ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 239

ซูจื่ออวี๋ยืนอยู่ที่เดิมด้วยสีหน้าไม่เปลี่ยนแปลง คำพูดของนางไม่น่าฟัง และมองปราดเดียวก็รู้ว่าอานชินอ๋องไม่ได้ชอบนางเท่าไรนัก คิดว่านางประจบประแจงไปแล้วอานชินอ๋องคนนี้จะช่วยนางงั้นหรือ? ก็เปล่า

ไม่สู้พูดผลประโยชน์ออกมาให้ชัดเจน เมื่อมีผลประโยชน์แลกเปลี่ยน ถึงจะทำให้เขาลงมือช่วยเหลือได้

อย่างที่คาดไว้ แม้ว่าอานชินอ๋องจะโกรธเพราะสิ่งที่ซูจื่ออวี๋พูดมา แต่เมื่อคิดถึงอาการเจ็บปวดเรื้อรังที่ไหล่ของตนก็อดไม่ได้อยากให้ซูจื่ออวี๋ลองดู ถึงอย่างไรไหล่ของเขาก็เจ็บมากขึ้นทุกปี

แต่สาวน้อยตรงหน้าเขาคนนี้จะแก้พิษได้จริงๆ หรือ?

ขณะที่อานชินอ๋องกำลังลังเลนั้น คาดไม่ถึงว่าซูจื่ออวี๋จะแทงเข็มไปที่ม้าลากรถ

ขาของม้าตัวนั้นก็อ่อนลงทันที ก่อนจะหมอบลงที่พื้น เกือบทำให้รถม้าพลิกคว่ำ

“ท่านอ๋องระวัง” เหล่าองครักษ์ก็รีบเข้าไปพยุงรถม้า

ซูจื่ออวี๋ก็พูดออกมาว่า “ท่านอ๋องเห็นหรือยัง วิชาแก้พิษของข้ายิ่งดีกว่าวิชาวางยาพิษของข้าเสียอีก”

อานชินอ๋องโกรธจนแทบสำลัก กัดฟันพูดว่า “ทหาร ไปดู”

“พ่ะย่ะค่ะ” องครักษ์หนึ่งในนั้นก็ไปเรียกทหารหลงอู่ที่อยู่หน้าประตูเมืองทันที กลุ่มคนรีบร้อนวิ่งออกไปตามถนนหลวง ซูจื่ออวี๋เองก็ไม่ยอมพักหายใจ รีบวิ่งตามไปในทันที

โชคดีถึงแม้ว่าจะล่าช้าไปหน่อยแต่ก็ยังมาทัน

แม้ว่าหันหรูเฟิงจะถูกโจมตีจนมีสภาพเหมือนหมาจนตรอก แต่ก็ยังไม่ถึงตาย

กลุ่มคนชุดดำที่เห็นทหารหลวงพุ่งเข้ามาก็รีบหนีเข้าไปในป่าลึก เห็นได้ชัดว่าไม่อยากมีเรื่องกับทหารหลวง

ซูจื่ออวี๋รีบวิ่งไปตรงหน้าหันหรูเฟิงแล้วรีบถามว่า “เจ้าเป็นอย่างไรบ้าง? เจ้าไม่เป็นอะไรใช่หรือไม่?”