ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 165

เทียนชิงหัวเราะเหอะเหอะ

“ยาทาแก้ฟกช้ำ วันนี้ทั้งสองฉาดที่คุณหนูสามตบใช้แรงเต็มที่ ท่านอ๋องบอกว่ามือของท่านปวด ใจของท่านอ๋องก็ปวดด้วย ดังนั้นจึงสั่งให้ข้าน้อยนำยามามอบให้ท่าน กลับไปอย่าลืมทาด้วยล่ะ”

เทียนชิงพูดจบก็จากไปทันที ทิ้งให้ซูจื่ออวี๋ยืนงงอยู่คนเดียว

เรื่องที่จวินมู่เหนียนรับปากว่าจะสู่ขอนาง แม้จะแปลกใจแต่ก็ยอมรับได้

แต่สิ่งที่เทียนชิงพูดเมื่อสักครู่ กลับทำให้นางอดขนุกไม่ได้ จวินมู่เหนียนปวดใจเพราะนาง? ล้อเล่นหรือเปล่า!

ซูจื่ออวี๋กลอกตามองบน รู้สึกว่ากล่องยาในมือกลายเป็นของร้อนขึ้นมาทันที นางอยากจะโยนทิ้งทันที แต่ลังเลอยู่สักครู่ ก็เก็บเอาไว้

——

จวนเสนาบดี

หลังจากซูจื่ออวี๋กลับมาถึงจวน นางได้อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อเตรียมตัวเข้านอน

ในขณะที่นางกำลังม้วนผมอยู่นั้น กลับได้ยินเสียงดังข้างนอก

ซูจื่ออวี๋สงสัย จึงเอ่ยปากถาม

“ชิวขุย”

ชิวขุยรีบเปิดประตูเข้ามา พร้อมทั้งถือกาน้ำชาเข้ามาด้วย บอกว่า

“คุณหนู บ่าวไปเอาน้ำชาที่ต้มไว้เจ้าค่ะ”

ซูจื่ออวี๋พยักหน้า บอกว่า

“ด้านนอกเกิดอะไรขึ้น? เหตุใดจึงเสียงดัง”

ชิวขุยพูดอย่างสะใจเล็กน้อย

“นายท่านกับฮูหยินทะเลาะกันเจ้าค่ะ บ่าวได้ยินมาว่า น่าจะเป็นเรื่องของคุณหนูใหญ่กับคุณหนูรอง”

ซูจื่ออวี๋สงสัย จึงให้ชิวขุยพูดต่อ

ชิวขุยพูดต่อ

“เดิมทีนายท่านจะให้คุณหนูใหญ่แสดงขลุ่ยยาว คุณหนูรองแสดงการร่ายรำ แต่คิดไม่ถึงว่าวันนี้คุณหนูใหญ่กลับแสดงวิชาแพทย์ จนเกือบจะทำให้การแข่งขันพังไม่เป็นท่า”

ขณะนี้จวินมู่หลานกำลังแช่ตัวอยู่ในสระของเรือนส่วนหลัง ซูจื่อเยียนที่สวมเสื้อผ้าน้อยชิ้นกำลังปรนนิบัติจวินมูหลานกินผลไม้ นางรับใช้ไปด้วย ถามไปด้วยว่า

“ท่านอ๋อง พรุ่งนี้ฮองเฮาจะออกโจทย์อย่างไร ท่านต้องบอกเยียนเอ๋อร์ด้วยนะเพคะ!”

จวินมู่หลานยื่นมือไปโอบเอวซูจื่อเยียน จากนั้นดึงนางเข้ามากอด พร้อมทั้งช่วยนางปลดชุดชั้นในผืนน้อยที่เปียกออก พร้อมบอกว่า

“เจ้าช่วยข้าทำธุระอย่างหนึ่ง ข้ารับรองว่าเจ้าต้องชนะแน่ ว่าอย่างไร?”

ซูจื่อเยียนรู้สึกตัวเบาโหวง นางถูกจวินมู่หลานอุ้มขึ้นมานั่งบนตักของเขา

ซูจื่อเยียนแกล้งเอามือปิดหน้าอกอย่างเขินอาย แววตาเย้ายวนมองจวินมู่หลาน แล้วบอกว่า

“ท่านอ๋อง ระหว่างท่านกับข้า ยังต้องพูดว่าช่วยอีกหรือ เยียนเอ๋อร์เป็นของท่านทั้งตัวและหัวใจ”

จวินมู่หลานยิ้ม สองมือเขาจับเอวซูจื่อเยียนไว้มั่น จากนั้นจับเอวนางกดลง ซูจื่อเยียนขมวดคิ้ว ผ่านไปสักครู่น้ำในสระแตกกระจาย

ในช่วงเวลาสำคัญ จวินมู่หลานกลับพูดด้วยน้ำเสียงหอบ

“เจ้าช่วยให้ข้าได้ตัวซูจื่ออวี๋ ข้าจะสู่ขอเจ้ามาเป็นพระชายา วันนี้นางเหยียดหยามข้าถึงเพียงนี้ ข้าจะให้นางเป็นบ่าวล้างเท้าในจวนอ๋องรองตลอดชีวิต”