ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 172

เมื่อฮ่องเต้เจาเหวินออกโจทย์ข้อสามเสร็จ พวกนางกำนัลรีบยกโต๊ะเข้ามาสิบห้าโต๊ะ แล้ววางชุดเครื่องเขียนไว้พร้อม

ทั่วตำหนักหลงเถิง เหมือนกลายเป็นสนามสอบแห่งหนึ่ง

เห็นได้ชัดว่าครั้งนี้ฮ่องเต้เจาเหวิน ต้องการทดสอบความรู้ของพวกเด็กสาว และทดสอบความพร้อมและวิชาคำนวณของพวกนาง

เมื่อเห็นโจทย์ข้อนี้ เหล่าขุนนางอดไม่ได้ที่จะประหม่าขึ้นมา เพราะโจทย์ข้อนี้ไม่เหมือนกับการเลือกพระชายา แต่เหมือนกำลังเลือกฮองเฮาที่สามารถช่วยเหลือพระราชาได้ต่างหาก

ทุกคนพยายามนึกย้อนไป เพื่อดูว่าสถานการณ์คับขันในตอนนี้ได้รับการแก้ไขอย่างไร แต่ฮ่องเต้เจาเหวินกลับไม่ให้เวลาทุกคนได้ทุจริตนานนัก พระองค์สั่งให้หญิงสาวทั้งสิบห้าคนเริ่มทำได้ทันที

เมื่อพระราชโองการมาถึง เฉินกงกงวางกระถางธูปไว้โต๊ะด้านหน้าสุด แล้วเริ่มจุดธูปหนึ่งดอก ธูปดอกนี้ดูเหมือนจะใหญ่กว่าในยามปกติ

คาดว่าถึงอย่างไรก็สามารถจุดอยู่ได้ถึงครึ่งชั่วยาม และครึ่งชั่วโมงนี้ก็คือเวลาในการแข่งขัน

เมื่อเห็นหญิงสาวคนหนึ่งหน้าขาวซีด ทุกคนรู้ได้ทันทีว่านางตอบไม่ได้

ถูกต้อง หญิงสาวพวกนี้คนที่อายุมากที่สุดก็แค่สิบแปดปี เด็กสุดก็อายุเพียงสิบสี่ปี เรื่องเมื่อสิบเอ็ดปีก่อน พวกนางจะเข้าใจได้อย่างไร?

ต่อให้เข้าใจ พวกนางก็นึกไม่ออกว่าเสบียงสองหมื่นชั่งคือเท่าใด แล้วสามารถแบ่งให้ได้กี่คน

โจทย์ในข้อนี้ เป็นการตอกย้ำจุดบอดในการศึกษาของพวกนางต่างหาก

ขณะเดี๋ยวกัน ก็เป็นการตอกย้ำจุดบอดในการศึกษาของซูจื่ออวี๋ด้วย

ซูจื่ออวี๋ยืนอยู่หน้าโต๊ะ ขมวดคิ้วจ้องกระดาษสีขาว เหมือนกับลูกคุณหนูตระกูลต่างๆ

ความจริง ซูจื่ออวี๋ไม่ได้กลุ้มใจเพราะโจทย์ในการสอบ แต่เพราะกระดาษที่จวินมู่เหนียนยัดให้นางต่างหาก

ความจริงบนกระดาษมีอักษรเพียงสี่ตัวเท่านั้น

สองตัวแรกคือ – หงไถ

ซูจื่ออวี๋รู้ว่าหงไถคือสิ่งใด นางศึกษาสมุนไพรมามาก ย่อมรู้ว่าหงไถคือมันเทศ ก็คืออีกชื่อหนึ่งของมันทั่วไปนั่นแหละ

แต่สิ่งที่นางสงสัยก็คือ จวินมู่เหนียนรู้ได้อย่างไรว่าฮ่องเต้จะออกโจทย์เกี่ยวกับเสบียง? อีกอย่างจวินมู่เหนียนบอกใบ้นางเช่นนี้ ถือว่านางทุจริตหรือไม่? จวินมู่เหนียนทำเช่นนี้หมายความว่าอย่างไร? เห็นด้วยที่จะสู่ขอนางหรือ?”