ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 131

ซูจื่ออวี๋วางผ้าขนหนูในมือลงและหันกลับไปมองชายชุดดำ ใบหน้าเรียวเล็กสวยงามทำให้ชายชุดดำตกตะลึงไปครู่หนึ่ง

ซูจื่ออวี๋ถามด้วยความสงสัย “เจ้าคิดว่า ข้ากับตระกูลหรวนควรมีความสัมพันธ์แบบใดกัน? หรือว่า...เจ้าคิดว่าข้าหน้าตาเหมือนใคร?”

ชายชุดดำมองไปยังซูจื่ออวี๋อย่างแน่วแน่ก่อนจะเอ่ยปากว่า “ชายหนุ่มรูปงามอันดับหนึ่งแห่งเจียงหนาน หรวนถิงจวิน แววตาที่กล้าหาญของเจ้าเหมือนกับเขามา”

ซูจื่ออวี๋ถามขัดขึ้นมา “หรวนถิงจวินเป็นใคร? แล้วเจ้าเป็นใคร? จู้หลิงล่ะเป็นใคร?”

ชายชุดกำลังจะเอ่ยปากตอบแต่จู่ๆก็หัวเราะขึ้นมา “สาวน้อยนางนี้ ข้ามาเพื่อถามเจ้า ทำไมจึงถูกเจ้าจูงจมูกได้?”

ซูจื่ออวี๋หยิบผ้าขนหนูขึ้นมาอีกครั้งอย่างไม่ใส่ใจก่อนนางจะตอบไป “ข้าก็ถามไปอย่างนั้น เจ้ายินดีบอกข้าก็จะฟัง เจ้าไม่บอกก็แล้วกันไป”

“แล้วไปงั้นหรือ? เจ้าไม่สงสัยเกี่ยวกับชีวิตของเจ้าหน่อยเหรอ?” ชายชุดดำทำตัวราวกับเป็นพ่อค้ามนุษย์ที่กำลังหลอกล่อเด็กด้วยอมยิ้ม เขาค่อยๆกระตุ้นความอยากรู้อยากเห็นของซูจื่ออวี๋ทีละนิด

ซูจื่ออวี๋ไม่ได้สะทกสะท้านแม้แต่น้อยและพูดออกมาเรียบๆ “ความสงสัยฆ่าแมวตาย ชีวิตของข้าวุ่นวายมากพอแล้ว รู้น้อยก็ยิ่งมีทุกข์น้อย!”

มุมปากของชายชุดดำกระตุก คิดว่าวันนี้คงพูดต่อไม่ได้แล้ว

ซูจื่ออวี๋ไม่สงสัยจริงหรือ นางต้องสงสัยอยู่แล้ว หยกเจี๋ยจื่อก็เป็นเครื่องรางของนางในชาติก่อน ที่ด้านหลังของปิ่นที่ติดตัวของอนุหยวนและหยกเจี๋ยจื่อถูกสลักคำว่า”หลง”ติดเอาไว้ จู้หลิงที่อยู่ในคุกและชายชุดดำที่อยู่ตรงหน้าต่างบอกว่านางเหมือนกับหรวนถิงจวิน

เมื่อนำเรื่องเล็กๆน้อยๆพวกนี้มาปะติดปะต่อกัน เหมือนว่ามันกำลังบอกนางว่าภูมิหลังของนางนั้นไม่ธรรมดาและมีความเกี่ยวข้องกับตระกูลหรวน

แต่นางไม่สามารถปล่อยให้อีกคนจูงจมูกเพราะความสงสัยของตัวเอง

สุดท้ายแล้วนางก็ยังไม่รู้ว่าชายชุดดำคนนี้เป็นมิตรหรือศัตรูกันแน่?

หยกเจี๋อจื่อชิ้นนี้เป็นสิ่งที่จู้หลิงปกป้องไว้ด้วยชีวิต และเป็นอาวุธที่นางใช้เพื่อความอยู่รอด ไม่ว่าอย่างไรก็ไม่สามารถที่จะมอบให้กับคนอื่นได้อย่างง่ายดาย