วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2528

หลังจากเฉาพั่วเทียนปลุกพลังร่างเทพสงครามแล้ว เขาไม่ได้หยุดพักเลย ไม่นาน เบื้องหลังเขาก็ปรากฏเงาทองคำมหึมา

เงานั้นสูงตระหง่านเสียดฟ้า ดวงตากร้าวเบิกโพลง ร่างทั้งองค์ฉาบอาบแสงทอง แผ่เจตจำนงแห่งสงครามพุ่งทะลุชั้นฟ้า ราวเทพสงครามผู้มิอาจดับสิ้นชั่วกาลนาน

ฉับพลัน เมฆทั้งสี่ทิศกระเพื่อม นภาสั่นสะเทือน

“นั่นมัน... วิญญาณเทพสงคราม!”

หลายคนจำได้ทันที ต่างร้องตะโกนด้วยความตะลึง

สีหน้าของหนิวต้าลี่เปลี่ยนไป จากเงาทองนั่น เขาสัมผัสได้ถึงเจตจำนงแห่งสงครามที่เหนือเปรียบ

เขาอดโล่งใจอยู่ในใจไม่ได้ โชคดีที่ตอนประมือกันก่อนหน้านี้ เฉาพั่วเทียนยังไม่งัดไม้ตายนี้ออกมา มิฉะนั้นเขาคงโดนฆ่าตายไปนานแล้ว

“วิญญาณเทพสงครามคืออะไร?” หนิวต้าลี่ถาม

หนิงอันอธิบายว่า “นี่คือสุดยอดวิชาในสายเลือดสืบทอดของจ้านเสินเจียจู่”

“เมื่อร่างเทพสงครามถูกปลุกเต็มขั้น จะปรากฏวิญญาณเทพสงครามขึ้นมาหนึ่งองค์”

“พลังของวิญญาณเทพสงครามทัดเทียมกับร่างเทพสงคราม กล่าวคือ หากเฉาพั่วเทียนอยู่ในระดับราชานักบุญ วิญญาณเทพสงครามองค์นั้นก็มีพลังของราชานักบุญเช่นกัน”

“แต่เมื่อเฉาพั่วเทียนปลุกร่างเทพสงคราม พลังการต่อสู้ทวีคูณ ตอนนี้เขาคงแตะระดับปลายสุดของราชานักบุญแล้ว”

“เมื่อจับมือกับวิญญาณเทพสงคราม พลังการต่อสู้ของเขาน่าจะแตะชั้นราชานักบุญไร้เทียมทาน”

“แข็งแกร่งขนาดนั้นเลย?” หนิวต้าลี่ถึงกับสะดุ้ง

ราชานักบุญไร้เทียมทานเชียวนะ หากกึ่งจักรพรรดิยังไม่เผยตัว ใครจะกล้าท้าชิง?

แล้วท่านอาจารย์... จะรับมือไหวไหม?

หนิวต้าลี่เหลือบมองหนิงอันกับข่งเทียนเซี่ย เห็นทั้งสองจ้องไปยังท่านอาจารย์ แววตาเต็มไปด้วยความกังวล ชัดเจนว่าพวกเขาก็ตึงเครียดไม่แพ้กัน

“ขอให้ตาแก่นั่นต้านเฉาพั่วเทียนไว้ได้ มิฉะนั้น ผมก็จะทำได้แค่ใช้ยันต์ดาบเท่านั้น”

หนิวต้าลี่คิดอยู่ในใจ

กลางอากาศ

อำนาจกดดันของเฉาพั่วเทียนยังทะยานขึ้น เพียงครู่เดียว ความแข็งแกร่งของเขาก็ไต่ขึ้นถึงระดับน่าสะพรึงกลัวอย่างที่สุด

“ไอ้แก่ เอ็งหมดโอกาสปราบข้าแล้ว เพราะอีกเดี๋ยวเอ็งก็จะตาย”

เฉาพั่วเทียนกล่าวจบก็ก้าวออกไปหนึ่งก้าว

ทันที แสงทองบนร่างเขายิ่งทวีความแรงร้อน ทั้งคนเปล่งแสงดุจดวงตะวันเพลิงกลางนภา จนใครๆ ไม่กล้าจ้องตรง

พร้อมกันนั้น วิญญาณเทพสงครามเบื้องหลังก็เคลื่อนตาม ราวกับก้าวข้ามสายน้ำแห่งกาลเวลา ออกรบทั่วเก้าสวรรค์สิบแดน เจตจำนงแห่งสงครามพุ่งทะลุชั้นเมฆ

“กัมปนาท!”

ความว่างเปล่าแตกปริ ท้องฟ้าสะท้าน ราวกับจะถล่มลงมา

ถัดมา เสียงหวีดแหลมดังลั่น ในมือเฉาพั่วเทียนพลันมีง้าวสงครามปรากฏขึ้น

ง้าวสงครามนั้นเป็นสีทอง เปล่งกลิ่นอายสังหารถาโถมดุจคลื่นซัด คล้ายผ่านการดื่มเลือดสิ่งมีชีวิตนับอสงไขย ลมปราณเย็นเยียบทำให้แม้ผู้แข็งแกร่งอย่างหนิงอันกับข่งเทียนเซี่ยยังสะท้านกลัว

ยิ่งไม่ต้องพูดถึงทหารที่พลังบำเพ็ญยังต่ำ

ยามนี้ ไม่ว่าทหารและนายพลแห่งแคว้นโจวหรือแคว้นเว่ย์ ต่างทนความเย็นกราดเกรี้ยวนี้ไม่ไหว รู้สึกว่าร่างแทบจะแตกสลาย รีบถอยกรูด

พอเห็นชัดว่าง้าวในมือเฉาพั่วเทียนคืออะไร ก็เกิดเสียงอุทานระงมอีกระลอก

“โอ้แม่เจ้า ง้าวเทพสงคราม!”

“ไม่ได้ตาฝาดใช่ไหม นั่นคือง้าวเทพสงครามจริงๆ หรือ?”

“เล่ากันว่า ง้าวเทพสงครามนั้น บรรพชนของจ้านเสินเจียจู่ควักกระดูกชิ้นหนึ่งจากร่างตนเอง มาหลอมและตีซ้ำนับพันครั้ง จึงกลายเป็นศาสตราที่ทรงอานุภาพน่าเกรงขาม”

“ง้าวเทพสงครามไม่เพียงเป็นสมบัติตระกูลที่ท้าทายฟ้าดิน หากยังเป็นอาวุธจักรพรรดิประจำตระกูลของจ้านเสินเจียจู่!”

“ได้ยินมาว่าบรรพชนแห่งจ้านเสินเจียจู่เคยใช้ง้าวเทพสงครามฟาดฟันชนกับผู้แข็งแกร่งระดับจักรพรรดิ แต่ท้ายที่สุดก็พ่ายแพ้”

“เฉาพั่วเทียนปลุกร่างเทพสงคราม แถมยังชักง้าวเทพสงครามออกมา อีกทั้งมีวิญญาณเทพสงครามคอยหนุน ดูท่าเพื่อฆ่าท่านอาจารย์ เขาเทไพ่ตายออกมาหมดแล้ว”

“แม้ท่านอาจารย์จะก้าวถึงระดับราชานักบุญก่อนเขามาก แต่ตอนนี้ เกรงว่าเขาจะต้านเฉาพั่วเทียนที่ปลดปล่อยเต็มกำลังไม่ไหว”

“นึกไม่ออกจริงๆ ว่าทำไมเฉาพั่วเทียนที่แข็งแกร่งปานนั้น ถึงยังทรยศต้าเฉียนไปสวามิภักดิ์ต่อเว่ยหวาง?”

“......”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน