ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 239

ซูจื่ออวี๋ยืนอยู่ที่เดิมด้วยสีหน้าไม่เปลี่ยนแปลง คำพูดของนางไม่น่าฟัง และมองปราดเดียวก็รู้ว่าอานชินอ๋องไม่ได้ชอบนางเท่าไรนัก คิดว่านางประจบประแจงไปแล้วอานชินอ๋องคนนี้จะช่วยนางงั้นหรือ? ก็เปล่า

ไม่สู้พูดผลประโยชน์ออกมาให้ชัดเจน เมื่อมีผลประโยชน์แลกเปลี่ยน ถึงจะทำให้เขาลงมือช่วยเหลือได้

อย่างที่คาดไว้ แม้ว่าอานชินอ๋องจะโกรธเพราะสิ่งที่ซูจื่ออวี๋พูดมา แต่เมื่อคิดถึงอาการเจ็บปวดเรื้อรังที่ไหล่ของตนก็อดไม่ได้อยากให้ซูจื่ออวี๋ลองดู ถึงอย่างไรไหล่ของเขาก็เจ็บมากขึ้นทุกปี

แต่สาวน้อยตรงหน้าเขาคนนี้จะแก้พิษได้จริงๆ หรือ?

ขณะที่อานชินอ๋องกำลังลังเลนั้น คาดไม่ถึงว่าซูจื่ออวี๋จะแทงเข็มไปที่ม้าลากรถ

ขาของม้าตัวนั้นก็อ่อนลงทันที ก่อนจะหมอบลงที่พื้น เกือบทำให้รถม้าพลิกคว่ำ

“ท่านอ๋องระวัง” เหล่าองครักษ์ก็รีบเข้าไปพยุงรถม้า

ซูจื่ออวี๋ก็พูดออกมาว่า “ท่านอ๋องเห็นหรือยัง วิชาแก้พิษของข้ายิ่งดีกว่าวิชาวางยาพิษของข้าเสียอีก”

อานชินอ๋องโกรธจนแทบสำลัก กัดฟันพูดว่า “ทหาร ไปดู”

“พ่ะย่ะค่ะ” องครักษ์หนึ่งในนั้นก็ไปเรียกทหารหลงอู่ที่อยู่หน้าประตูเมืองทันที กลุ่มคนรีบร้อนวิ่งออกไปตามถนนหลวง ซูจื่ออวี๋เองก็ไม่ยอมพักหายใจ รีบวิ่งตามไปในทันที

โชคดีถึงแม้ว่าจะล่าช้าไปหน่อยแต่ก็ยังมาทัน

แม้ว่าหันหรูเฟิงจะถูกโจมตีจนมีสภาพเหมือนหมาจนตรอก แต่ก็ยังไม่ถึงตาย

กลุ่มคนชุดดำที่เห็นทหารหลวงพุ่งเข้ามาก็รีบหนีเข้าไปในป่าลึก เห็นได้ชัดว่าไม่อยากมีเรื่องกับทหารหลวง

ซูจื่ออวี๋รีบวิ่งไปตรงหน้าหันหรูเฟิงแล้วรีบถามว่า “เจ้าเป็นอย่างไรบ้าง? เจ้าไม่เป็นอะไรใช่หรือไม่?”

ใบหน้าของซูจื่ออวี๋มืดมนลงทันที อานชินอ๋องคนนี้ช่างน่ารำคาญเหมือนอานเป่ยเยว่จริงๆ พอเริ่มพูดก็เหมือนอยากเอาให้นางตายตรงนี้

ซูจื่ออวี๋แค่นเสียงเย็นชา “ท่านอ๋องไม่อยากให้ไหล่ของท่านหายดีแล้วหรือ?”

อานชินอ๋องก็พูดอย่างเย็นชา “ข้าทนมาหลายปีขนาดนี้ เจ้าคิดว่าจะขู่ข้าได้หรือ? ฝ่าบาทประทานงานสมรสให้เจ้า ข้าว่าเจ้าคงอยากรนหาที่ตายจริงๆ ทหาร! จับนางกับชายชู้ของนางกลับไป”

หันหรูเฟิงรีบพูดว่า “อานชินอ๋องเข้าใจผิดแล้ว ที่จริงอ๋องฉิน...”

“หุบปาก ข้าไม่ได้อนุญาตให้เจ้าพูด ตอนนี้รู้จักเอ่ยถึงอ๋องฉิน ตอนที่พวกเจ้าหนีตามกันออกมา ไม่เข้าพิธีแต่งงานให้ถูกต้อง เหตุใดถึงไม่คิดถึงอ๋องฉิน?”

หันหรูเฟิงโกรธจนหน้าแดง ซูจื่ออวี๋ก็รู้สึกจนปัญญา

นี่มันหนีเสือปะจระเข้ชัดๆ ซูจื่ออวี๋เงยหน้ามองฟ้า เมื่อเห็นว่าพระอาทิตย์ใกล้จะตกดิน หรือนางจะกลับไปไม่ทันแล้วต้องปล่อยให้แผนชั่วของซูจื่อหยวนสำเร็จไปเช่นนั้นจริงๆ ?