TRICK TO LOVE หลอกให้รัก นิยาย บท 33

“อ๊าาาาาา~” ร่างเล็กเกร็งร่างกายอย่างอัตโนมัติเมื่อปลายหัวเห็ดค่อยๆ สอดแทรกผ่านความอ่อนนุ่มบริเวณใจกลางความเป็นเข้ามาด้วยความอยากลำบาก ความใหญ่โตยังคงสร่างความเจ็บปวดและเสียวซ่านให้เธอไปพร้อมๆ กัน

“อย่าเกร็ง ของเธอมันบีบ…” ลูแปงเอ่ยบอกประชิดใบหูเล็กจากทางด้านหลัง โดยที่มือทั้งสองข้างของเขายังประคองเอวเล็กในขณะที่เธอนั่งลงมาบนตัวตนของเขาอย่างช้าๆ “อ้าขาแล้ววางบนเตียงมันจะได้เข้าง่ายๆ”

ทิชาทำตามที่คนตัวสูงบอกอย่างว่าง่าย แต่เมื่อเห็นร่างกายตัวเองผ่านกระจกบานใหญ่ที่กำลังสะท้อนภาพน่าสยิวก็รู้สึกเขินอายขึ้นมาเสียอย่างนั้น เธอไม่เคยเห็นส่วนที่เป็นความลับของตัวเองเลยสักครั้ง ไม่คิดว่าการติดกระจกเพื่อใช้ส่องเวลาแต่งตัวจะเป็นปัญหาในภายหลังขนาดนี้

“อ๊าาาา~ พอแล้วมันลึกเกินไป”

“ยังเข้าไม่หมดเลย ไม่เชื่อดูกระจกสิ” ร่างเล็กเลื่อนสายตามองกระจกตรงหน้าก็เห็นว่าใจกลางความเป็นสาวกลืนกินความใหญ่โตเข้าไปได้เพียงแค่ครึ่งเดียว แต่ถึงอย่างนั้นมันก็สร้างความจุกเสียดให้เธอมากเลยทีเดียว

“แต่ฉันจะไม่ไหวลูแปง”

“อย่างอแง เอาเข้าไปอีกนิดนึงนะ” น้ำเสียงออดอ้อนของคนข้างหลัง ทำให้ทิชาถอนหายใจออกมาเบาๆ แล้วยอมขยับตัวลงมาอีกนิดตามที่เขาร้องขอ แต่ทว่าอีกฝ่ายกลับกระแทกส่วนขึ้นมาจนสิ่งนั้นมันเข้ามาจนหมด

“อ๊ะ!”

“เห็นไหมมันเข้าได้หมดเลย ของเธอมันเข้ากับฉันมากขนาดนี้เลยนะเนี่ย” ฟันคมขบเม้มแผ่นหลังนวลเนียนจนเกิดรอยแดงอ่อนๆ ในขณะที่มืออีกข้างของเขาเลื่อนมือสัมผัสติ่งเกสรแล้วบดขยี้มันไปด้วย “ขย่มเลย”

“อื้อออออ~ มะ…ไม่ได้”

“งั้นก็เอนหลังมาพิงฉัน” ลูแปงปล่อยมือทั้งสองออกจากใจกลางความเป็นสาวและเอวคอด ก่อนจะเปลี่ยนมาสอดมือไปใต้บั้นท้ายงอนงามเพื่อนยึดไว้ แล้วเป็นฝ่ายกระแทกกระทั้นความใหญ่โตเข้าหาร่างเล็กอย่างเนิบนาบ

“…” แรงกระแทกกระทั้นที่ค่อยๆ เพิ่มจังหวะถี่รัวและหนักหน่วงมากยิ่งขึ้น ทำให้ทิชากัดฟันแน่นจิกมือลงบนเตียงอย่างแรง

“อย่ากลั้นเสียง ร้องออกมาแล้วครางชื่อฉันด้วย” ลูแปงเอ่ยบอกคนบนหน้าตักด้วยน้ำเสียงกระเส่า เพราะเสียงครางของทิชาทำให้อารมณ์ดิบของเขาพลุ่งพล่านมากกว่าเดิม

“อ๊า~ ละ…ลูแปง”

นานหลายนาทีที่ลูแปงเป็นฝ่ายคุมเกมในครั้งนี้ แต่ดูเหมือนว่าเขายังจะไม่ใกล้ความรู้สึกที่ต้องการจะเสร็จสมเลยสักนิด ถึงแม้ว่าใจกลางความเป็นสาวจะบีบรัดตลอดท่อนเอ็นเขาจนปวดหนึบก็ตาม

พรึ่บ! เขาเลือกที่จะค่อยๆ ผ่อนแรงกระแทกลงอย่างช้าๆ จนหยุดนิ่ง ก่อนจะเปลี่ยนท่าทางโดยให้ทิชานอนราบบนเตียง แล้วจัดการนำความใหญ่โตสอดแทรกเข้าไปข้างในตัวเธออีกครั้ง แต่ครั้งนี้กลับเข้าไปได้อย่างง่ายดายเพราะน้ำหวานสีใสที่ไหลปริ่มออกมา

“ฉะ…ฉันจุก เบาๆ หน่อย”

“ทำใจครับ ผัวเธอใหญ่มาก” เขาเพิ่งรู้ว่าการที่ได้เห็นหน้าทิชาเวลาเสียวซ่านมันทำให้ความต้องการเขามากขึ้นเรื่อยๆ จนแทบจะระเบิดออกมา

“แต่ของนายมันใหญ่จนทำฉันเจ็บนะ”

“เดี๋ยวก็ชิน” เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ช่วยเหลืออะไรทิชาไม่ได้จริงๆ เพราะความใหญ่โตแบบฉบับชาวยุโรปของเขามันเป็นเสน่ห์อย่างนึงที่ทำให้ผู้หญิงพยายามเข้ามาหาความสนุกจากมัน

ลูแปงเลื่อนใช้มือทั้งสองข้างจับขาเรียวเล็กอ้าออกจนเห็นกลีบกุหลาบสีชมพูได้อย่างชัดเจน และยิ่งทำให้เขาอยากอัดกระแทกให้มันจดจำตัวตนของเขาไว้เพียงคนเดียว

“อ๊ะ! อ๊ะ! อ๊ะ!” ใบหน้าสะสวยเหยเกจากแรงที่พยายามสาดตะบี้ตะบันเข้ามาจนส่วนลึกที่เป็นจุดอ่อนของเธอถูกกระแทกซ้ำๆ เสียงครางดังขึ้นมาเป็นระยะก่อนจะขาดห้วงไปในตอนที่รู้สึกจุกจนเปล่งเสียงร้องไม่ได้

ร่างเล็กพยายามยกมือดันหน้าท้องแกร่งที่มีมัดกล้ามเนื้อเป็นลอนๆ ครั้งนี้เธอสังเกตเห็นรอยสักเขาได้อย่างชัดเจน ทั้งที่มีความสัมพันธ์ลึดซึ้งกันมาหลายต่อหลายครั้ง แต่ไม่เคยคิดอยากจะถามถึงความหมายของมันเลยสักครั้ง

“ฟิตฉิบ…อื้มมม~” ลูแปงโน้มลงมาตวัดเลียปลายถันสีชมพูอย่างมูมมามราวกับกระหายน้ำอย่างไรอย่างนั้น ก่อนที่เขาจะฝากรอยคิสมาร์กแสดงความเป็นเจ้าของไว้ทั่วเนินอกขาวเนียน “ชอบเวลาฉันเอาไหม”

“…” ทิชาเม้มปากแน่นกับคำถามที่ไม่ควรถามของลูแปง เธอไม่กล้าตอบทั้งที่เธอเริ่มรู้สึกพึงพอใจในเซ็กซ์ของเขาขึ้นมาบ้างแล้ว แม้ก่อนหน้านี้จะปฏิเสธเสียงแข็งแต่นับวันร่างกายของเธอมันยิ่งทรยศต่อความรู้สึก

ลูแปงช้อนสายตามองใบหน้าสะสวยเพื่อคาดคั้นเอาคำตอบ แต่ดูเหมือนเธอจะพยายามหลีกเลี่ยงคำตอบเมื่อพยายามหลับตาเบือนหน้าซุกเข้ากับหมอนใบใหญ่

“ทำไมไม่ตอบ”

“อ๊ะ!” ทิชาลืมตาขึ้นมามองคนตัวสูงที่ถอนความใหญ่โตแล้วอัดกระแทกเข้าหาเธออย่างแรงจนสุดความยาวของมัน

“ยังไม่ตอบอีก”

“ฉันไม่ทำแล้วนะ”

“ฉันไม่ได้จะเอาเธออีกรอบหรอก มานี่มา” ลูแปงตบที่ว่างหัวเตียงใกล้ๆ ในขณะที่เขานอนพิงหัวเตียงมองเธออยู่ เมื่อทิชาเดินมาหย่อนตัวนั่งลงบริเวณข้างๆ เตียง ลูแปงก็รีบคว้าเอวเธอรั้งเข้ามากอด

“มีอะไรพูดมาสิ”

“เป็นแฟนกันไหม ไหนๆ เราก็อยู่ด้วยกันขนาดนี้แล้ว”

“ที่ถามนี่พูดจริงพูดเล่น?” ทิชาถามออกมาอย่างไม่เชื่อหูตัวเอง เธอไม่คิดว่าลูแปงจะพูดคำๆ นี้ออกมาได้

“พ่อแม่ฉันชอบเธอ ส่วนฉันก็ชอบเธอเหมือนกัน ทำไมจะเป็นแฟนกันไม่ได้”

“มันไม่เกี่ยวว่าพ่อแม่นายจะชอบฉันหรือเปล่า มันเกี่ยวว่าฉันไม่เคยลืมสิ่งที่นายทำ”

“แล้วตกลงไหม”

“ยังจะถามอีกเหรอ เมื่อกี้ฉันว่ามันคือคำปฏิเสธนะ”

“โอเค เข้าใจละ” ลูแปงยังคงกอดร่างเล็กไว้แน่น ทำน้ำเสียงเหมือนเข้าใจความหายที่ทิชาพูดออกมาอย่างดิบดี

“ปล่อยสักที อย่ามากอด”

“กอดแฟนไม่ผิด กอดเมียก็ไม่ผิด”

“นี่ลูแปง ฉันบอกว่าไม่ไง”

“ไม่แปลว่าตกลง…ตามนี้นะ” ทิชาถอนหายใจเสียงดังให้กับความเอาแต่ใจของลูแปง เขาจะถามเธอทำไมในตั้งใจจะตีมึนรวบรัดเธอตั้งแต่แรกอยู่แล้ว…กวนประสาทชะมัด