ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 156

“อ๊ะ? หม่อมฉัน...หม่อมฉัน...” ซูจื่อหยวนพูดติดๆ ขัดๆ อย่างประหม่า จริงๆ แล้วนางชำนาญด้านเล่นฉิน หมากรุก ภาพวาด อักษร บทกวีและร้องเพลง แต่สถานการณ์ในตอนนี้ ในใจของนางรู้สึกยุ่งเหยิงและแทบไม่สามารถแข่งขันอะไรได้

จวินมู่เยว่เห็นเช่นนั้นก็ยิ้ม “แสดงวิชาแพทย์ก็ได้ พี่เจ็ดรักษาไม่ได้ แต่เจ้าแก้พิษให้พี่รองได้ หากเจ้าแก้พิษให้พี่รองได้ เช่นนั้นวันนี้ข้าจะเลือกเจ้าเป็นชื่อแรกเลยเป็นอย่างไร?”

จวินมู่เยว่เท้าสะเอวมองซูจื่อหยวน ใบหน้าก็เต็มไปด้วยรอยยิ้มยินดีต่อความโชคร้ายของคนอื่น

ซูจื่ออวี๋เงยหน้าขึ้น รู้สึกว่าจวินเยว่ช่างน่ารักจริงๆ แอบยกนิ้วโป้งให้จวินมู่เยว่

และจวินมู่เยว่ก็กะพริบตาให้ซูจื่ออวี๋เป็นการตอบกลับ

การกระทำเล็กๆ น้อยๆ ของทั้งสองคนย่อมไม่พ้นสายตาของจวินมู่เหนียน จวินมู่เหนียนเม้มปาก ในใจก็เริ่มซับซ้อน

ผู้หญิงคนนี้เซ้าซี้อยากแต่งงานกับเขาทั้งวัน เหตุใดถึงยักคิ้วหลิ่วตาให้น้องแปด ยัยเด็กบ้า ต้องลงโทษ

...

บทสนทนาดึงหัวข้อไปที่หอกทองคำไม่ล้มของจวินมู่เหนียนอีกครั้ง อารมณ์ที่เริ่มตึงเครียดของทุกคนก็ค่อยๆ ผ่อนคลาย ทุกคนอยากจะหัวเราะออกมาอีกครั้ง

ฮองเฮามองจวินมู่เยว่อย่างจนปัญญา และจวินมู่เยว่ก็ผายมืออย่างจนใจ นั่งลงในตำแหน่งของตัวเอง

ฮองเฮาพูดขึ้นมาว่า “คุณหนูซู หากเจ้าไม่มีการแสดงอื่น งั้นก็...”

“ดีดฉิน หม่อมฉันดีดฉินเป็นเพคะ” ซูจื่อหยวนพลาดโอกาสครั้งนี้อย่างอาวรณ์

ฮองเฮาพยักหน้า ให้คนไปยกฉินมา ซูจื่อหยวนดีดหนึ่งบทเพลง แม้ว่าจะไม่โดดเด่นแต่ก็ไม่มีอะไรผิดพลาด

ซูจื่ออวี๋คิดในใจ สมกับเป็นคุณหนูใหญ่ เพียงเวลาสั้นๆ ก็สามารถสงบลงได้ เทียบกับอานเป่ยเยว่ที่หยิ่งผยองและซูจื่อเยียนที่โง่เขลาแล้ว ซูจื่อหยวนคนนี้มีทักษะสูงกว่า