TRICK TO LOVE หลอกให้รัก นิยาย บท 66

@คณะบริหาร

“ทิชา” เจ้าของชื่อหันไปตามเรียกเสียงที่คุ้นเคย ก่อนจะเห็นว่าแฟนหนุ่มเดินเข้ามาพร้อมกับพ่อและแม่ของเขา โดยมีลูกน้องเดินตามหลังมาด้วย

“นั่นพ่อแม่ผัวแกจริงเหรอ ไม่อยากจะเชื่อ! นึกว่าหลุดออกมาจากนิยาย เห็นในรูปก็ไม่คิดว่าจะดูดีกันขนาดนี้” บีน่าป้องปากพูดกระซิบกระซาบกับทิชาด้วยความตกใจ เพราะหากไม่รู้ว่าเป็นพ่อกับแม่ของลูแปงก็คงคิดว่าเป็นพี่น้องกัน

“เก็บอาการหน่อย เดี๋ยวเขาได้ยิน” เอนจอยยื่นมือไปตีเพื่อนเบาๆ ให้ได้สติ

“สวัสดีค่ะคุณพ่อคุณแม่ มาทำอะไรกันเหรอคะ” เมื่อเห็นว่าทั้งสามคนเดินเข้ามาใกล้มากขึ้น ทิชาจึงรับลุกจากเก้าอี้แล้วเดินเข้าไปทักทายอย่างนอบน้อม

“มาธุระนิดหน่อยจ้ะ หนูทิชาสบายดีใช่ไหมลูก”

“หนูสบายดีค่ะ แล้วคุณพ่อคุณแม่ล่ะคะ”

“พ่อกับแม่สบายดีจ้ะ” เพตราส่งยิ้มหวานให้กับว่าที่ลูกสะใภ้ แล้วค่อยๆ เลื่อนสายตาใจดีไปมองเหล่าเพื่อนๆ ของเธอด้วย “แม่มารบกวนเวลาหนูทิชาหรือเปล่าลูก เห็นคุยกับเพื่อนกำลังสนุก”

“ไม่เลยค่ะ พวกแกท่านเป็นพ่อแม่ของลูแปง”

“สวัสดีค่ะคุณน้า~” ทั้งสามสาวพร้อมใจกันยกมือสวัสดีเพตราและลูแปง อีกฝ่ายรับไหว้แล้วยิ้มบางๆ ส่งให้ในขณะที่โชแปงทำเพียงแค่พยักหน้ารับเท่านั้น

“สวัสดีจ้ะสาวๆ”

“คุณน้าเป็นแม่ของลูแปงจริงเหรอคะ ตอนแรกหนูคิดว่าเป็นพี่สาวซะอีก”

“อุ๊ย~ น่ารักจังเลยเด็กคนนี้” บีน่าฉีกยิ้มกว้างเมื่อได้รับคำชมจากเพตรา

“แม่อย่ามาแย่งซีนผมสิ นี่ผมเป็นผัวทิชานะ”

เพียะ!

“ผัวเผออะไรกัน ลูกกับหนูทิชายังไม่ได้แต่งงานกันสักหน่อย จะพูดอะไรในที่สาธารณะระวังด้วย” ลูแปงมุ่ยหน้าแล้วเดินมาโอบเอวเล็กของแฟนสาวไว้ แล้วหันหน้าไปส่งสายตาเชิงฟ้องว่าเขาโดนเพตราดุ

“ไม่ต้องทำหน้าอย่างนั้นเลย สมควรแล้วที่คุณแม่จะดุ”

“เริ่มมีเค้าลูกสะใภ้มาเฟียเพิ่มขึ้นอีกยี่สิบเปอร์เซ็นแล้วนะเนี่ย” ประโยคนี้ลูแปงโน้มเข้ามาพูดประชิดใบหูเล็ก ให้ได้ยินกันเพียงสองคน

“ลูแปงประเจิดประเจ้อ” เพตราดุลูกชายอีกครั้งที่ยืนแนบชิดกับแฟนสาวของเขามากจนเกินไป “หนูทิชาวันนี้กลับไปทานข้าวกับแม่นะลูก ไม่ได้เจอหนูตั้งหลายวัน”

“วันนี้เหรอคะ”

“หนูไม่ว่างเหรอลูก หรือมีนัดกับเพื่อนๆ แล้ว”

“อ๋อ เปล่าค่ะ”

“งั้นก็ไม่มีเหตุผลที่จะไม่ไปนี่เนอะ”

“ค่ะ”

“งั้นเจอกันที่บ้านนะลูก ลูแปงลูกขับรถดีๆ ล่ะ”

“รู้แล้วครับแม่ พ่อเอาแม่ไปที” ลูแปงตอบรับ ก่อนจะเลื่อสายตาไปมองผู้เป็นพ่อที่ยืนเงียบๆ มองอยู่ด้านหลัง แล้วเอ่ยสั่งอย่างไม่ได้จริงจังมากนัก

“ชิ! ไม่ต้องมาไล่แม่หรอก” เพตรามองค้อนลูกชายเล็กน้อย แล้วจึงเดินมาหาสามีตัวเองที่ยืนอยู่ด้านหลัง “พาหนูทิชามาที่บ้านเรานะ ไม่ใช่กลับคอนโด ไม่งั้นแม่งอนจริงๆ แน่”

“รู้แล้วคร้าบบบคุณเพตรา เดี๋ยวผมจะพาลูกสะใภ้ไปส่งถึงที่แน่นอน” โชแปงเผลออมยิ้มกับท่าทางกวนประสาทของลูกชายที่ถูกภรรยาตัวเล็กของเขาทิ้งคำพูดทิ้งท้ายเอาไว้ ก่อนจะเดินไปที่รถยนต์

“อย่าเบี้ยวนัดแม่แกนะ ไม่งั้นฉันจะซวยไปด้วย”

“นี่ก็อีกคน” ลูแปงถอนหายใจเบาๆ กับคำพูดของทั้งพ่อและแม่ที่ทำเหมือนกับไม่เชื่อว่าเขาจะพาทิชาไปที่บ้านจริงๆ

“ลูแปงงงง~ พ่อหล่อมากเลยอะ เป็นดาราหรือเปล่า” ไข่มุกถามทันทีที่ท่านทั้งสองคนเดินออกไป ลูแปงตอบพร้อมกับพูดแซวอย่างไม่ได้จริงจังอะไร

“เปล่า ชอบพ่อฉันเหรอ แม่ฉันโหดนะบอกไว้ก่อน”

“บ้าเหรอ! ดูหนังหน้าฉันก่อน เพิ่งจะอายุยี่สิบสามแต่สวยสู้แม่นายไม่ได้เลย แม่นายอายุเท่าไรเนี่ยเหมือนสามสิบต้นๆ เลยอะ”