TRICK TO LOVE หลอกให้รัก นิยาย บท 25

หลายวันต่อมา…

กริ๊งงงงง กริ๊งงงงง~ เสียงโทรศัพท์ราคาแพงแผดเสียงดังลั่น ทำให้คนตัวเล็กที่กำลังนอนเล่นโทรศัพท์ของตัวเองอยู่นั้นค่อยๆ เหลือบสายตามองโทรศัพท์อีกเครื่องที่วางอยู่ใกล้ๆ

“ลูแปงโทรศัพท์” ริมฝีปากบางเปล่งเสียงบอกคนตัวสูงที่กำลังยืนสูบบุหรี่อยู่นอกระเบียงด้วยน้ำเสียงที่ดังกว่าปกติ ส่งผลให้คนข้างนอกหันกลับมามองแล้วเลิกคิ้วถามด้วยความสงสัย ทิชาจึงชูโทรศัพท์แทนที่จะพูดเป็นคำตอบ ก่อนจะวางมันลงที่เดิม

‘คนสวย’

“ครับคนสวย” ลูแปงเดินกลับเข้ามาในห้องนอนสีเหลี่ยมแล้วคว้าโทรศัพท์บนเตียงขึ้นไปรับสายด้วยน้ำเสียงที่ทุ้มนุ่มอย่างที่ทิชาไม่เคยได้ยินมาก่อน

(วันนี้มาไวหน่อยได้ไหมครับลูก)

“มีอะไรหรือเปล่าครับ”

(แม่คิดถึงน่ะ)

“ผมก็คิดถึงเหมือนกัน”

(ปากหวานกว่าพ่ออีกนะเรา)

“ก็ผมคิดถึงคนสวยของผมจริงๆ นี่หน่า” ทิชามองใบหน้ายิ้มแย้มของลูแปงด้วยสายตาราบเรียบ แอบรู้สึกหงุดหงิดเล็กน้อยที่เขาคุยกับผู้หญิงคนอื่นอย่างออกรสออกชาติทั้งที่กำลังจีบเธอ ก่อนจะเบือนหน้าหนีไปอีกทางแล้วยกโทรศัพท์ตัวเองขึ้นมาเล่น

(วันนี้ไปรับน้องเคทมาด้วยนะลูก เห็นลุงแดร็กบอกว่าจะมาช้าสักหน่อย)

“ได้ครับ”

(ครับ งั้นแม่ไม่กวนแล้ว)

“สำหรับคนสวยผมมีเวลาให้เสมอ”

(สาวๆ ติดตรึมแล้วมั้ง)

“ผมจะมีแค่คนสวยคนเดียวก็พอแล้วครับ” เสียงพูดคุยของลูแปงทำทิชารู้สึกรำคาญใจจนทำให้เธอก้าวขาลงจากเตียงหมายจะเดินออกมาจากห้องนอน แต่ก็ถูกลูแปงคว้าเอวไว้เสียก่อน

(ฮะๆ อย่าให้แม่รู้ว่าไปปากหวานหักอกลูกสาวชาวบ้านเขาแล้วกัน)

“ไม่มีหรอกครับ งั้นแค่นี้นะครับแม่”

(จ้ะ) ลูแปงกดวางสายแล้วจึงโยนโทรศัพท์ลงบนเตียงขนาดคิงไซซ์ ก่อนจะเอ่ยถามประชิดใบหูเล็กด้วยน้ำเสียงหยอกล้อ

“หึงเหรอ ทำหน้ามุ่ยเชียว”

“หึง? ฉันนี่นะหึง อย่าหลงตัวเองไปหน่อยเลย” ทิชาปรับสีหน้ากลับมาเป็นปกติ เมื่อรับรู้ว่าคนปลายสายคือแม่ของลูแปงไม่ใช่ผู้หญิงคนอื่นอย่างที่คิด ถึงแม้ว่าความสัมพันธ์ของเธอกับลูแปงจะไม่ใช่คนรักกัน แต่ทว่ามันก็ดูน่ารังเกียจอยู่ดีหากเขามีใครอีกคนแล้วยังมาอาศัยอยู่กับเธอแบบนี้

“ไม่ได้หึง แต่หน้านิ่วคิ้วขมวดขนาดนี้เนี่ยนะ” ลูแปงยังคงหยอกล้อเจ้าของร่างเล็กบนหน้าตักอย่างเข้าข้างตัวเอง เพราะตลอดเวลาที่เขาพูดคุยกับผู้เป็นแม่ผ่านโทรศัพท์สายตาเขาเหลือบมองใบหน้าสะสวยเป็นระยะๆ และเห็นว่าเธอทำหน้าไม่สมอารมณ์ตั้งแต่ได้ยินเขาเรียกผู้เป็นแม่ว่าคนสวยแล้ว

“เมื่อไรนายจะกลับไปสักที ฉันอยากอยู่เป็นส่วนตัวบ้าง”

“หนึ่งอาทิตย์ตามที่ตกลงกันไว้” ถึงแม้จะมีช่วงที่ทั้งคู่ต่างต้องไปเรียนหรือแยกย้ายกันไปสังสรรค์ แต่ทุกๆ วันเขาก็จะกลับมานอนที่คอนโดของทิชาเสมอ “หรือเธออยากเปลี่ยนบรรยากาศไปนอนที่คอนโดฉันบ้างล่ะ”

“ไม่ล่ะ ฉันไม่อยากไป”

“วันนี้วันเกิดแม่ฉันนะ อย่าลืมแต่งตัวสวยๆ ล่ะ ฉันจะพาเธอไปด้วย”

“ฉันไม่อยากไป”