ยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี นิยาย บท 85

หลังจากผู้ดูแลโจวเข้ามาก็จัดการปิดประตู ก่อนจะคุกเข่าลงตรงหน้านาง โขกศีรษะให้นางแล้วกล่าวว่า “คุณหนูต่างสกุล ได้โปรดช่วยข้าด้วย!”

เฟิ่งชูอิ่งเห็นว่าบนหน้าของเขามีรอยมือสีดำเข้มติดอยู่จำนวนมาก ที่คอก็มีรอยถูกรัดสีดำอยู่เช่นกัน จึงทราบว่าเมื่อคืนเขาคงจะถูกทรมานมิใช่น้อย

นางจึงหันมองวิญญาณร้ายที่เกาะติดผู้ดูแลโจวอีกครั้ง ร่างวิญญาณของอีกฝ่ายใหญ่ขึ้นกว่าเดิมมาก

วิญญาณร้ายจะเติบโตขึ้นได้ก็ต่อเมื่อกลืนกินพวกเดียวกัน หรือไม่ก็กัดกินอารมณ์ด้านลบของคนเป็นอาหาร

ดูจากสภาพของวิญญาณร้าย คงจะได้กินความกลัวกับความหวาดผวาของผู้ดูแลโจวไปไม่น้อยเลย

เฟิ่งชูอิ่งถามเสียงเรียบ “ผู้ดูแลโจวคิดได้แล้วหรือ?”

ผู้ดูแลโจวแหงนหน้าขึ้นมองนาง “ขอแค่คุณหนูต่างสกุลยอมช่วยชีวิตข้า หลังจากนี้ไปข้าจะยอมรับใช้ท่านทุกอย่าง”

เมื่อคืนนี้เขาเชิญนักพรตท่านหนึ่งมาทำพิธีในบ้าน ผลคือพิธียังทำไม่ทันจะเสร็จ นักพรตคนนั้นก็โดนอะไรบางอย่างจับขึ้นไปแขวนบนคานไม้แล้ว

หลังจากพวกเขาช่วยกันพานักพรตคนนั้นลงมา นักพรตคนนั้นก็เผ่นหนีออกไปแบบไม่ลืมหูลืมตา ปฏิเสธที่จะข้องเกี่ยวกับพวกเขาอีก

เมื่อคืนนี้นอกจากเขาจะโดนผีอำแล้ว ยังเกือบจะถูกรัดคอตายด้วย

เขากลัวจนขวัญหนีดีฝ่อหมดแล้ว!

เขานึกถึงคำพูดของเฟิ่งชูอิ่งในคืนนั้น จึงตระหนักว่าตนเองไม่เหลือทางเลือกอื่น จึงต้องบากหน้ามาหานาง

เฟิ่งชูอิ่งเอ่ยอย่างเฉยชา “เจ้าอยากให้ข้าช่วย เจ้าก็ควรจะแสดงความจริงใจหน่อยสิ

“หากเจ้าไม่มีความจริงใจ หรือของที่เจ้าหามาให้ข้ามันไม่มากพอ ถ้างั้นชีวิตของเจ้าก็ไม่มีค่าอะไร ข้าไม่คิดจะเสียเวลาช่วยเจ้าหรอก”

ผู้ดูแลโจวขมวดคิ้วชนกันแน่น ก่อนหน้านี้เขาคิดว่าแค่เขามาขอความช่วยเหลือจากนาง นางก็จะต้อนรับขับสู้เขาเป็นอย่างดี คิดไม่ถึงเลยว่านางจะยังเล่นแง่กับเขาอีก

เฟิ่งชูอิ่งมองเขาด้วยท่าทางคล้ายยิ้มคล้ายไม่ยิ้ม เฝ้ารอว่าเขาจะคายความลับแบบไหนออกมา

เขาสูดหายใจลึกๆ แล้วเอ่ยว่า “ข้าเคยได้ยินนายท่านหลุดปากออกมาตอนที่คุยกับฮูหยิน มารดาของคุณหนูไม่ใช่น้องสาวแท้ๆ ของนายท่านหรอกขอรับ”

คราวนี้เฟิ่งชูอิ่งรู้สึกตกใจของจริง เพราะว่าเรื่องนี้ไม่เคยถูกพูดถึงในนิยายมาก่อน

แต่ก็ไม่แปลกหรอก เพราะร่างเดิมเป็นแค่ตัวประกอบใช้แล้วทิ้งในนิยายเท่านั้น นักเขียนจะใส่รายละเอียดครอบครัวของนางทำไมล่ะ

เรื่องนี้ทำให้นางพอจะเข้าใจได้ว่าทำไมหลินชูเจิ้งถึงไม่รักใคร่เอ็นดูนางเลยแม้แต่นิดเดียว คิดเพียงจะหาผลประโยชน์เท่านั้น

แต่นางคิดว่าเรื่องนี้มันมีส่วนที่แปลกอยู่ หากมารดาของนางไม่ใช่น้องสาวของหลินชูเจิ้ง แล้วทำไมร่างเดิมถึงมาพึ่งพิงหลินชูเจิ้งล่ะ?

นางจึงถามว่า “ท่านแม่ของข้าไม่ใช่น้องสาวของหลินชูเจิ้ง แล้วนางเป็นใครล่ะ?”