TRICK TO LOVE หลอกให้รัก นิยาย บท 58

สองวันต่อมา…

“ขอโทษที่เราลงมาช้านะ พอดีติดธุระนิดหน่อย” ทิชาเอ่ยบอกพันไมล์ด้วยน้ำเสียงเหนื่อยหอบ หลังจากลูแปงออกไปทำธุระส่วนตัวของตัวเอง เธอจึงใช้โอกาสนี้ลงมาตามนัดของพันไมล์ทันที

“ไม่เป็นไรครับ”

“เราขอโทษแทนลูแปงที่ทำเรื่องไม่ดีกับไมล์ด้วยนะ”

“ทิชาไม่เห็นต้องขอโทษเลย ทิชาไม่ได้ทำอะไรผิด คนผิดคือเขา”

“ถึงอย่างนั้นเขาก็เป็นคนของเรา แต่เรากลับห้ามอะไรเขาไม่ได้” พันไมล์หันมามองหน้าทิชาทันทีที่ได้ยินคำพูดพวกนั้นจากปากเธอ เขารู้สึกไม่พอใจเล็กน้อยที่ได้ยินแบบนั้น แต่ก็ยังคงตีหน้านิ่งเฉยราบกับไม่ได้คิดอะไร

“ทิชากลับมาคบกับเขาแล้วเหรอ”

“ยัง…” ถึงจะตอบออกมาอย่างนั้น แต่ระหว่างเธอกับลูแปงความสัมพันธ์มันก็เริ่มดีขึ้น แม้ว่าจะไม่ได้กำหนดสถานะที่ชัดเจน

“อ๋อครับ” ชายหนุ่มพยักหน้ารับอย่างเข้าใจ ก่อนจะสตาร์ตรถแล้วขับออกมาจากลานจอดรถของคอนโดทิชา มุ่งหน้ามาที่โรงแรมหรูที่อยู่ไม่ไกลมากนัก เพื่อรับประทานอาหารร่วมกัน ที่ทิชาตัดสินใจมาในวันนี้ไม่ใช่เพราะรับปากกับพันไมล์ไว้แล้ว แต่เธอมาเพื่อชดเชยสิ่งที่ลูแปงกระทำกับพันไมล์มากกว่า

“ทานข้าวที่นี่เหรอ”

“ครับ ห้องอาหารที่นี่อร่อยมาก เราเคยมากินสองสามครั้งเลยอยากพาทิชามากินด้วยกัน” ว่าที่คุณหมอส่งยิ้มบางๆ แล้วดับเครื่องยนต์จนสนิท ก่อนทั้งคู่จะลงจากรถแล้วเดินเข้ามาข้างในด้วยกัน “จองไว้หนึ่งโต๊ะครับ ชื่อพันไมล์”

“อ่า…ต้องขอโทษจริงๆ นะคะคุณลูกค้า พอดีทางห้องอาหารของเราถูกจองเหมาไว้ทั้งห้องอาหารแล้วน่ะค่ะ”

“แต่ผมจองไว้ตั้งสองวันแล้วนะครับ” พันไมล์ถามด้วยน้ำเสียงที่เข้มขึ้น บ่งบอกถึงความไม่พอใจหากถูกยกเลิกการจองอย่างกระชั้นชิดแบบนี้

“ต้องขออภัยกับความผิดพลาดที่เกิดขึ้นด้วยนะคะ แต่ทางโรงแรมได้จัดเตรียมห้องสวีทวิวสวยและยังมีเสิร์ฟอาหารให้ท่านโดยเชฟเดียวกับห้องอาหารเหมือนเดิมค่ะ” พนักงานก้มหัวให้กับทั้งสองคนอย่างนอบน้อม ก่อนที่พันไมล์จะหันมาถามทิชาด้วยน้ำเสียงอบอุ่น

“ทิชาโอเคไหม เรากลัวว่าจะดูไม่ดีน่ะ”

“ไม่เป็นไร ไหนๆ ก็มาแล้ว ทานที่ไหนก็คงเหมือนกัน”

“ครับ” เมื่อได้รับคำตอบจากทิชา พันไมล์จึงหันมาตกลงกับพนักงานอีกครั้ง “เอาตามนั้นก็ได้ครับ”

“งั้นเชิญทางนี้เลยค่ะ” พนักงานสาวผายมือไปอีกทางแล้วเป็นฝ่ายเดินนำมาที่ลิฟต์พาทั้งสองคนขึ้นมายังชั้นที่ยี่สิบหกเป็นชั้นที่สูงที่สุดของโรงแรมแห่งนี้ “ทางคุณลูกค้าจะรับอาหารแบบเดิมที่สั่งไว้กับทางโรงแรมใช่ไหมคะ”

“ครับ”

“พนักงานจะเอาอาหารขึ้นมาเสิร์ฟในอีกยี่สิบนาทีนะคะ ทางเราได้มีการสมนาคุณให้ทางลูกค้าโดยเป็นไวน์ปิโนนัวร์เพื่อเป็นการขอโทษที่เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น ต้องขอโทษลูกค้าจริงๆ ค่ะ”

“ขอบคุณครับ” พนักงานสาวก้มหัวให้ทั้งสองคนอีกครั้ง ก่อนจะเดินออกจากห้องพักพร้อมกับปิดประตูลง ส่งผลให้ตอนนี้เหลือเพียงแค่ทิชากับพันไมล์อยู่กันเพียงลำพังในห้องแห่งนี้

“ดื่มรออาหารก่อนไหม”

“ค่ะ” ทิชาพยักหน้าน้อยๆ แล้วเดินมานั่งที่โต๊ะอาหารที่ถูกจัดแต่งไว้เป็นอย่างดี ในขณะที่พันไมล์ก้าวเดินมานั่งฝั่งตรงข้ามกับเธอ เขาจัดการรินไวน์ที่ถูกแช่ในถังแสตนเลสให้กับทิชาเป็นอันดับแรก แต่ตัวเขาเองกลับไม่คิดจะดื่มมัน “ไม่ดื่มด้วยกันเหรอ”

“…” พันไมล์เงียบไปครู่นึงราวกับคิดบางอย่างอยู่ในหัว ทิชาจ้องมองใบหน้าแปลกๆ ที่สัมผัสได้ของเขาอยู่สักพัก ก่อนที่จะหยิบแก้วไวน์ขึ้นมาแกว่งเบาๆ “ทิชาครับ”

“คะ?” ทำให้เธอต้องลดแก้วไวน์ที่กำลังจะดื่มลงเล็กน้อย แล้วขานรับเขาด้วยความงุนงง

“อย่าเพิ่งดื่มครับ รออาหารก่อนดีกว่า ไวน์อาจจะกัดกระเพาะได้นะ”

“อ๋อ โอเค” ทิชาจึงวางแก้วไวน์ลงที่เดิมแล้วหยัดตัวลุกจากเก้าอี้เดินมายืนชิดริมหน้าต่างมองวิวเมืองกรุงเทพในตอนกลางคืนไปด้วย ถึงแม้คอนโดของเธอจะสูงพอๆ กับที่นี่ แต่ก็ไม่เคยมีสักครั้งเลยที่อยากจะเดินออกมานอกระเบียงแล้วมองวิวพวกนี้

ติ๊ง~ ติ๊ง~ เสียงแจ้งเตือนข้อความที่ไม่ได้มาจากโทรศัพท์ของทิชา ทำให้เธอเหลือบมองพันไมล์เล็กน้อยและเมื่อเห็นว่าเขาหยิบมันขึ้นมาพิมพ์อะไรบางอย่างส่งกลับไปก็เลือกที่จะละสายตากลับมาที่เดิมโดยไม่ให้ดูเสียมารยาท