TRICK TO LOVE หลอกให้รัก นิยาย บท 53

“ทิชา”

“หืม”

“แกอยู่คนเดียวได้ไหม พอดีมาร์คมาหาฉันน่ะว่าจะออกไปกินข้าวด้วยสักแป๊บนึง แต่ไม่นานหรอก”

“อยู่ได้ แกไปเลย” ทิชารีบตอบไป เพราะไม่ต้องการให้เพื่อนทะเลาะกับแฟนเรื่องเล็กๆ น้อยๆ อย่างน้อยความสัมพันธ์ของเพื่อนน่าจะสำคัญกว่าเธอในตอนนี้

“แน่ใจนะ”

“ฉันอยู่ได้ แกไปเถอะน่า ไม่ต้องห่วงฉัน” โชคดีที่ฤทธิ์ของยาที่กินไปเมื่อครึ่งชั่วโมงที่แล้ว ทำให้อาการของเธอเริ่มดีขึ้น แต่มันก็ไม่ได้ดีขึ้นทั้งหมดซะทีเดียว

“มาร์คน่าจะมารอแล้ว งั้นเดี๋ยวฉันรีบไปรีบมานะ” ทิชาพยักหน้ารับ ก่อนที่เอนจอยจะลุกจากโซฟาตัวเดียวกันพร้อมกับสะพายกระเป๋าเดินไปที่ประตู “อ้าว ไมล์มาด้วยเหรอ”

“…” ทิชาหันไปมองเมื่อได้ยินชื่อบุคคลที่สามอีกคนนึง แล้วได้เผลอสบตากับเขาตรงๆ หลังจากไม่ได้พูดคุยหรือพบหน้ากันมานานหลายเดือน

“อืม พอดีมันอยู่กับเค้าอะ พอได้ยินว่าทิชาไม่สบายมันก็เลยขอมาด้วย” มาร์คตอบแฟนตัวเองด้วยท่าทีกังวลเล็กน้อย เพราะไม่รู้ว่ามันเป็นการล้ำเส้นของทิชาหรือเปล่า

“งั้นดีเลย ให้ไมล์ช่วยอยู่เป็นเพื่อนทิชาก่อนเราจะกลับมาได้หรือเปล่า”

“ได้สิ” พันไมล์ตอบด้วยน้ำเสียงสุภาพ แล้วจ้องมองเข้ามาในห้องเพื่อกะประเมินสีหน้าของคนตัวเล็ก

“ทิชาแกว่าไง”

“อือ แกรีบไปเถอะ” ยังไงตอนนี้เธอกับลูแปงก็เลิกลากันไปแล้ว คำสัญญาที่ว่าจะไม่ให้มาที่ห้องคงไม่จำเป็นต้องทำตามอีกต่อ

“งั้นเราฝากดูทิชาด้วยนะไมล์ เผื่อมันไข้ขึ้นอีกรอบ”

“ครับ” เมื่อเอนจอยได้ยินแบบนั้นจึงก้าวเดินออกมาจากห้องของเพื่อนรัก โดยมีพันไมล์เดินเข้ามายืนอยู่ในห้องแทน ไม่นานนักเสียงประตูก็ถูกปิดลง โดยที่ชายหนุ่มยังยืนอยู่ที่หน้าประตูไม่กล้าขยับเขยือนโดยไม่ได้รับคำอนุญาต

“มานั่งก่อนสิ อยากยืนอยู่ตรงนั้นตลอดเหรอ”

“ทิชาเป็นยังไงบ้าง ไหวใช่ไหม” พันไมล์ก้าวเดินมานั่งบนโซฟาชุดฝั่งตรงข้าม ทันทีที่ได้ยินเสียงอนุญาตจากเจ้าของห้อง

“ไหว เราเริ่มดีขึ้นแล้ว”

“รอบนี้เป็นเหมือนเดิมเหรอ”

“ไม่ใช่ อยู่ดีๆ ก็เป็นเฉยเลย” คงเป็นเพราะเธอเอาแต่ร้องไห้ไม่ยอมกินข้าวกินปลา ร่างกายก็เลยรับกับความอ่อนแอที่ถาโถมเข้ามาไม่ไหว ทิชาสบสายตาคู่นั้นของพันไมล์ก็พบว่าเขาดูอ้ำอึ้งเหมือนอยากจะถามอะไร แต่ก็ไม่กล้าพูดออกมา “ไมล์ดูเหมือนมีอะไรอยากถามเรานะ”

“เลิกกับเขาแล้วเหรอ”

“…”

“เราไม่ได้ตั้งใจแอบฟังนะ แต่พอดีเราอยู่กับมาร์คพอดีเลยได้ยินน่ะ”

“เราไม่ได้ว่าอะไรสักหน่อย ไม่เห็นต้องอธิบายเลย” ร่างเล็กยิ้มตอบ พันไมล์ก็ยังคงเป็นพันไมล์อยู่เสมอ เขายังมีท่าทีอบอุ่นให้กับเธอตลอดเวลา “ก็อยากที่ไมล์รู้นั่นแหละ”

“ทะเลาะกันนักเลยเหรอ เราขอโทษที่ถามนะ”

“ก็หนักเหมือนกัน” จะว่าไปแล้วมันคงหนักที่สุดในชีวิตของเธอเลยก็ได้ เพราะมันเป็นความผิดหวังที่มาจากรักครั้งแรกที่ไม่ได้เผื่อใจยอมรับ

“ตอนนี้โอเคบ้างหรือยัง เราหมายถึงความรู้สึกไม่ใช่อาการป่วยนะ”