ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 202

หลังจากอานชินอ๋องได้ยินเช่นนั้นแล้วก็คำรามด้วยความโกรธ “สารเลว”

เสียงยังไม่ทันจะจบ อานชินอ๋องก็ฟาดถ้วยชาลงพื้นอย่างแรง ใบหน้าที่ดูขุ่นเคืองนั้นราวกับอยากกินคน

พระชายาอานชินอ๋องก็ตัวสั่นเทารีบพูดปลอบใจว่า “ท่านอ๋องโปรดระงับโทสะก่อน อย่าโกรธจนอาจถึงขั้นล้มป่วยได้ เรื่องนี้เยว่เอ๋อร์ก็ทำไม่ถูกจริงๆ แต่ลองคิดดูให้ดี ท่านอ๋องสิบก็ใช่มีตรงไหนไม่ดี ในบรรดาองค์ชาย อ๋องสิบเป็นผู้ที่อายุน้อยที่สุดและเป็นที่โปรดปรานมากที่สุด และตอนนี้เขาอยู่ในกองทัพหลงอู่ในเมืองหลวง จึงไม่จำเป็นต้องเดินทางไกล และไม่ต้องกังวลกับเรื่องชีวิต ข้าว่าการแต่งงานครั้งนี้ก็ไม่เลว ท่านอ๋อง ท่านคิดเช่นไร?”

อานชินอ๋องกัดฟันกล่าวว่า “เจ้าจะไปเข้าใจอะไร ยังมีพี่ชายหลายคนที่อยู่เหนือเขา อีกอย่างจวินมู่เหยียนก็ยังเป็นเด็ก เขาจะมีอนาคตเมื่อไหร่ เยว่เอ๋อร์ของเรา ต้องได้เป็น...”

คำพูดหลังจากนั้นกลับติดอยู่ในลำคอของอานชินอ๋อง ไม่กล้าพูดออกมา แต่พระชายาอานชินอ๋องเข้าใจว่าอานชินอ๋องจะหมายถึงอะไร

พระชายาอานชินอ๋องพูดด้วยสีหน้าขมขื่น “ท่านอ๋อง ข้าจะไม่เข้าใจเจตนาของท่านได้อย่างไร เพียงแต่ท่านดูอ๋องรองจวินมู่หลาน มั่วสุรานารีไร้คุณธรรม ส่วนอ๋องสี่ก็ชั่วร้ายชอบวางแผนทำร้ายคนอื่นลับหลัง ส่วนอ๋องห้าและอ๋องหกก็ธรรมดาไร้ความสามารถ ส่วนฐานะของอ๋องแปดก็ต่ำเกินไป ไม่มีทางจะได้สืบทอดราชบัลลังก์ เหลือเพียงอ๋องฉินคนเดียวที่นิสัยและฐานะยอดเยี่ยมมาก แต่ก็ยังถูกเยว่เอ๋อร์ล่วงเกิน ตอนนี้นอกจากอ๋องสิบน้องชายแท้ๆ ของอ๋องฉินแล้ว ก็แทบไม่มีใครเป็นตัวเลือกที่ดีได้เลย”

อานชินอ๋องจ้องมองพระชายาอานชินอ๋อง ก่อนจะพูดเสียงเย็นชา “วันนี้ข้าจะพูดกับเจ้าให้ชัดเจน เยว่เอ๋อร์ต้องแต่งงานกับจวินมู่เหนียนเท่านั้น”

อานชินอ๋องมีสายตาที่เฉียบแหลม เขาอยู่กับฮ่องเต้เจาเหวินมาหลายปี ต่อสู้ตั้งแต่เหนือจดใต้ ไม่มีใครรู้จักนิสัยของฮ่องเต้เจาเหวินมากไปกว่าเขาแล้ว

เขารู้ดีว่าในสายตาของฮ่องเต้เจาเหวินได้ตัดสินให้ใครเป็นรัชทายาท ตอนนี้ยังไม่พูด แต่ก็มีความคิดอยากปิดไว้ก่อน ไม่อยากให้พี่น้องคนอื่นๆ ตั้งตัวเป็นศัตรูกับจวินมู่เหนียนมากเกินไป

เมื่อเห็นว่าเป็นอานเป่ยซาน สองสามีภรรยาก็ถอนหายใจอย่างโล่งอก

อานชินอ๋องเก็บสีหน้าดุร้ายนั้นกลับไป แล้วแทนที่ด้วยความเป็นห่วง “นี่ก็ดึกมากแล้ว เหตุใดเจ้ายังไม่พักผ่อน เรื่องยกน้ำชาอะไรพวกนี้ให้บ่าวรับใช้มันทำก็ได้”

อานเป่ยซานถอนหายใจพูดว่า “ลูกเป็นห่วงเรื่องงานแต่งของน้องสาว เลยรอให้ท่านแม่กลับมาก่อนค่อยถาม ท่านแม่ น้องเป็นอย่างไรบ้างขอรับ?”

พระชายาอานชินอ๋องถอนหายใจกล่าวว่า “นางกลับห้องไปแล้ว เจตนาของฮองเฮาอยากให้นางแต่งงานกับอ๋องสิบ แต่เจ้าก็รู้ เยว่เอ๋อร์ชอบอ๋องฉินมาตั้งแต่เด็ก นางจะยอมได้อย่างไร ช่างเถอะๆ ไม่พูดเรื่องนี้แล้ว ซานเอ๋อร์เจ้ากลับไปพักก่อนเถอะ เรื่องนี้ให้พ่อเจ้าจัดการ”