ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี นิยาย บท 81

เขาลองสับคอเขาหลายต่อหลายครั้งก็ยังไม่สลบสักที หากยังสับต่อไป เขาคงได้กลับมาคิดบัญชีกับนางชุดใหญ่แน่ๆ

ดังนั้นนางจึงยิ้มหวานให้จิ่งโม่เยี่ยแล้วกล่าวว่า “ท่านอ๋อง ก่อนหน้านี้ข้าถูกสับทีเดียวก็นอนหลับไปเลย วันนี้พวกเรามาทำกันเหมือนเดิมเถอะ”

นางกล่าวจบก็กระชากแขนของเขาแล้วจับเหวี่ยงข้ามบ่า โยนตัวของเขาลงไปบนเตียงโดยตรง

จิ่งโม่เยี่ย “......”

จิ่งโม่เยี่ย “!!!!!!”

หลายปีที่ผ่านมาเขาเคยถูกคนวางกับดักใช้กลอุบายมากมาย สถานการณ์จึงไม่ค่อยสู้ดีนัก

ทว่าคนพวกนั้นพออยู่ต่อหน้าของเขา ต่างก็แสดงท่าทางเกรงใจนอบน้อม ไม่มีใครกล้าลงมือกับเขาซึ่งๆ หน้ามาก่อน

ทว่าสตรีที่ใจกล้าไม่เกรงฟ้าดินคนนี้ กลับกล้าลงมือสับคอเขา แล้วยังกล้าจับเขาทุ่มอีกต่างหาก!

สีหน้าของเขาจึงมืดครึ้มเหมือนพายุตั้งเค้า

เฟิ่งชูอิ่งเห็นสีหน้าท่าทางของเขาก็รู้สึกสะใจเงียบๆ นางจะทำให้เขาได้รู้เองว่าการถูกคนรังแกโดยไม่อาจโต้ตอบได้มันรสชาติเป็นอย่างไร!

นางรู้ว่าถึงเขาจะลงมือโหดเหี้ยมสักแค่ไหน ก็ไม่มีทางทำร้ายนางจนถึงขั้นตายแน่นอน เพราะเขาจำเป็นจะต้องใช้นางคลายคำสาปอยู่

หลังจากนางโยนเขาลงเตียงแล้ว จึงยื่นมือไปกอดเขาแล้วกล่าวว่า “ท่านอ๋อง เป็นเด็กดีนะเพคะ พวกเรานอนกันดีกว่า!”

จิ่งโม่เยี่ย “......”

เขาถูกนางยั่วโมโหจนแทบจะเป็นบ้าอยู่แล้ว!

ทว่าเฟิ่งชูอิ่งกลับใช้คาถาสงบจิตกับเขาสองสามครั้งติด เขาไม่ได้นอนหลับมาสองวันเต็มๆ แล้ว พอโดนคาถานี้เข้าไป สติสัมปชัญญะของเขาก็เริ่มคลุมเครือ

เฟิ่งชูอิ่งเห็นว่าคาถาใช้ได้ผล จึงตัดสินใจใช้คาถาสงบจิตกับเขาอีกหลายครั้ง

หลังจากเขาหลับไปแล้ว เฟิ่งชูอิ่งก็ยืนเท้าเอวอย่างอหังการ “เจ้าตัวเล็ก คิดว่าข้าจัดการเจ้าไม่ได้หรือไง!”

นางกล่าวจบก็บีบจมูกเขาทีหนึ่ง ก่อนจะแค่นเสียงฮึ “ใครใช้ให้เจ้ารังแกข้าล่ะ! เจ้าไม่รู้หรือไงว่าการรังแกคนอื่น สักวันหนึ่งจะต้องโดนเอาคืนน่ะ?”

ทว่านางเพิ่งจะวาดเสร็จ จิ่งโม่เยี่ยก็ลืมตาโพลงขึ้นมาทันที ก่อนจะคว้ามือของนางเอาไว้

นางตกใจจนแทบหงายหลัง เฉี่ยวหลิงเห็นสถานการณ์ไม่สู้ดีจึงรีบกลับเข้าไปในป้ายหยก

เฟิ่งชูอิ่งเอ่ยด้วยความตกใจ “ทำไมเจ้าตื่นแล้วล่ะ?”

นางรู้ดีว่ายันต์ของนางมีประสิทธิภาพขนาดไหน มันไม่น่าจะหมดฤทธิ์ง่ายขนาดนี้นะ

นางจึงนึกถึงความเป็นไปได้อีกหนึ่งอย่าง ร่างของเขาถูกคำสาปกัดกินอยู่แล้ว ยันต์สาปพวกนี้จึงส่งผลต่อเขาน้อยกว่าคนปกติทั่วไป

ดังนั้นเขาจะตื่นขึ้นมาตอนนี้ก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร

จิ่งโม่เยี่ยกระชากแขนนางจนล้มคว่ำ ก่อนจะขึ้นคร่อมตัวนางไว้ “แทนที่เจ้าจะถามเรื่องนั้น ไม่ลองเดาดูล่ะว่าข้าคิดจะทำอย่างไรกับเจ้า”

เฟิ่งชูอิ่ง “!!!!!!”

เรื่องนี้นางไม่อยากเดาสักนิด ผลกรรมของนางจะมาไวเกินไปไหม นางควรจะรับมืออย่างไรดีล่ะ?