TRICK TO LOVE หลอกให้รัก นิยาย บท 30

หลายวันต่อมา…

“สวัสดีค่ะครูทิชา พวกหนูกลับแล้วน้า”

“สวัสดีจ้า ไว้เจอกันวันอังคารนะเด็กๆ” ทิชายิ้มรับท่าทีน่าเอ็นดูของเด็กน้อยวัยเจ็ดขวบพร้อมกับยกมือรับไหว้พวกเธอที่ต่างพากันเข้ามาร่ำลา

“คุณทิชามีผู้ชายคนนึงอ้างตัวว่าเป็นแฟนคุณทิชาจะเข้ามาที่สระครับ”

“แฟนทิชาเหรอคะ” คนโดนอ้างขมวดคิ้วที่ได้ยินแบบนั้น แต่ก็พอจะรู้ว่าผู้ชายที่อ้างตัวว่าเป็นแฟนเธอคือใคร “พี่ไนน์ดูความเรียบร้อยที่สระแล้วกลับได้เลยนะคะ เดี๋ยวทิชาออกไปดูเองก็แล้วกันค่ะ”

“ครับ” หลังจากนั้นเท้าเล็กก็ก้าวเดินตรงมาด้านหน้าของสระว่ายน้ำเพื่อมองหาลูแปงผู้ชายที่อ้างตัวว่าเป็นแฟนของเธอทั้งที่ไม่ใช่ เธอรู้ดีว่ามีเขาอยู่คนเดียวที่กล้าทำอะไรแบบนี้ ทิชายืนมองเขาอยู่สักพักรอให้เด็กๆ และผู้ปกครองของพวกเธอออกไปจากตรงนี้เสียก่อน

“มาทำไม”

“มารับเธอ”

“ไม่จำเป็น ฉันกลับเองได้” ทิชาตอบด้วยน้ำเสียงราบเรียบ ก่อนจะมองเจ้าของใบหน้าหล่อเหลาด้วยสายตาไม่พอใจในเวลาต่อมา “ทีหลังอย่าบอกคนอื่นว่าเป็นแฟนฉันมั่วซั่วอีก ฉันไม่ชอบ”

“อ๋ออออ…ต้องบอกว่าเป็นผัวถึงจะถูกใช่ไหม” ลูแปงไม่ได้มีความสนใจในท่าทีไม่สบอารมณ์ของคนตัวเล็กเลยสักนิด แถมเขายังลอยหน้าลอยตายักคิ้วลิ่วตาใส่เธออีกด้วย

“ลูแปง!”

“หึ ปฏิเสธไม่ได้เพราะมันเป็นความจริงสินะ”

“ความจริงก็คือนายไม่ได้เป็นอะไรกับฉันนะ อย่าสำคัญตัวผิด”

“แต่ถ้าเพื่อนในมหาลัยกับพ่อแม่เธอรู้ว่าฉันเป็นผู้ชายที่นอนกับเธอทุกคืนจะเป็นยังไงนะ” แค่คิดลูแปงก็รู้สึกว่าเขาเป็นผู้ชนะแล้วล่ะสิ เพราะเขารู้ดีว่าทิชากลัวว่าเพื่อนหรือใครจะรับรู้ว่าเธอกับเขามีความสัมพันธ์ลึกซึ้งต่อกัน

“แล้วถ้ากลับกัน ฉันเอาเรื่องเลวๆ ที่นายทำกับฉันไปบอกพ่อแม่นายบ้างล่ะ จะเป็นยังไง”

“แม่ฉันก็คงโกรธ แต่สุดท้ายแม่ฉันก็จะติดต่อไปขอพบพ่อแม่เธอแล้วคุยเรื่องของเราไง ไม่รู้เหรอว่าแม่ฉันยิ่งถูกใจเธออยู่ด้วย”

“…” นั่นมันคงจะหมายถึงเรื่องเกี่ยวดองกันสำหรับสองตระกูล ทิชาลืมนึกถึงเรื่องนี้ไปเสียสนิท

“ถ้าไม่อยากให้ผูกมัดเธอมากกว่านี้ หยุดดื้อด้านแล้วมาขึ้นรถสักที”

“น่ารำคาญ” หญิงสาวสบถอย่างหัวเสียเพราะรู้ว่าตัวเองสู้อะไรอีกฝ่ายไม่ได้ ก่อนจะหมุนตัวเตรียมเดินกลับเข้ามาเก็บกระเป๋าสะพายและของส่วนตัว

“จะไปไหน ฉันบอกให้มาขึ้นรถ”

“ฉันก็กำลังจะไปเอากระเป๋าไง รอไม่ได้เหรอ” เมื่อได้รับคำตอบกับสายตาไม่พอใจที่มองกลับมาลูแปงก็เงียบแล้วกระตุกยิ้มมุมปากพิงรถมองกลับไปด้วยความพึงพอใจ ก่อนที่ทิชาจะเดินลับสายตาเข้าไปด้านในและกลับออกมากับกระเป๋าสะพายใบโปรดของตัวเอง

“วันนี้ฉันจะไปวันเกิดเพื่อนที่ครูซผับ จะไปไหม”

“ไม่ไป” ลูแปงไม่ได้เซ้าซี้อะไรทิชาเพราะรู้ว่าเธอคงเหนื่อยจากการสอนเด็กๆ ว่ายน้ำ แล้วหันมาสนใจถนนตรงหน้าทันที

@คอนโดทิชา

ทั้งสองคนเดินเข้ามาในคอนโดหรูราคาแพงหูฉี่พร้อมๆ กัน ถึงแม้ว่าทิชาจะปฏิเสธไม่ยอมให้ลูแปงขึ้นมาบนห้องเธอหลายต่อหลายครั้งเพราะต้องการพักผ่อนเพียงลำพัง แต่เขาก็ไม่ยอมฟังและดึงดันที่จะขึ้นมาบนห้องเธอให้ได้

“จะนอนแล้วเหรอ” เจ้าของร่างสูงถามเมื่อเห็นร่างเล็กเดินเข้าไปในห้องนอนและกลับออกมาพร้อมกับชุดนอนแบรนด์เนมเพื่อเข้าไปหยิบน้ำในห้องครัวมาดื่มก่อนนอน

“อือ” ทิชาวางแก้วน้ำลงบนโต๊ะอาหารแล้วเดินกลับเข้ามาล้มตัวนอนลงบนเตียงโดยมีลูแปงเดินตามเข้ามาเงียบๆ “ถอดชุดทำไม?”

“ยังไม่ถึงเวลานัด ฉันเลยจะนอนพักเอาแรง” เขาตอบแล้วจึงปลดเปลื้องอาภรณ์เกือบทั้งหมดเหลือไว้เพียงแต่บ็อกเซอร์สีดำติดตัว แล้วเปิดตู้เสื้อผ้าแขวนมันไว้อย่างเป็นระเบียบราวกับเป็นห้องของตัวเอง