะสม จนขัดขวางทางเดินหายใจ ระบบหายใจไม่แข็งแรง”

“ตอนนี้อายุมากแล้ว อาการป่วยเกี่ยวกับปอดรุนแรงขึ้น ตอนนี้เป็นมะเร็งปอดระยะเริ่มต้น หัวหน้ารองน่าจะรู้แล้ว และเริ่มรักษาแล้วใช่ไหม”

“ถ้าฉันเดาไม่ผิด หมอที่คุณไปหา ผ่าตัดเอาปอดส่วนหนึ่งของคุณออกใช่ไหม”

“แต่สิ่งที่ฉันบอกคุณได้ก็คือ ถึงคุณผ่าตัด อย่างมากก็อยู่ได้อีกแค่สองปี”

ขณะนั้น เฝิงเสียวหว่านมองหัวหน้ารองแล้วเอ่ยขึ้น

เมื่อเธอพูดออกมา สีหน้าของหัวหน้ารองตกใจมาก จู่ๆ ก็ยืนอึ้งอยู่ที่เดิม

เพราะเฝิงเสียวหว่านพูดถูก เขาปิดเรื่องนี้กับทุกคน นอกจากแพทย์เจ้าของไข้ ก็ไม่มีใครรู้

งั้นหมายความว่า เฝิงเสียวหว่านดูอาการของเขาออกจริงๆ

ตอนตรวจพบปัญหาพวกนี้ ต้องตรวจตั้งเยอะตั้งแยะ แถมวันที่สอง ถึงจะรู้ผล

แต่เฝิงเสียวหว่านเพิ่งเจอเขาวันแรก ถึงขนาดที่ไม่ได้แตะต้องตัวเขา ก็รู้อาการป่วยของเขา