ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 155

ไม่มีเวลาให้คิดมาก ซูจื่ออวี๋ส่งผ้าเช็ดหน้าให้เซวียนชางอย่างแนบเนียน

โชคดีที่ความสนใจของทุกคนอยู่ที่จวินมู่เหนียน แต่ไม่มีใครเห็นการเคลื่อนไหวเล็กๆ ของนาง

เซวียนซางรับผ้าเช็ดหน้าไปแล้วมองไปที่ตัวอักษรบนนั้นก็เข้าใจในทันที ก่อนจะถอยออกมาจากฝูงชน จากนั้นไม่นานผ้าเช็ดหน้าก็ร่วงลงบนมือของจวินมู่เยว่

อ๋องแปดเป็นคนอารมณ์ร้อน แต่เขาไม่ใช่คนโง่ เขาเข้าใจดีว่าเรื่องนี้ยากจะอธิบายให้ชัดเจน ยิ่งพูดมากเท่าไหร่ก็ยิ่งทำให้วิพากษ์วิจารณ์มากขึ้น

ดังนั้นเมื่อเขาได้ผ้าเช็ดหน้าของซูจื่ออวี๋แล้ว จวินมู่เยว่ก็เปลี่ยนเรื่อง เอ่ยขึ้นมาว่า “คุณหนูซู เมื่อครู่เจ้าบอกว่าได้รับถ่ายทอดวิชามาจากสำนักเย่าหวางหรือไม่?”

ซูจื่อหยวนได้สติ จึงรีบตอบขึ้นมา “ใช่...ใช่เพคะ หม่อมฉันมีความสามารถจริงๆ หม่อมฉันอยากจะช่วยอ๋องฉินจริงๆ ไม่มีเจตนาอื่นแอบแฝงเพคะ”

ซูจื่อหยวนอยากจะอธิบายว่านางไม่ใช่พวกเดียวกันกับจวินมู่หลานและจวินมู่ฉง

แต่ว่าคำอธิบายนี้ไม่ได้สำคัญกับจวินมู่เยว่ เขาเพียงต้องการรู้ว่าใครคืออาจารย์ของซูจื่อหยวน

จวินมู่เยว่ถามว่า “ถ้าอย่างนั้นอาจารย์ของเจ้าก็คือเว่ยคงชิงรองหัวหน้าสำนักหมอหลวงใช่หรือไม่? ข้าได้ยินมาว่าเขาคือลุงของเจ้า”

ซูจื่อหยวนตัวแข็งทื่อ เรื่องนี้นางไม่สามารถปิดบังได้ และปิดบังไม่อยู่ด้วย

ซูจื่อหยวนพยักหน้า “ท่านอ๋องแปดตรัสถูกแล้ว หม่อมฉันเรียนวิชาแพทย์มาจากหมอหลวงเว่ย หมอหลวงเว่ยก็เป็นลูกศิษย์สายตรงของสำนักเย่าหวาง”

จวินมู่เยว่ไม่ได้สนใจประโยคนี้ของซูจื่อหยวนอีก แต่มองไปที่ขุนนางทุกคนแล้วถามว่า “เว่ยชิงคงอยู่ที่ไหน?”

เว่ยชิงคงก็ลุกขึ้นมาจากฝูงชนแล้วเอ่ยว่า “หม่อมฉันอยู่นี่พ่ะย่ะค่ะ”