ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 128

นี่มันเป็นการเล่นลิ้นชัดๆ จวินมู่ฉงโกรธจนมือสั่น แต่เขาเข้าใจว่าสถานการณ์ที่อยู่ตรงหน้าถูกกำหนดไว้ว่าไม่สามารถใช้ประโยชน์จากมันได้ในวันนี้

แต่ด้านนอกต่อสู้กันมานานแบบนี้ ทำไมจวินมู่หลานถึงไม่ออกมา?

จวินมู่ฉงรู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อย แต่เขาไม่ต้องการที่จะพลาดจากเหตุการณ์นี้ ดังนั้นเขาจึงชี้นิ้วไปยังซูจื่ออวี๋อย่างไร้ยางอาย

จวินมู่ฉงหัวเราะอย่างมีเลศนัย “ดี ข้าจะไม่พูดถึงเรื่องการกระทบกระทั่งของพวกเขาในวันนี้ ในเมื่อเจ้าชอบใส่รองเท้าขาดๆ วันหลังพี่สี่ก็จะมอบให้เจ้าอีกหลายคู่” ความหมายของเขาคือซูจื่ออวี๋มีมลทินแล้ว

จวินมู่เหนียนจับเข้าที่เอวของซูจื่ออวี๋ทันที เขารู้สึกได้อย่างชัดเจนว่าซูจื่ออวี๋ไม่มีปฎิกิริยาโต้ตอบใดเมื่อได้ยินคำพวกนี้

จวินมู่เหนียนค่อยๆถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก ดูแล้วซูจื่ออวี๋ยังไม่ถูกรังแก

หลังจากที่รู้แบบนี้แล้ว จวินมู่เหนียนก็ไม่ต้องการที่จะต่อปากต่อคำกับจวินมู่ฉงอีกต่อไป เขาเคาะกับที่พักแขนของรถเข็น เทียนชิงรีบเข็นเขาออกไปจากจวนของอ๋องรอง

จวินมู่เยว่ยืนเท้าเอวและเชิดหน้าขึ้นอยู่ตรงนั้น ท่าทางแบบนั้นของเขาเหมือนกับจะบอกกับทุกคนว่า มีเขาอยู่ก็ไม่มีใครกล้าลงมือ

บนรถม้า

หลังจากที่ข็นรถขึ้นไปในรถม้าแล้ว ซูจื่ออวี๋ก็ผละออกจากแขนของจวืนมู่เหนียนทันที เนางไม่อยากได้ยินจวินมู่เหนียนพูดอีกว่า “นั่งพอแล้วหรือยัง?”

เมื่อจวินมู่เหนียนเห็นท่าทางหลบเลี่ยงของนาง เมื่อกี้เขายังไม่รู้สึกกลัดกลุ้มใจ แต่ตอนนี้กลับรู้สึกพูดไม่ออก

เมื่อเห็นว่าซูจื่ออวี้เงียบไม่พูดอะไร จวินมู่เหนียนจึงเอ่ยปากถาม “บาดเจ็บหรือไม่?”

ซูจื่ออวี๋พูดออกมาอย่างเย็นชาโดยไม่หันกลับมามอง “ไม่”