ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 170

ซูจื่ออวี๋ไม่สนใจคำเสียดสีจากคนอื่น นางเพียงตั้งใจหั่นเต้าหู้เท่านั้น หลังจากผ่านไปสิบนาที ซูจื่ออวี๋ถึงได้หยุด แล้วหันไปเอ่ยปากบอกว่า “เรียนฝ่าบาทและฮองเฮา หม่อมฉันแสดงฝีมือเสร็จแล้วเพคะ”

ฮองเฮายิ้มด้วยความสงสัย

“นี่มัน...”

ซูจื่ออวี๋นำก้อนเต้าหู้ที่หั่นเสร็จแล้ววางลงไปในกะละมังที่มีน้ำสะอาด ทุกคนต่างยื่นคอมาดู พบว่าเมื่อวางเต้าหู้ก้อนนั้นลงไปในน้ำ มันกลับกลายเป็นเส้นเต้าหู้

นางหั่นจนเป็นเส้นขนาดนี้เชีบหรือ? นั่นมันเต้าหู้นะ! ไม่ใช่ผักสด

ซูจื่ออวี๋หยิบเส้นเต้าหู้ออกมาหนึ่งเส้น จากนั้นหยิบเข็มขึ้นมา แล้วร้อยเส้นเต้าหู้เข้าไปในรูเข็มเหมือนกับเส้นด้าย

ในขณะนั้นเองทุกคนต่างอุทานอย่างตกใจ

“ให้ตายสิ ฝีมือในการใช้มีดดีมาก!”

“นั่นนะสิ สามารถทำให้เป็นเส้นขนาดนี้เชียว แถมยังไม่ขาดด้วย!”

“นางหั่นเต้าหู้อะไร? ข้าน้อยอยากเข้าไปดูเหลือเกิน”

……

เหล่าขุนนางพูดตรงใจฮ่องเต้เจาเหวินกับฮองเฮา เพราะทั้งสองก็อยากดู

ฮ่องเต้เจาเหวินลุกขึ้น ฮองเฮารีบเข้าไปประคอง ทั้งสองพระองค์ลุกขึ้น ทำให้เหล่าสนมด้านหลังลุกขึ้นตาม แล้วเดินไปหาซูจื่ออวี๋พร้อมกัน

ซูจื่ออวี๋หลีกทางให้ ทุกคนจึงเข้าไปดูด้วยความสงสัย

ผ่านไปสักครู่ฮองเต้เจาเหวินเอ่ยปากบอกว่า

“นังหนูคนนี้ ฝีมือเฉพาะตัวไม่ธรรมดา เจ้าเคยเรียนงานครัวหรือ?”

ซูจื่ออวี๋ยิ้ม

ซูจื่ออวี๋พูดขึ้นอย่างไม่ยอมแพ้

“ปากเป็นของข้า แต่เหตุผลเป็นของทุกคน หากท่านอ๋องไม่เชื่อ สามารถถามองค์ชายแต่ละท่านได้ ว่าหากงานยุ่งมาทั้งวันแล้วกลับไปที่จวน หวังจะได้เห็นพระชายาแสดงฝีมืออักษรที่สวยงาม หรือหวังว่าจะมีอาหารที่หอมกรุ่นกับชาร้อนๆคอยอยู่?”

นี่ยังต้องถามอีกหรือ ไม่เพียงแต่องค์ชายเท่านั้น ต่อให้เป็นฮ่องเต้ก็ยังชอบของว่างที่ฮองเฮาทำเองกับมือ

นอกจากเรื่องอื่นๆแล้ว ในชีวิตประจำวันของคนเราก็คือเรื่องกินนี่แหละ!

ฮองเฮาพอใจกับซูจื่ออวี๋มาก ฮ่องเต้เองก็รู้สึกว่านิสัยเปิดเผยของซูจื่ออวี๋ น่ารักน่าเอ็นดู

ฮ่องเต้หัวเราะ

“ช่างรู้จักฉกฉวยโอกาส เจ้านะเจ้า ชนะโดยไม่ใช้กำลัง ชนะโดยไม่ใช้กำลัง !”

คำว่าชนะโดยไม่ใช่กำลังเพียงคำเดียว ก็ตัดสินผลในวันนี้เสียแล้ว แม้จะไม่ใช่กำลัง แต่นางก็สามารถชนะได้ !