ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 240

ขณะที่เหตุการณ์อยู่ในทางตัน เสียงอันอบอุ่นราวกับหยกอยู่ๆ ก็ดังขึ้น

“เกิดอะไรขึ้น? ทำไมขวางทางไปหมด”

ทุกคนพากันมองออกไปก็เห็นหมอเทวดาโม่สะพายตะกร้าสมุนไพรอยู่บนหลัง และเดินออกมาจากเส้นทางแยกอย่างช้าๆ

โม่ซุนเห็นซูจื่ออวี๋ก็ตะลึงงัน ก่อนจะพูดอย่างประหลาดใจ “คุณหนูซู ทำไมถึงมาอยู่ที่นี่?”

ซูจื่ออวี๋เอ่ยด้วยรอยยิ้มขมขื่น “เรื่องมันยาว”

โม่ซุนมองอานชินอ๋องแล้วพูดว่า “อานชินอ๋อง ท่านเองก็อยู่ด้วย”

อานชินอ๋องเคารพโม่ซุนมากจึงรีบพูดว่า “ข้าต้องไปแช่น้ำพุยาที่นอกเมือง คิดไม่ถึงว่าจะเจอพระชายารองของจวนอ๋องฉินหนีงานแต่งงานไปกับชายชู้”

โม่ซุนเอ่ยด้วยความประหลาดใจ “ชายชู้?”

ซูจื่ออวี๋เอ่ยด้วยความโมโห “อย่าไปฟังที่เขาพูด หมอเทวดาโม่ ข้ามีเรื่องยุ่งยากนิดหน่อย เกรงว่าจะกลับไปไม่ได้ รบกวนท่านหมอเทวดาโม่ไปแจ้งที่จวนอ๋องฉิน ให้เขาดูให้ชัดว่าเจ้าสาวเป็นใครก่อนเข้าหอด้วย อย่าถูกคนอื่นทำให้แปดเปื้อน”

มุมปากของหันหรูเฟิงกระตุก อานชินอ๋องก็แค่นเสียงเย็นชา โม่ซุนก็ยิ้มอย่างขมขื่น

ซูจื่ออวี๋คนนี้พูดตรงไปตรงมาจริงๆ

โม่ซุนมองหันหรูเฟิง หันหรูเฟิงจึงพูดว่า “ข้าเป็นศิษย์น้องของท่านอ๋องฉินขอรับ”

โม่ซุนพยักหน้าเบาๆ “ท่านอ๋อง เรื่องนี้ต้องมีการเข้าใจผิดแน่นอน พวกเราไปที่จวนอ๋องฉินด้วยกันเลยดีหรือไม่?”

อานชินอ๋องเม้มปาก หลังจากครุ่นคิดก็พยักหน้าอย่างไม่เต็มใจ

เพราะโรคเรื้อรังบนไหล่ซ้ายของเขา จึงไปขอให้โม่ซุนรักษาอยู่หลายครั้ง แต่เขาก็ปฏิเสธ

หมอเทวดาโม่ได้ ช่วยเฉพาะคนที่มีวาสนาเท่านั้น

ตอนนี้ยากนักกว่าจะได้มีโอกาสได้ใกล้ชิดเช่นนี้ เขาย่อมไม่ปฏิเสธ ส่วนจะจัดการซูจื่ออวี๋หรือไม่ ค่อยคิดอีกทีก็ได้

หันหรูเฟิงและซูจื่ออวี๋เห็นว่าอานชินอ๋องไม่ได้รบเร้าอีก จึงถอนหายใจอย่างโล่งอก

......