ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 169

ซูจื่ออวี๋รีบเก็บกระดาษไว้ในมืออย่างแนบเนียน เมื่อเห็นว่ารอบข้างไม่มีใครสนใจนาง จึงได้ค่อยๆเปิดออก

เมื่ออ่านเนื้อหาในกระดาษเสร็จ ซูจื่ออวี๋ขมวดคิ้ว แล้วเงยหน้ามองจวินมู่เหนียน

จวินมู่เหนียนไม่ได้มองนางแต่กลับมองสาวน้อยที่แสดงฝีมือเย็บปักถักร้อยอยู่

แต่มือของจวินมู่เหนียนกลับเคาะตรงพนักสามครั้ง

ซูจื่ออวี๋ตีความหมายการกระทำของเขาว่าดูฝีมือเจ้า!

ซูจื่ออวี๋ก้มมองกระดาษอีกครั้ง ต่อมานางยิ้ม หยิบตะเกียบแล้วเคาะไปที่ถ้วยน้ำชาทำท่าเลียนแบบจวินมู่เหนียน ติงติงติง เคาะไปสามี หมายความว่า

(“คอยดูข้า!”)

จวินมู่เหนียนที่ไม่ได้จ้องซูจื่ออวี๋ แต่กลับสนใจนางอยู่ตลอด เมื่อเห็นการกระทำของนาง กลับรู้สึกอยากจะหัวเราะ

มุมปากจวินมู่เหนียนยกขึ้น เผยให้เห็นรอยยิ้มที่เหมือนหิมะกำลังละลาย สดใสจนทำให้เหล่าสาวน้อยอดส่งเสียงไม่ได้ แม้แต่สาวน้อยที่กำลังแสดงฝีมือการเย็บปักอยู่ ก็โดนเข็มทิ่มเพราะไม่ระวัง ผลงานเย็บปักที่สวยงามถูกทำลายเพราะเลือดหยดเดียว อนาคตที่สดใสถูกทำลายเพราะรอยยิ้มเพียงครั้งเดียว

ซูจื่ออวี๋ส่ายหน้า เสียเรื่องเพราะความงามโดยแท้!

……

หญิงสาวสามสิบคน ยี่สิบเก้าคนก่อนหน้านั้นได้แสดงฝีมือเฉพาะตัวกันไปแล้ว

อานเป่ยเยว่โดดเด่นที่สุด พี่น้องตระกูลซูไม่มีอะไรโดดเด่น ตอนนี้เหลือเพียงซูจื่ออวี๋คนเดียวเท่านั้น

ซูจื่ออวี๋เดินไปตรงกลางตำหนักอย่างจนใจ พบว่าทุกคนต่างมองนางด้วยความสนใจ

ซูจื่ออวี๋มีความคิดประหลาดเกิดขึ้นในใจ คนพวกนี้คงไม่นึกว่านางจะทำร้ายจวินมู่หลานอีกครั้งนะ?

นางอยากจะทำ แต่ก็ต้องมีข้ออ้างด้วยนะสิ!

“ซูจื่อวี๋ วันนี้เจ้าจะแสดงฝีมือเฉพาะตัวอะไรหรือ? วิชาแพทย์ไม่ได้แล้วนะ!” ฮองเฮายิ้มจนตาหยีขณะพูด ดูเหมือนพระองค์จะสนใจซูจื่ออวี๋มาก

ซูจื่ออวี๋ยิ้มอย่างอึดอัด

“เรียนฮองเฮา หม่อมฉันต้องการของบางอย่างเพคะ”

ฮองเฮาถาม