ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 211

ซูจื่ออวี๋กำลังจะดิ้นรน แต่กลับได้ยินเสียงเทียนชิงดังมาจากด้านนอก

“ถังกงกง ท่านได้ยินหรือไม่? ท่านอ๋องกับพระชายากำลังหยอกล้อกันอยู่ ท่านจะเข้าไปขัดคอท่านอ๋องในตอนนี้จริงหรือ?”

ซูจื่ออวี๋ตัวแข็งทื่อ หันมองจวินมู่เหนียนด้วยความประหลาดใจ ที่แท้เขาเสียมารยาท เพราะต้องการให้คนด้านนอกได้ยินหรือ

มือของจวินมู่เหนียนวางไว้ที่เอวซูจื่ออวี๋ เขาจับอย่างเบามือ พร้อมพูดเสียงต่ำ

“ร้องสิ”

ซูจื่ออวี๋หน้าแดง นางเข้าใจความหมายของจวินมู่เหนียน แต่นี่ก็กระอักกระอ่วนเกินไปหน่อย

เมื่อเห็นซูจื่ออวี๋เม้มปากไม่ยอมส่งเสียง จู่ๆจวินมู่เหนียนเข้าไปใกล้นาง เมื่อเห็นเขาใกล้จะจูบลงมา ซูจื่ออวี๋ดันตัวจวินมู่เหนียนออก พร้อมตะโกนว่า

“ท่านอ๋อง อย่านะ!”

เทียนชิงที่ยืนอยู่หน้าประตูมุมปากกระตุก เขาแอบคิดในใจ หรือว่าท่านอ๋องทำอะไรแม่นางซูจริง?

ส่วนถังกงกงที่มาสอดส่องตามหน้าที่เมื่อได้ยินเสียงนี้ ถึงกับหัวเราะบอกว่า

“เช่นนั้นข้าคงไม่รบกวนท่านอ๋องแล้ว หากท่านอ๋องมีเวลาว่าง รบกวนองครักษ์เทียนชิงช่วยรายงานท่านด้วย บอกว่าจวงเซียนเฟยเป็นห่วงร่างกายของท่านอ๋อง หากมีความคืบหน้าใด อย่าลืมเข้าไปรายงานในวังด้วย”

องครักษ์เทียนชิงยิ้มอย่างมีมารยาทบอกว่า

“แน่นอนอยู่แล้ว”

เมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าของคนทั้งสองจากไป จวินมู่เหนียนพลิกตัวลงจากเตียง

เขายืนจัดแจงคอเสื้อและแขนเสื้ออย่างใจเย็น คล้ายกับว่าคนที่ท่าทางคุกคามอยากจะเอาเปรียบคนอื่นคนนั้นไม่ใช่เขา

ซูจื่ออวี๋ลุกขึ้นนั่ง ชั่วขณะนั้นนางทำตัวไม่ถูกเหมือนนางไม่เป็นตัวเองเลย

แม้จวินมู่เหนียนกำลังจัดแจงเสื้อผ้าตัวเองอยู่ แต่ความสนใจของเขากลับอยู่ที่ซูจื่ออวี๋ เขาสังเกตเห็นโดยบังเอิญว่า หญิงสาวที่ความคิดล้ำลึก หนำซ้ำยังเจ้าแผนการคนนี้ ยังมีด้านที่ไร้เดียงสาเช่นนี้อยู่

เขาเจอจุดอ่อนของนางเข้าโดยไม่ได้ตั้งใจหรือ?

จวินมู่เหนียนยกมุมปากขึ้นเล็กน้อย แล้วหันหลังเดินจากเตียง บอกว่า

“เจ้าไปรอออกเรือนที่จวนเสนาบดีได้แล้ว”

เทียนชิงนึกถึงคำสั่งของจวินมู่เหนียน ตอบว่า

“ถังกงกงเป็นผู้ดูแลของตำหนังจิ้งเสียน และเป็นขันทีใหญ่ที่รับใช้ใกล้ชิดจวงเซียนเฟย”

ซูจื่ออวี๋เข้าใจได้บางส่วน เป็นคนข้างกายมารดาของเขา ที่ต้องการทราบข่าวของลูกชาย

แต่จวงเซียนเฟยอยากรู้เรื่องใดเล่า?

ยังไม่ทันที่ซูจื่ออวี๋จะได้เอ่ยปากอีกครั้ง เทียนชิงพูดว่า

“พระชายา เชื้อพระวงศ์ต่างจากคนธรรรมดาทั่วไปที่ความเป็นครอบครัวเข้มข้นกว่า จวงเซียนเฟยยังมีท่านอ๋องสิบอีกคน หากท่านอ๋องสามารถลุกขึ้นยืน หรือไม่อาจมีบุตรได้ เช่นนั้นท่านอาจจะกลายเป็นหมากที่ถูกทิ้งได้ตลอดเวลาของจวงเซียนเฟย”

ซูจื่ออวี๋ตกตะลึงจนพูดไม่ออกไปสักพัก ผ่านไปสักครู่ถึงได้สติ ถามว่า

“คำพูดเช่นนี้เจ้าก็กล้าพูด ไม่กลัวโดนข้อหาปิดบังเบื้องสูงหรือ?”

เทียนชิงหัวเราะ

“ท่านอ๋องเป็นคนพูดไม่เก่ง ข้าน้อยจึงต้องเป็นคนบอกพระชายาให้รู้ไว้ การกระทำของท่านอ๋องเมื่อสักครู่ไม่ได้จงใจล่วงเกิน แต่ทำเพราะเหตุจำเป็น”