ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 146

ซูจื่ออวี๋ยิ้มตาหยี ร่างเล็กราวสุนัขจิ้งจอก พูดมีลับลมคมใน “ท่านอ๋องแปดก็อยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น รอให้ถึงที่คนเยอะๆ แล้วหาโอกาสดึงผ้าห่มหนาๆ บนขาของเขาออกดู ก็จะรู้เพคะ”

จวินมู่เยว่ยิ้มอย่างขมขื่น “ไอ๊โย แม่นางซู แบบนี้ไม่เท่ากับกระตุ้นความอยากรู้ของคนอื่นหรือ?”

ซูจื่ออวี๋กล่าวด้วยรอยยิ้มตาหยี “จะได้อย่างไรกันล่ะเพคะ ข้ากำลังหาความสนุกให้ท่านอ๋องแปดอยู่ ข้ารับรองว่าหลังจากดึงผ้าห่มของเขาออกแล้ว ท่านก็อาจจะมีความสุขไปถึงครึ่งปีเลยก็ได้”

จวินมู่เยว่มองซูจื่ออวี๋ด้วยแววตาเป็นประกาย ใบหน้าของเขาก็เต็มไปด้วยความตื่นเต้นที่อยากจะลอง

จวินมู่เหนียนมองท่าทีสบายๆ ระหว่างซูจื่ออวี๋และจวินมู่เยว่ ความอึดอัดที่ไม่รู้ว่ามาจากไหนก็เกิดขึ้นในใจเขา

โดยเฉพาะอย่างยิ่งตอนที่ซูจื่ออวี๋ตบหน้าอกรับประกัน เขากลับรู้สึกว่าชุดกระโปรงที่ตนเลือกนั้นมันรัดรูปเกินไป

ระหว่างที่ซูจื่ออวี๋ขยับตัว ทำเอาเขาไม่อยากละสายตา และทำให้เขานึกถึงความใกล้ชิดสั้นๆ ในสระบัววันเทศกาลส้างซื่อโดยไม่รู้ตัว

จวินมู่เหนียนกำมือจนเต็มไปด้วยเหงื่อเหนียวๆ

......

ตำหนักหลงเถิง

เมื่อทุกคนมาถึงตำหนักหลงเถิง นอกจากที่นั่งด้านบนแล้ว คนส่วนใหญ่ต่างก็นั่งตามลำดับแล้ว

ซูจื่ออวี๋ไม่สามารถอยู่ข้างจวินมู่เหนียนได้อีกต่อไป ได้แต่กลับไปนั่งรวมกับพี่น้องตระกูลตัวเอง

ก่อนบอกลาจวินมู่เหนียน ซูจื่ออวี๋ก็อดถามไม่ได้ “วันนี้ท่านอ๋องจะเลือกพระชายาหรือไม่เพคะ?”