ยอดชายานักปรุงพิษ นิยาย บท 23

ซูจื่ออวี๋สงสัย พวกเขาจะทำอะไร?

ซูจื่ออวี๋ไม่ได้พูดสิ่งใด เพียงแค่ก้าวถอยหลังไปสองก้าวเพื่อความปลอดภัย และทิ้งระยะห่างจากห้องขังข้างๆ แต่สายตาของนางยังจ้องอยู่ที่เดิม

ผู้คุมคนนั้นเห็นนางอยากรู้จึงไม่ได้สนใจอะไรมาก เขาเพียงแต่ทำตามหน้าที่เท่านั้น

“พวกเจ้าสองคน ไปลากตัวมันออกมาสิ!”

เมื่อสิ้นคำสั่ง ผู้คุมที่อยู่ด้านหลังอีกสองคน จึงเดินไปกองหญ้าที่ขึ้นราด้านหน้า แล้วดึงตัวคนคนหนึ่งออกมา คนที่ทำให้ซูจื่ออวี๋มองเพียงแวบเดียวก็ขนลุกไปทั้งตัว !

ดูจากรูปร่างน่าจะเป็นผู้ชาย แต่ไม่รู้ว่ารูปลักษณ์เป็นอย่างไร

เพราะตอนนี้ผิวหนังบนใบหน้าของเขาติดกันไปหมด ไม่รู้ว่าอันไหนเป็นหูตาจมูก หากทายไม่ผิด เขาน่าจะถูกน้ำมันร้อนลวกที่ใบหน้า

ไม่เพียงเท่านั้น แขนขาทั้งสี่ของเขายังอ่อนแรง ดูเหมือนถูกตีจนกระดูกหัก ทั่วร่างของเขาดูเหมือนจะมีเพียงปากเท่านั้นที่พอขยับได้

หลังจากชายคนนั้นถูกลากออกมาจากกองหญ้าแห้ง กลิ่นเหม็นรุนแรงลอยฟุ้งไปทั่วเรือนจำ

ซูจื่ออวี๋จำแนกได้ทันที นั่นไม่ใช่แค่กลิ่นอุจจาระปัสสาวะเท่านั้น แต่ยังเป็นกลิ่นของเนื้อเน่า เขากำลังได้รับบาดเจ็บรุนแรง

“หัวหน้า ไม่พาไปที่ห้องสอบสวนหรือ? จะสอบสวนที่นี่เลยหรือ?” คนที่เป็นลูกน้องเอ่ยถามผู้คุมที่ถือกระบองเหล็ก

คนผู้นั้นกลับทำสีหน้ารำคาญ ตอบว่า

“อย่าเรื่องมาก จัดการที่นี่แหละ เพราะถึงยังไงก็ไม่ได้คำตอบอยู่แล้ว เค้นถามมาตั้งสิบกว่าปี เขาไม่พูดอะไรออกมาแม้แต่คำเดียว เอาตามเดิม ข้าถามเขา ส่วนพวกเจ้าสองคนคอยจัดการอยู่ข้างๆ หมอหวัง ครั้งนี้ท่านต้องรักษาเขาให้ดี อย่าทำให้เขาตาย ไม่เช่นนั้นพวกข้าจะลำบาก !”

หมอหรือ?

ซูจื่ออวี๋มองไปด้านหลังคนคนนั้นอย่างสงสัย มีหมอคนหนึ่งที่สะพายกล่องยามาจริงด้วย

พวกเขามาสอบสวนนักโทษ ทำไมต้องพาหมอมาด้วย?

ยังไม่ทันให้ซูจื่ออวี๋ได้คิดหาเหตุผล ข้างห้องก็เริ่มลงมือกันแล้ว

ผู้คุมที่เป็นหัวหน้าเอ่ยปากถาม

“ข้าถามเจ้า หรวนหานอินอยู่ที่ใด?”